ALGEMEEN
Er is sinds de middeleeuwen veel veranderd in het denken der mensen; de rationele wetenschap deed allerlei verbijsterende ontdekkingen, die echter veelal bevestigden hetgeen de empirische wetenschapsmensen der oude tijden reeds wisten.
De huidige wetenschap geeft ons de gelegenheid om aan de hand van zichtbare bewijzen te bevestigen dat de aloude opvattingen van het: "Zo Boven zo Beneden, zo binnen zo buiten en het: "de mens is een reflectie Gods" aan te tonen.
GEEST EN NATUUR
Dit gaat inhouden dat zowel de geestelijke wetten als de natuurlijke wetten in de mens moeten worden opgevolgd, wil hij een harmonisch geheel zijn en blijven.
Sinds de opmars van de rationele wetenschap werd de idee omtrent "geestelijke wetten" vrijwel op de achtergrond gedrongen.
Nu keert men aarzelend terug naar de voorheen vanzelfsprekende overtuiging: dat de geest de natuur in stand houdt, maar spreekt liever van metafysische begrippen en vermijdt alle terminologie die mogelijk een religieus aspect oproepen.
De ervaring na eeuwenlange terreur der kerken!
CHEMIE - BIOCHEMIE
Op school leerde je dat Chemie is: "de leer der stoffen en de stoffelijke veranderingen en conversies (verwisselingen)".
Natuurkunde is: "de leer van de krachten en de toestands-veranderingen."
Heden kennen we een combinatie van deze twee: de Biochemie, die leunen gaat tegen de Esoterie.
Esoterie is de kennis van het verborgene dat achter het zichtbare werkt.
In het woordenboek staat:
esoterisch = voor ingewijden.
Hetgeen nonsens is, mits men wil zeggen dat het onzichtbare achter het zichtbare herkennen een kennis is voor diegenen die onderscheiden kunnen.
Hiermede krijgt het woord "inwijding" ook een andere betekenis.
De chemie is voortgekomen uit de alchemie, de chemie van het Al, en de biochemie is De leer van de toekomst, die mens, natuur, ziel en geest gaat samenvoegen.
RATIONEEL - IRRATIONEEL
Tot op de dag van vandaag is er een felle strijd gaande binnen wetenschapskringen tussen de irrationele en de rationele wetenschappers.
De irrationele wetenschappers zorgden voor omwentelingen, omdat zij durfden het rationele denken in twijfel te trekken.
Newton, de ontdekker van de zwaartekrachtwetten was één van hen; men noemt dezulken "spirituele wetenschappers" en men vindt hen altijd aanwezig zodra "de wetenschap zich moet aanpassen aan de omstandigheden".
Op dit wetenschappelijk irrationalisme is echter eveneens de "heksenvervolging" ontstaan, die georganiseerd werd door de "wetenschapper", rationalisten, van toen, monniken die wetenschappelijke details generaliseerden; de duivel paste in het systeem van de 16de eeuw, maar was een volkomen onwetenschappelijk geloof.
Het afwijken van redelijke, wetenschappelijke, gegevens, ofwel het invoegen van absurde anti-wetenschappelijke ideeën is dikwijls het gevolg van zijn gezelschapskring.
Nog heden sluiten wetenschappers compromissen omwille van hun "naam, positie, collega's enz."; dit doet zowel de eerlijkheid als de wetenschap geen goed.
Daarom duurt het zolang voordat biochemie en esoterie, het rationele en het irrationele denken elkander ontmoeten en willen begrijpen.
HET MYSTERIE MENS
De biochemie, aan de hand van allerlei experimenten, ontdekt de wonderbaarlijke wereld van het menselijke organisme, alsmede van het Mens-zijn.
Mens-zijn hangt nl. direct samen met het organisme, want het organisme volgt ingeschapen wetten, die zich zowel binnen als buiten de mens blijken af te spelen. (leugendetector)
De huidige Europese problematiek omtrent het mens-zijn (neurotische en psychische problemen) komen mede voort uit een verwaarlozing van individuele organische wetten.
De hang naar Oosterse filosofieën b.v. is een gevolg van deze problematiek, maar is geen werkelijke interesse.
Onze gedragslijn bewijst ons afdwalen van bio-chemische wetten.
Nu we die wetten zijn vergeten moet de biochemie met zijn rationele kennis ons deze weer bijbrengen.
Omdat we afgeleerd hebben naar innerlijke kennis te luisteren moet nu de druk van buiten komen.
Mensen die hun esoterie hebben vergeten, worden gedwongen door de duidelijkheid van de exoterie.
AFGESCHEIDENHEID en EENHEID
Een probleem van heden is b.v. of de mens alleen dan wel gemeenschappelijk een bepaalde ontwikkelingsweg of geestelijke bewustwording kan volgen?
Velen scheiden zich momenteel af van de maatschappij en menen zo een oplossing te vinden;
Ziende naar de bio-chemische wetten in de mens zouden we het volgende moeten leren; onze cellen vormen samen een soort honingraat; elke cel wisselt chemische gegevens uit met de andere cel; en laten we die cellen niet zien als dode dingen, want elke cel heeft zijn eigen opdracht en houdt zich daar punctueel aan, zonder op het gebied van zijn mede-cel te komen.
Dank zij Hun discipline zet zich dat bio-chemische proces voort, waaraan de mens als geheel zijn leven dankt.
MAATSCHAPPIJ
Wij, als cellen van een mensheid, gedragen ons veel onlogischer, ongeschoolder en vooral onwetender, omdat ons denken niet is afgesteld op een doel dat de mensheid-als-éénheid, collectief, bezit.
Het onderling uitwisselen van "ervaringen" en "kennis" nl. zou de mensheid als geheel kunnen dienen.
Wij erkennen elkander niet als cellen in het grote geheel.
Waarom niet?
Wat zich in het klein afspeelt, speelt zich in het groot af.
Onze interpretatie scheidt ons van elkaar en remt een mogelijke eenheid en welslagen van de mensheidsopdracht af.
(weersgesteldheid, humeur = weer)
Aldus is er iets mis met ons interpretatie-vermogen, ergens is er iets fout gegaan in: onze onderscheiding, ons leren, onze ingeschapen wetten, het begrensde denken remt, stoort alles.
Pythagoras en Aristoteles gelden als irrationele wetenschappers, omdat zij "mystiek" vermengden met rationaliteit.
De misvatting is dat irrationalisme en esoterie of mystiek als één en hetzelfde worden gezien.
De huidige opvatting weerlegt dit, omdat er rationele wetenschappers zijn, die irrationaliteit erkennen, hoewel zij menen dat de rationaliteit niet bij machte is de irrationaliteit te bewijzen. (Quantummechanica)
Als rationalisten geloofden in de Heksennonsens.
Wie is dan rationalist, wie irrationalist?
In de biologie zijn er twee tegengestelde opvattingen waarmede bekende biologen zich bezighouden, zoals b.v. Lorenz, de bekende dierpsycholooog en bioloog.
De mens gedraagt zich volgens zijn driften, d.w.z. naar de wetten van zijn organische chemie, dan wel gedraagt zich zo gedrongen onder de drang van zijn omstandigheden.
Dit is een kern-vraagstuk en benadert dicht het: doet hij iets van binnenuit of onder drang van buiten?
Het benadert ook de verhouding: esoterie - exoterie.
In hoeverre kan hij iets van binnenuit doen?
De psychologie zegt: de jeugd is van invloed;
De biologie zegt: neen, de innerlijke zijnstoestand!
Er is natuurlijk sprake van een wisselwerking; deze wordt dikwijls over 't hoofd gezien.
De mens reageert b.v. op licht; licht van buiten beïnvloedt het organisme zodanig dat er chemische veranderingen kunnen plaatsvinden, ook geestelijke.
De huidige overdaad aan kunstlicht verandert onze chemische toestand, ons organisme, en ons organisme beïnvloedt denken en handelen, en emoties.
We kunnen de mens niet losrukken uit deze kosmische, microkosmische en chemisch-biologische samenhang. Voor een harmonische wisselwerking is het noodzakelijk dat de mens zich bevestigt aan de Oerwet.
Wie regeert deze?
Toevoer van licht bewerkt chemische veranderingen in de hersenen, beïnvloedt de geslachtsfunctie.
Het doorbreken van de geluidsbarrière in een vliegtuig beïnvloedt het organisme van de passagiers;
De hersengolven hebben contact met de electromagnetische energieën van de aarde.
Daarom voorvoelt een dier b.v. een aardbeving.
Wij zouden dat ook moeten!
Ons bio-chemische stelsel is de basis voor ons natuurlijke zijn en ons natuurlijke zijn maakt een mens van ons.
Onze kennis omtrent het hoe en waarom van deze wetten kan ons maken tot een Geestelijk Mens.
Zuivere rationele wetenschap zegt: alles hangt samen met chemische formulen, er is geen Bovennatuurlijke reactie.
Hierbij wordt dus het Ongeziene en nog Onbegrepene bij voorbaat uitgeschakeld.
Inmiddels weet de psychosomatiek dat dit rationalisme schepsels ongelukkig en dus ongezond en psychisch gestoord maakt. Er ontbreekt warmte, liefde.
Er is een soort irrationalisme dat het rationalisme bestaans-zekerheid geeft.
Esoterie voor exoterie. Het Innerlijke is er voor het uiterlijke.
Biochemie zou de esoterie of het "innerlijke ongeziene" recht van bestaan moeten geven.
AGRESSIE
Er is veel te doen over b.v. onze agressies.
We schijnen heden al onze agressie te moeten afreageren, dat maakt ons gezond.
Agressie is aanvallen, aanvallend verdedigen, zelfbescherming.
Agressie heeft een omstreden klank gekregen, niettemin is het de basis van onze individualiteit.
Agressie als Wetende zelfbescherming, niet als impulsief, ondoordacht opportunisme.
Scheikunde = aantastend.
IMMUNOLOGIE- AFWEERSYSTEEM
Een voor de esotericus meest interessante specialisatie binnen de biochemie is wel de Immunologie, de kennis omtrent ons afweersysteem, dat vooral bekend werd door middel van de orgaantransplantatie.
Ons organische afweersysteem bepaalt n.l. onze individualiteit.
Een individualiteit die afhankelijk is van de samenwerking, het gemeenschappelijke van zijn celstructuur.
Als Esotericus moeten we de analogieën herkennen en zullen we b.v. de signatuurleer kunnen onderschrijven.
Signatuurleer heeft niet slechts te maken met planten-medicamenten, het gelijksoortige geneest het gelijke.
Signatuurleer is veelomvattender en is eveneens van toepassing op het "zo innerlijk zo uiterlijk".
Ons natuurlijke organisme drukt zich naar buiten uit in onze handelingen.
Eenheid van binnen, is eenheid naar buiten.
Dat is zowel een geestelijk als een natuurlijk gegeven.
De chemie van de mineralen, de planten en de dieren zet zich voort ìn de mensen, alleen verfijnder en soms gecompliceerder, maar de basiswetten zijn dezelfde.
Daarom kan men de structuur, de kristallogie van de edelsteen vergelijken met de fundamentele regels van mens en dier.
De signatuur van de Oerwet drukt zich in alle scheppingen uit.
Niets en niemand ontkomen daaraan.
EIWIT
De bouwstof voor elke cel is Eiwit; het is geen energie-leverancier zoals de koolhydraten, maar een energieverbruiker; geen brandstof, maar bouwstof (encyclopedie medica 134)
De elementaire bouwstof voor elke lichaamscel.
Na een chemisch afbraakproces wordt het echter pas tot celeiwit.
Dit is belangrijk te weten, omdat ons afweersysteem zich keert tegen bepaalde eiwitten; en hiermede komt ons elementaire bouwproces ter sprake.
Zonder dit cel-eiwit gaan we dood.
Onze individualiteit wordt bepaald door de werking van ons afweersysteem tegenover en met de eiwitten.
Eiwit wordt tot organisme, de honingraat der cellen, bepaalt het gedrag der cellen;
Gebrek aan eiwit maakt ons allereerst nerveus doet ons ons zelfvertrouwen verliezen (ego); maakt ons afhankelijk en vooral beïnvloedbaar door derden. (vandaar het eiwit ontzeggen door bepaalde sekten)
Een van de laatste ontdekkingen is, dat dierlijke eiwitten ons afweersysteem provoceren; alles werkt mede om dit, ons vreemde eiwit, af te breken; door middel van een z.g. vreetsysteem der cellen.
Hiermede wordt bevestigd dat dierlijke producten de agressie stimuleren.
Aldus ons uit ons normale zijn stoten.
Wat is een normaal mens?
Zou het niet normaal genoemd kunnen worden wanneer de mens interesse heeft voor een Oerbron?
Is het niet abnormaal dat hij deze verwerpt?
Is het niet normaal dat een mens interesse heeft voor mystiek, de vereniging met de oerbron, zowel als voor kennis van de natuur?
Komt uit onze onwetendheid omtrent de analogie tussen geest, mens en natuur, omtrent de biochemie en de esoterie niet onze abnormaliteit en ons anti-menselijke gedrag voort?
Gebrek aan kennis, onwetendheid is "zonde", het buiten het "Licht" staan.
Ons afweersysteem grijpt alle lichaamsvreemde, uit grotere moleculen bestaande bestanddelen aan, b.v. eiwitten met vetten of suiker, virussen, bacteriën en ons vreemde cellen.
Als dit afweersysteem dat niet zou doen, betekent dit: ziekte, het verlies van de eigenwaarde, dood, het uitschakelen van het ik!
Een normaal, zelfstandig, harmonisch ikbewust mens bezit dus alle mogelijkheden voor een individualiteit en behoeft niet ziek te worden; dat is hem ingeschapen, behoef ook niet psychisch onevenwichtig, afhankelijk, aarzelend te worden.
De hedendaagse hang naar goeroe-aanbidding aan de ene kant en de hang naar vrijheid en zelfstandigheid aan de andere kant is een gevolg van een innerlijke bio-chemische en geestelijk-natuurlijke verstoring, een gespletenheid.
Wij zoeken het probleem en de oplossing in ons gedrag, we willen het verschijnsel corrigeren, maar het ligt van binnen.
Kennis van de wetten, vooral de oerwetten, bepaalt onze voeding, maar onze voeding bepaalt ook ons gedrag.
"Een wijze eet anders, maar anders-etenden zijn nog geen wijzen."
Ziekte, disharmonie, harde ervaringen nopen tot herziening.
Verstoring moet leiden tot zoeken, tot kennis en inzicht.
Ons huidige gedrag noopt de wetenschap tot onderzoek. Onze huidige ziektebeelden nopen tot bio-chemische ontdekkingen.
Het zijn harde wetten.
Door het afwijzen van irrationele, esoterische, empirische ontdekkingen van de oude wijzen, worden we de harde ervaring ingedwongen.
Het Boek der Natuur lezen doen we allereerst in onszelf; en we lezen intuïtief, gedragen door die oerfeeling, die is als een Oerweten.
We vinden een bevestiging van hetgeen we intuïtief aanvoelen.
Zo werkt en werkte elke grote waarlijke wetenschapper, die het irrationalisme aandurft.
RODE BEENDERMERG - THYMUS - LYMPHKNOPEN - MILT
We onderschatten onszelf; als we ons chemische organisme nagaan en vooral ons afweersysteem, dan bemerken we dat we in onszelf kunnen rekenen op een goed georganiseerd wonderlijk werkend leger, dat ons beschermt tegen ziekten, maar ook tegen alle verlies van onze eigenwaarde e.d., al die problemen die we heden kennen.
We worden behoed tegen angsten, onverantwoordelijkheid, hysterie e.d., tegen alle mystieke gezweef, evenals tegen een a-spiritueel rationalisme.
Mits we lezen in de analogieën en achter de werkingen schouwen.
Het Rode Merg maakt onze bloedcellen aan en vormt die cellen die afwerend werkzaam zijn; bloedarmoede maakt ons weerstandloos.
Door radio-actieve straling wordt dit merg aangetast, het schakelt ons afweersysteem uit en de dood volgt.
In 1963 werd pas de werking van de Thymus, de Zwezerik, als leidend afweerorgaan herkend.
De ouden zeiden dat de Thymus ons "leven" schonk, tijm geeft energie; het opsnuiven van tijm geeft hernieuwde moed, zelfbewustzijn.
In de Thymus worden de witte bloedlichaampjes, de z.g. T-Lymphozyten opgeleid tot het herkennen en afweren van vreemde stoffen.
De Thymus is dus de opleidingsschool voor de afweermethoden.
De Thymus is het centrale punt waar organisch in individualiteit wordt onderwezen.
Bevestigt dit niet wat de ouden zeggen?
De thymus of zwezerik werd vroeger verondersteld in werking af te nemen, waarschijnlijk nadat het afweersysteem volkomen is opgebouwd; b.v. bij een kind van twee jaar werkt het als een volwassene.
Maar de thymus blijft werkzaam weet men nu, vooral indien door ziekte e.d. het afweersysteem afzwakt en opnieuw moet worden hersteld.
Het verlies van onze individualiteit is aldus niet normaal.
Thymus en Sternum werken samen: sternum is een oude uitdrukking voor de plaats waar de thymus ligt. Men weet dat er een straling van uitgaat (geel).
Het afweersysteem onderscheidt een individualiteit binnen de soort; Ik ben ik en jij ben jij.
Zonder dit afweersysteem is er geen hoger schepsel mogelijk!
Individualisme is nodig om een hoger wezen te zijn.
De Thymus houdt verband met ons groeiproces.
Kunnen we een groeiproces ook niet zien als het worden tot individualiteit?
Groeien heeft niet altijd uitsluitend iets te maken met langer worden!
Zoals wijsheid niet altijd iets te maken heeft met leeftijd.
MILT
Voor 100 jaar wist men nog niets over de milt; en bloedvoorziening en warmteregulering bij dieren, dat is juist.
Het is bij de mens een hoog-gespecialiseerd afweerorgaan in de grote bloedsomloop; het grijpt alle vreemde stoffen direct aan en schakelt hen uit. Daarvoor circuleren in het bloed doorlopend witte bloedlichaampjes, die zoeken naar vreemde cellen en eiwitten.
(dierlijk voedsel) Miltziekten?
Deze witte bloedlichaampjes zijn onderverdeeld in:
1. Herkennings- ervarings-lymphozyten (weten uit ervaring wat vreemd is). Men noemt hen de "Killercellen";
2. Andere Lymphozyten: B-lymphozyten (witte bloedlichaampjes) vormen antilichamen, eigen eiwit-moleculen die tegenstand vormen (bouwstoffen aldus die verdedigend werken).
3. weer andere zijn "hulp-lymphozyten", kameraden, die hun collega's bij de vernietiging moeten bijstaan.
4. Andere zijn "herinnerings-cellen", die Weten hoe vroeger het afweersysteem werkte, een oergeheugen.
Als we dit geheel bestuderen komen we tot de verbijsterende conclusie dat men overal voorbeelden kan ontdekken die we ook binnen de mensheid en de maatschappij herkennen.
Het is een opbouw als binnen een bijen- of mierengemeenschap.
Elk afzonderlijk dier heeft zijn eigen opdracht en voert dat punctueel uit.
Er is eens een filosoof geweest die zei: als de mensen meer zouden zien naar de insectengemeenschappen, zou het er in de maatschappij anders uitzien!
Reeds bij de eerste orgaantransplantatie door Sir Peter Medawar, R.E. Billingham en W.K. Silvers stond men voor de barricade van dit afweersysteem, dat men heden dus probeert af te zwakken om de orgaantransplantatie door te zetten.
Het risico hierbij is begrijpelijk.
Het vreemde orgaan blijft altijd vreemd, wordt nooit eigen.
Het werd ontdekt bij huidtransplantatie, de oude, eerst overgetransplanteerde huid wordt altijd weer door de gever teruggenomen. Zijn organisme herkent het zijne. Mijn ik wordt nooit jouw ik.
Is dit niet een prachtige analogie dat "het gelijke altijd het gelijke" herkent, waarover we ons vaak zo druk maken.
Herkenning, onderscheid, individualiteit zijn ingeschapen. Dit verliezen is een demonstratie van wanorde, verlies van mensenwaarde.
Dit afweersysteem moet b.v. goed werken bij bloedtransfusies; een individueel mens reageert daar dus anders op dan een reeds ego-afgezwakt mens.
(bloed wordt binnen 24 uur afgebroken)
EGO-LOOSHEID
Hier moeten we ook stilstaan bij het z.g. sterven van het ego, waarmede in zovele leringen wordt gespeeld. Het heeft twee kanten en ook een gevaarlijke. Psychische ziekten, zenuwpatiënten, slaven.
Een afweersysteem is ingesteld op de omgeving, de natuurlijke omgeving, waarin de mens leeft.
Indianen, Eskimo's hadden geen afweer tegen Westerse ziekten.
Analoog met hen die beschut leven binnen een bepaalde groep, zij hebben geen afweer, geen zelfstandigheid in het leven.
SILICIUM
Een ander prachtig voorbeeld in de mens is de verbintenis van silicium en koolstof, de basis van het leven.
Hogere wezens bezitten méér koolstof dan lagere wezens.
Silicium is een basiselement voor de aardkorst en humus, en plankton.
De verhouding is altijd overwegend silicium.
De mens heeft maar weinig silicium nodig.
Koolstof is ook het element van de Diamant.
De mens moet een diamant worden, aldus silicium overwinnen, de lagere natuur?
Silicium geneest, het remt kankerwoekeringen, een onnatuurlijke woekering binnen de natuurlijke celstructuur.
Kanker is zondigen tegen zijn natuur.
Het "medebewegende", tolerante, anti-dogmatische menswezen bezit weinig silicium, hij heeft het niet zo nodig.
Momenteel experimenteert men met het vervangen van silicium door koolstof, ook in medicamenten.
Wat gebeurt er dan?
Volledig silicium-vrije voeding houdt de haargroei tegen. Leem eten stimuleert silicium, maar te veel silicium verhardt, hoopt zich op, kristalliseert!
Men wil nu in wasmiddelen inplaats van fosfaat, silicaat toevoegen.
Silicaatbasis lijkt de wetenschapper beter voor het milieu!
Maar voor de mens?
De opmars van de biochemie geeft steeds meer inzicht in het wonder "mens", beslist door een grandioos denken is ontstaan.
Want dat chemie, rationalisme en geestloosheid niet voldoende zijn om zijn bestaan te verzekeren, weet men reeds.
Het is alleen moeilijk aanvaardbaar voor de over-agressieve en vaak "vrijdenker" genoemde mens of de atheïst.
Hieruit zou kunnen volgen dat "atheïsme" tegennatuurlijk is.