De in ons wonende hemel.
Als we het over catastrofen hebben, dan spreken we altijd eerst over: explosieve kracht.
Explosies vinden we afschuwelijk; vulkanen, bommen, atoomexplosies, kortom ons denken draait zich om explosieve rampen.
Ook wat de energiewinning betreft bepalen we ons nu bij explosieve mogelijkheden, kernreacties, waarbij altijd Licht vrijkomt.
Een Oostenrijkse houtvester, Viktor Schauberger, die jarenlang veel opgang maakt door zijn theorieën en op wiens zienswijzen zich een bio-technische vereniging gefundeerd heeft, bepaalde de aandacht echter bij de Implosie, na zijn observatie van de waterbewegingen van een beek; implosie is een inrollende spiraalbeweging, zoals draaikolken, wervelstormen, tornado's.
Zwarte Gaten aan de hemel.
Binnenin die inrollende, magnetische zuigende beweging grijnst een enorme energie-bron, die alles in zijn omgeving opzuigt.
Schauberger meent dat, inplaats van ons met explosieve energie-mogelijkheden bezig te houden, we ons moeten wenden tot implosieve energiebronnen, zijnde de basis van een natuur-gebeuren.
Het zeer interessante en merkwaardige aspect doet zich nu voor, dat twee wetenschappelijke onderzoekings-gebieden zich tegenover elkander stellen en beweren het juiste standpunt in te nemen, maar dat, gezien naar de natuur, gezien naar het innerlijk individuele menselijke gebeuren, gezien de menselijke verhoudingen en natuurwetten, beide gelijk hebben.
Maar dat zij, door implosie van explosie te scheiden, beide zich bezighouden met vernietiging.
De ene baseert zich op een soort inademen (introvert), de andere op een soort uitademen (extrovert).
En beide zienswijzen komen indirect voort uit de verhouding van de mens tot het Licht, tot God of de Oerbron; niet in religieuze zin, maar als oeraanzicht.
Implosie is naar binnen gericht; explosie is naar buiten gericht. (Zon - Maan)
BEGIN van de Schepping
Degenen die ons op dit punt wat leren kunnen zijn vooral de astronomen.
De ouden zeiden reeds: zo boven zo beneden. Astronomie was één van de zeven wetenschappen, omdat aan de hemelse wetten kon worden geverifieerd wat zich op aarde, ìn de mens, ìn de natuur afspeelde.
De hemel is de oervader van de schepping; en haar voorbeeld, de wetten des hemels, zijn tot vorm geworden op de aarde.
Vader = de hemel; de Moederschoot = de aarde; dat wat vorm heeft = de Zoon, de Middelaar.
Deze verhoudingswetten bevinden zich eveneens in de schepselen, inclusief de mens; waarbij de ziel, als geestelijk atoom, een bovenaards gegeven is, een overblijfsel van een geestelijke oerwet en deze volgt, zonder de kristallisatie van de aardse vorm.
De ziel is dus het ongevormde pre-scheppings gegeven.
Zelfs het ingeschapen geestelijke zoeken van de mens is herkenbaar in het gebeuren aan het firmament.
De hemelse wetten geven het bewijs voor de wedergeboorte, voor een mogelijke onaardse predestinatie, voor een "uit zichzelf verlost worden", van een zieleverlossing en het ontheven worden aan de aarde.
Het grote toont de wetten binnen kleine.
HET BEGIN
Het begin van alle schepping, volgens natuurkundigen en astronomen ligt in de samentrekking van gas en stof; gas is vormloze stof - stof is een massa van kleine droge deeltjes.
Het vormloze en het gevormde verenigen zich aldus. Hier is dus opnieuw het verenigen van twee: negatief (vormloze) en positief (gevormde).
Door de eigen zwaartekracht gaat deze samenvoeging door, waardoor de temperatuur stijgt en tenslotte zo hoog wordt dat er kernreacties ontstaan. De allereerste samenvoeging scheidt geen licht af; het is een duistere beweging, die door een voortzetting warmte ontwikkeld en dan komt de explosie, de kernreactie, die ontstaat doordat waterstof zich omzet in helium.
Die duistere beweging kan men, esoterisch bezien, de onbezielde beweging noemen; iets dat onbezield is geeft geen licht af.
Onbezielde mensen leven voort zonder uit te stralen; zonder hun naasten te ontsteken.
De samenvoeging van het ongevormde met het gevormde is een oerwet binnen de nog onbezielde schepping.
Het is een blinde beweging van twee natuurkrachten, positief - negatief.
Wij zouden het, op de mens van toepassing, een onwetendheid noemen, louter een instinctieve wet volgende.
(voortplantingsdrift)
OMZETTING
Na samenvoeging komt er echter omzetting; en omzetting betekent nieuw Leven, betekent het ene veranderen in het andere.
Hetzelfde komen we tegen in de elementaire esoterie, uit omzetting volgt een nieuw begin, Deus of Demon; de aanwezigheid van een derde mogelijkheid brengt het nieuwe.
Twee krachten bewegen samen, maar worden tot iets nieuws, wanneer Helium, de lichtmogelijkheid (3), het naar buiten gebrachte zichtbaar wordt. (kind, vrucht, licht)
De basis van het bezielde leven is de drieëenheid, niet de tweeheid. De blinde natuur is twee, de bezielde natuur is drie.
Voor deze onontkoombare waarheid behoeft men slechts de hemelwetten te bestuderen: Waterstof en Helium zorgen voor Licht door een omzetting; de Waterstof geeft zich over, laat zich gebruiken voor het Helium.
Waterstof is een gas dat ten eerste veel in water voortkomt; ook in steenkool en aardolie; aldus in basis-natuurbestanddelen.
Het onttrekken van deze "aardse ziel" aan de planeet?
Zijn scheikundig symbool is H (hydrogenium = watervormer)
Om zijn lage soortelijk gewicht (1) wordt het veel gebruikt, als o.a. vulling voor luchtschepen.
Het heeft een lading van positieve electriciteit en het atoom heet aldus Proton; zie de analogie met de één (1) die zich moet offeren.
HELIUM
HELIUM is afgeleid van Helios - Zon.
Men noemt de geschiedenis van het Helium de romance in de wetenschap.
Het werd pas in 1868 ontdekt door het observeren van een zonsverduistering in India, en men begreep dat men een element ontdekt had dat tevoren niet op aarde was gevonden.
Men ontdekte het als een heldere Gele lijn, dat eerst als Natrium werd beschouwd, door middel van spectroscoop op de zonnechronosfeer, dat overgaat in de corona.
Het komt op aarde voor ìn verschillende mineraalbronnen en het kan worden verkregen uit Uraniniet. (pikblende - Ureaan bevattende)
Het Heliumatoom bestaat uit twee positieve ladingseenheden met een schil van twee negatieve electronen.
Het stelsel wordt beheerst door de wetten der Quantum-Mechanica, d.w.z. men kan zich er geen aanschouwelijke voorstelling van maken. De quantum-mechanica (ong. 50 jaar bestaat deze) baseert zich op b.v. de wortel uit -1, hetgeen, rationeel beschouwd, onbestaanbaar is. Doch deze berekeningen brengen rationele, concrete eindresultaten.
CONCLUSIE
Een element met atoomgewicht 1, Waterstof, stelt zich beschikbaar aan een element met atoomgewicht 4, Helium, waarvan twee positief en twee negatief delen, dat logisch beredeneerbaar niet te herkennen (onderkennen) is en dat voornamelijk in de zon aanwezig is.
De lading van de kern noemt men 2.
Via de wetten van de gewone mechanica krijgt men resultaten die niet met de waarneming overeenstemmen.
Aldus: uit de verbinding van het concreet aanwezige aardse element Waterstof (basis van water) met het ongrijpbare en via de klassieke wetten onberekenbare Helium (Helios) komt er de kernreactie: het lichtende stralende levensprincipe, bezieling, begeestering. (5)
De Één (1) is de Magiër die zich verbindt met Vier, de Heerser = wordt dan de Hogepriester (5).
Dit is het aan de hemel waarneembare geboorteproces der sterren.
Is Waterstof uitgeput dan maken andere chemische reacties dat de ster opzwelt en deze wordt een z.g. Rode Reus, van binnen warm van buiten koel.
Zijn alle nucleaire reserves uitgeput en is de ster groot genoeg dan explodeert zij als een Supernova.
Een kleine kan instorten onder haar eigen gewicht en wordt een Witte Dwerg.
In beide gevallen is zij vernietigd.
Witte Dwergen stralen niet.
De Implosie van de Witte Dwerg is evenzeer vernietigend als de Explosie van de Supernova.
Een Supernova is nog sterker in elkaar geperst dan een Witte Dwerg, maar de kern is zo heet dat deze uit elkaar ploft.
Er blijft in het midden van de explosie een heel klein stukje ster over, dat noemt men een Neutronenster.
Zelfvernietiging.
MENSEN
Het gedrag van de sterren kan men direct van toepassing zien op mensen.
Werkelijk Leven, niet existeren, bestaat uit bezieling. Zichzelf mede laten slepen door zulk een bezieling zonder tegengas (waterstof) te geven, rede, bewustzijn, inzicht enz. mondt uit in explosieve zelfvernietiging. Rode Reus, van binnen warm van buiten koud.
Zie fanatisme, zie het zichzelf opjagen zonder einde, ziektebeelden enz.
Verbranden is geen waterstof, ziel, afgeven.
Daarentegen kan men ook een Witte Dwerg worden; alle omzettingsmogelijkheden zijn afwezig, noch Waterstof, noch Helium; noch natuurlijke levensenergie, noch zonne-bezieling.
Men is depressief, op zichzelf gericht, in zichzelf opsluitend.
Er is geen kernexplosie meer, geen licht, slechts zwaarte.
Dat zulke mensen bestaan kunnen we nagaan uit een artikel in Bres no. 73 over psychisch vampirisme!
Wanneer in een mens de mogelijkheid tot zelfbezieling en toch licht-voortbrengen niet meer aanwezig is, ziet hij uit naar lichtende energie van anderen.
Sensitieve mensen kunnen waarnemen hoe dezulken zich steeds willen omgeven met een mens, dan wel mensen, uit zelfbehoud.
Zij slorpen de uitstralende energie van de naasten op en kunnen daarvan dan enige tijd leven, soms verbinden zij zich met zulk een "levend" mens om zichzelf staande te houden.
ZWART GAT
De meest frappante voorbeelden van dit vampirisme aan de hemel zijn de z.g. Zwarte Gaten, plaatsen waar lichtende sterren zijn geweest, die daar nòg, doch onzichtbaar aanwezig zijn, maar zulk een enorm duister magnetisme afgeven dat sterren erin kunnen verdwijnen, opgeslorpt worden, een angstig verschijnsel. Een implosie.
Menselijke "zwarte gaten" slurpen alle energie van hun naasten op; aan de hemel kent men de pulsars, zendstations, natuurlijke uitbarstingen van radio-energie, vermoedelijk langzaam draaiende lichamen, overblijfselen van Witte Dwergen die reeds zijn ingestort, tenslotte verdwijnen de noodsignalen geheel uit de lucht.
Het lijken laatste noodsignalen van een schepping die "verloren dreigt te gaan", het schijnen sterren die op een zeer heftige manier in elkaar zijn gestort. (Implosie)
Kennen we onder mensen die "in elkaar dreigen te storten" ook niet zulke impulsieve noodsignalen, die veelal slechts laat, soms te laat worden bemerkt?
Men heeft daarvoor een zeer fijn ontvangst apparaat nodig.
Zulk een noodsignalen gevende Witte Dwerg bevindt zich b.v. in de Krabnevel - zij gaan steeds langzamer draaien tot zij tenslotte ophouden te bestaan.
ONZE TIJD
Het is merkwaardig hoe de ontdekkingen aan de hemel vrijwel gelijke tred houden met hetgeen zich momenteel op aarde afspeelt.
Is er ooit een tijd geweest waarin de gevolgen van individuele implosie (depressie) zowel als van explosie (fanatisme) duidelijker zichtbaar werden; dat men er moderne tegennatuurlijke verschijnselen in ziet. (Psychotherapie)
Zijn de ontdekking van menselijke "zwarte gaten, pulsars, witte dwergen, supernova etc." niet een duidelijke reflectie van wat zich aan de hemel afspeelt en ook slechts sinds korte tijd werd herkend?
Clusters zijn samenpakkende sterrenstelsels, 1000 tezamen; onzichtbare massa straalt ook; kleine stelsels vreten grote = democratie; atomen en moleculen zijn de bouwstenen.
QUASARS
De meest recente ontdekking vormen de Quasars, een verrassende astronomische ontdekking, een tot op heden nog steeds een onopgelost mysterie waar omheen vele theorieën werden geweven.
Niettemin herkennen we ook menselijke quasars, eveneens mysteries, maar bij hen kan wel eens de sleutel liggen tot de universele leringen omtrent wedergeboorte, de zieleverlossing, de ziele-opbouw enz.
Is het een toeval dat in deze tijd waarin de esoterie en gnostiek, occultisme en magie weer opleven ook de quasars werden ontdekt?
WAT IS EEN QUASAR?
Een Quasar is 200 keer zo helder als het hele melkwegstelsel.
De naam komt van quasi-stellaire radiobron.
Theorie:
1. Is een Quasar een botsing tussen materie en antimaterie?
2. Is de ruimte oneindig of wordt deze omgeven door antimaterie?
3. Is een Quasar een element op zich: materie omzettend in antimaterie?
Een Quasar heeft een "naar buiten" gerichte vlucht, dat is merkwaardig, hij beweegt zich met enorme snelheid van ons zonnestelsel af.
Is er een cyclisch heelal, zodat op een gegeven moment zijn vlucht wordt afgeremd, tot stilstand komt en zich omwend; en zo de Quasars een nieuw begin zijn voor een herboren heelal?
Doorlopende explosies, een keten van kettingreacties?
MENS
Oneindig zijn de theorieën, intens boeiend.
Omdat men speelt met de idee dat de zeer lichtende en van ons weg vluchtende Quasars die mogelijk een grens doorbreken het begin zouden kunnen zijn van een universele wedergeboorte.
Een menselijke quasar zou dus iemand zijn, die, enorm uitstralend, aan wetten gehoor geeft die niet aan deze aarde zijn gebonden, die begrenzingen doorbreekt en op wie een nieuwe Hemelaarde zou kunnen worden gebouwd.
Spreekt men zo niet over Verlossers, Uitredders en Heiligen enz. en over hen die "vrijwillig terugkeren aan een nieuwe hemelaarde?"
Zijn ook zij niet mysteries voor de nog niet lichtende quasar-mensen, die nog geen bewustzijnsgrens hebben doorbroken, die zich nog niet afwenden van de aardse wetten enz.?
IMPLOSIE- EXPLOSIE
Er staan twee wetenschappelijke opvattingen tegenover elkander voor het winnen van energie voor het menselijke voortbestaan:
die van implosie - waterwetten; en
die van explosie - kernreactoren;
aan de hemel blijkt dat zowel implosie als explosie zich voordoet.
In een schepping, ook in de ster, blijkt dat implosie en explosie moeten samengaan om te blijven voortbestaan als een Lichtend schepsel.
Dat juist dit "lichtende" bewijst dat er geleefd wordt. Dat louter existeren, zonder verbinding met helium, zon, geest, God, leidt tot zelfvernietiging. Dat onverstandig, egocentrisch omgaan met deze helium-kracht, een gevaarlijk gas, een explosieve energie ook leidt tot vernietiging (supernova, neutronenster)
Dat de opvatting van de Schauberger-mensen net zo funest kan worden, als de opvatting van de atoom-wetenschappers.
Dat agressie, als ijzerelement waarmede men de aarde bewerkt en deze daardoor verontreinigt met roestsporen en haar agressief en droog maakt, wel eens net zo funest kan zijn als de aarde bewerken met koper, waardoor water in de aarde blijft, waardoor plantengroei welig groeit, maar waardoor andere reacties ontstaan, die leiden tot uitputting, door middel van profijt en teveel aanwas.
Koper is maan - groeien zonder einde;
IJzer is Mars - agressief - onvruchtbaar;
er moet van beide zijn.
Een gezonde aarde is uit zichzelf absorberend, maankracht-opzuigend; een uitgeputte aarde is, mede door te veel ijzervoorraad, onmachtig op te zuigen; opzuigen doet het ontvankelijke waterelement.
Maar als de aarde te veel opzuigen gaat, verschijnt het TE aan implosie-element: zelfbevrediging enz.
Maan en Zon hebben de aarde nodig.
Daar waar de aarde dor is is koperbewerking beter, daar waar de aarde vochtig is kan ijzer goed doen.
Bewerking van ijzeren ploeg vraagt een tegenbeweging in de aarde, maar bewerking van een koperen ploeg moet eveneens een tegenbeweging geven; twee bewegingen vormen het begin van natuurlijk leven zonder bezieling.
De kracht uit de zon bezielt de aarde.
MENSHEIDSGEDRAG
De eenlingen onder de mensen zouden moeten worden als quasars, lichtend uit een bewustzijnsdoorbraak, zich offerend voor een nieuwe hemelaarde, zich alleen door het heelal durvende te bewegen zonder dat de zwaartekracht van de aarde hen deert.
Autonomie, Licht, Zelfontvlammend, Implosie en Explosie elkander steeds opheffend.
Men vermoedt dat quasars zijn als een keten van doorlopende kernexplosies, zelf steeds weer onbezield materiaal aanstekende, bezielende, mits in dat materiaal waterstof aanwezig is.
De basis voor natuurlijk existeren is gas en stof; de basis voor Leven is de drieëenheid: de natuur (yin en yang), waterstof (ziel) en helium (geest).
Helium als analogie met het bezielende principe is tweevoudig, zon, maar wel een negatief (electron) en een positief (proton) beginsel.
Hieruit volgt de gnostieke idee: als de ziel als "gevallene uit de geestzon (als electron) haar geest (proton) weer vindt, is zij hersteld als bezielende geest (quasar).
Is er een schoner, overtuigender bewijs te vinden voor de noodzaak van de Re-ligio onzer ziel.
Voor wedergeboorte, voor bewustzijnsdoorbraak enz.?
Er is nooit iets nieuws, maar al het aanwezige kunnen we als nieuw zien en zo de goddelijke wetten bevestigen.