15b - het intrigerende geheim van Noach

Om tot het geheim van Noach door te dringen, moeten we eerst beseffen dat het Boek Genesis, waarin Noachs geschiedenis opgetekend staat, op zichzelf geen origineel Bijbelboek is. 

Het behoort tot de geschriften van de Phoeniciërs en wel van de hand van Sanchoniathon, die daarvoor de inscripties van Taautos of Thot bestudeerde, m.a.w. Hermes Tresmegistos. 

De oorsprong van de vijf Boeken van Mozes, waaronder Genesis, zijn dus oorspronkelijk Egyptisch. 

Mozes was eveneens opgevoed aan het Egyptische hof en was een Egyptische priester. 

De Genesis-gegevens vinden we eveneens terug in de Critias en de Timeaus van Plato. 

Plato kende de Egyptische leringen en inwijdingen; hij volgt gedeeltelijk de gegevens van Solon, een Egyptische priester. 

En Solon vertelt in wezen de geschiedenis van Atlantis. 

Hierdoor komen we uit bij de, door vele historici gevolgde, hypothese dat de Genesis-schepping in werkelijkheid de geschiedenis is van Atlantis, zijn goden-heersers, zijn vernietiging en de redding van Noach als aardemens van Atlantis. 

Legt men alle gegevens op een rijtje dan komt men tot een ontstellende chaos en verwarrende tegenstrijdigheden; het begint al bij de naam van Noach en zijn waardigheid dan wel onwaardigheid. 

De naam betekent zowel "rust" als "zwerven". 

Hij is zowel de eerste wijnbouwer als de eerste dronkaard; hij was wijs, hoewel ook dikwijls onwijs. 

Hij was uitverkoren, maar behoorde ook tot het mensengeslacht dat vernietigd zou worden. 

Soms wordt hij als een halfgod aangezien; de vrouw van Lamech, zijn vader, zou bevrucht zijn door één van de "engelen of wachters", hoewel zij het ontkent, aan de andere zijde is hij eenvoudig "één der aarde-mensen". 

Alle legenden, van vrijwel alle volkeren der aarde, kennen een "Noach", d.w.z. één die uitgered is door de Heer. 


DE HEER 

Die Heer heeft bij alle volkeren een andere naam, maar bij allen is het niet de onbekende God, de Opperheerser, maar één die over de "wachters of goden" gesteld was. 

Deze Heer is wraakzuchtig, bloeddorstig, willekeurig heersend en zij "vrezen" hem allen, de aardemensen zowel als de "wachters". 

Hij is degene die in de "historie" mensenoffers vraagt, aan wie kinderen worden geofferd, die de angst over de aarde-bewoners bracht. 

Hij is in de optekeningen eveneens degene die Atlantis wilde vernietigen, omdat "het hemelse hart in de mensen verloren is gegaan". 

Al met al een figuur die zijn hartstochten op zijn ondergeschikten botviert.  Beslist niet de God van Liefde. 

Hij is eveneens degene die vereenzelvigd wordt met de Genesis-God of één der Elohim of Goden. 

In alle legenden van de schepping is er sprake van Goden, meervoud. 

De overeenkomst tussen Genesis, de scheppingsverhalen der Phoeniciërs, de Chinezen, de Edda, de Maya's, de Dogons, de Indische, etc. en de Critias is frappant. 

Hetzelfde kan gezegd worden van het Noachverhaal. 


GEHEIMEN 

Er kleven aan het Noachverhaal enkele mysteries die noch de klassieke wetenschap, noch de religieuze autoriteiten, noch alle hypothesen van onderzoekers hebben kunnen oplossen. 

Als men vlucht in symbolentaal komt men er evenmin uit. 

Het is vanzelfsprekend dat aan de overleveringen onduidelijkheden kleven, als men bedenkt dat elk verhaal door de volgende verteller of vertaler wordt veranderd. Maar men kan nooit alles naar onjuistheid verwijzen, zeker niet als de verschillende versies uit geheel de wereld hier met elkaar overeenstemmen. 


DE ZONDVLOED 

Wat de zondvloed betreft zijn de discussies eveneens nog in volle gang. 

Historisch neemt men aan dat er twee zondvloeden zijn geweest: 

• één, die vóór de z.g. Schepping uit Genesis plaatsvond; 

• en één die daarna plaatsvond en deze is dan de vloed van het land van Poseidon en Zeus, bij ons bekend als Atlantis. 

Men plaatst hem in ongeveer 4000 voor Chr. 

Hetgeen men bevestigd wil zien uit de opgravingen in het "Ur der Chaldeeën". 


OORZAAK 

De oorzaak, die zowel de oude legenden als Plato noemt wordt natuurlijk niet aanvaard door de wetenschap: "een wraak of straf, omdat de mensen God niet loofden, het hemelse hart ontbrak, hun wangedrag enz." 

Wetenschappelijk zijn er echter ook slechts hypothesen en vermoedens: slechts de Middellandse Zee gebieden werden overstroomd, of het land van de Eufraat en deTigris, of de zeeën van de Polen hebben zich verplaatst naar het andere gedeelte van de aardbol. 

Wetenschappelijk is een vloed zoals de Bijbel beschrijft "onmogelijk". 

Solon zegt "dat de mensen doorlopend door vloeden geteisterd zullen worden", hetgeen waar blijkt. 

Het is arrogant om de oude wijzen, zoals Solon, Plato, Sanchoniathon, als zijnde "kletsmajoors" te negeren. 


RELIGIE 

Met de zondvloed komt echter tevens het religieuze besef der ouden naar voren, hetgeen de moderne wetenschap hekelt. 

Hun religie was echter geïnspireerd op: 

1. de Goden van Atlantis; 

2. de kosmos; 

3. de astrosofie; 

4. de getallenleer e.d. 

Bijvoorbeeld: de "Wijzen uit het Oosten". 

Natuurcatastrofen waren voor hen een gevolg van het menselijke gedrag - en masse. 


MILIEU 

Laten we hierbij even denken aan onze momentele milieu-vervuiling. 

Als hieruit een catastrofe ontstaat, zullen de mystiek-religieuzen dit als een straf zien, de "bio-chemici en natuurkundigen en astrosofen vinden wel een kosmologische of natuurkundig-biochemische verklaring. 

De oorzaak voor de zondvloed wordt ook door de legenden verschillend verklaard: 

1. de vele bloedoffers; 

2. de goddeloosheid; 

3. de onderlinge ijverzucht 

4. het "te worden als de goden". 

Op één hoop geworpen krijgen we een tamelijk goed beeld van de toenmalige mensheid, die net zo onwijs, wraakgierig en vernielzuchtig moet zijn geweest als de huidige. 

Vloeden zullen doorlopend plaatsvinden, maar slechts de meest indrukwekkendste zullen in de legenden van de volkeren opgetekend worden. 

De gehele aarde is nog nooit vernietigd geworden, maar wel zijn continenten verzonken en is de tekening van de wereldbol veranderd, hebben de aardassen zich verplaatst. 

En deze ingrijpende gebeurtenissen zijn opgetekend. 

De bewijzen blijven echter betrekkelijk, althans voor de wetenschap. 


ATLANTIS 

Merkwaardigerwijze vindt men de meest onderlingen overeenkomsten, indien we de Bijbelse zondvloed verenigen met de Atlantische of de Elohim-vloed. 

Noach, in alle legenden en heden telt men er meer dan 100, wordt dan één van de autochtonen die de "goden bij hun aankomst op Atlantis" aantroffen. De "goden die zegen brachten". De "goden die de redders" werden genoemd. 

Zelfs de geslachten-opsomming van de Atlantische goden komt overeen met de geslachtenregisters van de z.g. Hebreeuwse voorvaders, inbegrepen Kaïn en Abel en de zonen van Noach: Sem, Cham en Jafeth. 


NOACH EN ADAM 

Adamas of Adamah of één der andere namen uit de legenden, wordt beschouwt als de "eerste mens", echter anders dan wij denken. 

Adamas is in de oud-gnostieke legenden degene die "middelen" moet tussen God en de mensen of de Oppergod en de "wachters". 

Vandaar dat hij half god half mens moet zijn, beiden begrijpend. 

In het Boek Henoch wordt Adam eveneens beschouwd als een heilige voorvader, de eerste die het schrift bracht, alles optekende, boeken schreef, de mensen iets bijbracht. 

Noach moet Adamas en zijn boeken terugbrengen naar het Midden van de Aarde en hem daar begraven, waar ook Adam geschapen werd en ook Melchisedek en Kaïn zullen daar begraven worden. 

Hier is het grootste mysterie: 

De Levensboom die in het midden van de aarde geplant is. Die de aarde levend houdt, het evenwicht bewaart. 

Daar waar de Here in- en uitgaat. 

Het Paradijs ligt tussen het wezenlijke en het onwezenlijke. 

Daar liggen de grote en legendarische mannen uit de Bijbel begraven in het midden der aarde, met hun schatten. 

Men weet nog niet waar het Paradijs lag. 

De Grieken zeggen dat Adam, evenals Toth, Anubis en verschillende andere z.g. goden vervaardigers waren van "brieven, kunsten en boeken". 

En Noach speelt bij het "bewaren van deze schatten van Adam een rol".  Noach had een "opdracht toen de goden, reuzen en mensen elkander vernietigden" en de Oppergod besloot de aarde van de hemel te scheiden. 

Noach in wie "rust" was, werd een zwerver. 

Maar zijn minimale "goddelijke afkomst" of zijn kleine inzicht verleidde hem tot misbruik van zijn "kennis", die eens door de "wachters" aan de mensen werd medegedeeld. 

Hij werd z.g. "dronken" en een zeer oude Phoenisische legende zegt, dat in het moment van zijn "dronkenschap zijn zonen het goddelijke geheim van de ark" ontdekten en stalen en dat daaruit de Toren van Babel geboren werd. 

Een mislukt pogen van de aardemensen om de hemel te bereiken. 

Een poging die tot op de dag van vandaag mislukt om dezelfde reden: gebrek aan innerlijke goddelijkheid, gebrek aan innerlijke eenheid en wijsheid. 


EENHEID DER VOLKEREN 

We leven in de eeuw van de afgescheidenheid; de historische draad terug volgende komen we tot de conclusie dat er in de verre oudheid slechts twee mensenrassen waren: 

1. zij, die uit de "wachters" ontstonden, de halfgoden; 

2. zij, die reeds op aarde waren en van de "wachters" hun kennis ontvingen. 

In wezen is het scheppingsverhaal niet de schepping. 

Alle legenden van Noach en alle volkeren zijn daarop terug te voeren; en zij komen uit in Atlantis, dat bestond na het land der Zaligen of Gelukkigen: Hyperborea, dat onderging in de eerste vloed. 

Dat bewoond werd door de legendarische "redders" 

Alle legenden van Noach kunnen worden teruggebracht naar de Griekse legende van Deucallion en Pyrrha (Donelly - 290). 

En deze legende is terug te voeren op Egypte en daar vandaan naar de Atlantis-geschiedenis. 

Griekenland heeft zijn legenden uit Egypte en Atlantis. 

De nauwe verbondenheid van Griekenland en Egypte komt ook uit in de werken van Plato. 

Alle legenden der volkeren kunnen teruggebracht worden tot de mythen van Griekenland en deze weer tot Egypte en Atlantis. 

Hieruit is ook het algemene religieuze besef te verklaren. 

Noach was een rechtschapen Mens; de "wachters of halfgoden kwamen toen nog niet in aanmerking voor een opdracht"; de slechten waren "ijverzuchtig en vernietigden elkander"; de goeden waren tot de hemel teruggekeerd, achterlatende "de Plaats in het Midden der Aarde waar de Levensboom staat en waar de Onoverwinnelijke geschapen werd en waar de Heer in- en uitgaat." 


ZO BOVEN ZO BENEDEN 

Het Hermetische "zo boven zo beneden" is voltrokken ìn de schepping en ìn de mens. 

Aldus: paradijs, planeten, licht en duister, levensboom enz. 

Vandaar dat de kosmische geneeskunde juist is. 

Thot is één der "redders" die kennis bracht, maar het goddelijke of hemelse bewaarde voor de hemel. 

In de geschriften van Sanchoniathon komt duidelijk uit dat Thot of Hermes of Mercurius een "redder" is geweest in de onderlinge herrie tussen de zeven planeten. Hermes blijft de middelaar en verlosser. 


PHILO (30 voor Chr. - 40 na Chr.) JOODS WIJSGEER 

Philo geeft alle eer aan Sanchoniathon, omdat in zijn tijd reeds realiteit en legenden vermengd werden. 

Realiteit tot mystificatie en fabel werd. 

Sanchoniathon leefde 20 eeuwen voor Chr., het zijn de oudste geschriften van de westerse wereld. 

(Charroux: Maîtres du Monde) 

In de geschriften van Sanchoniathon herkent men het Indische scheppingsverhaal, evenals de Johannesversie van "In den beginne was het Woord". 

Dit scheppingsverhaal vindt men, volgens Philo, in de geschriften van Thot. 

Uit de wind of de Ether kwamen de mensen, Kolpha en Baauw, man en vrouw. 

Uit deze twee sterfelijke mensen kwamen Genos en Génea. 

Man en Vrouw, als een eenheid werden tegelijk geschapen - sterfelijk. 

De Adam-legende is ANDERS (de wind en Mijn Geest). 

Deze twee sterfelijke mensen zien op naar HUN god: Zeus - Jupiter, ether, hemel binnen de kosmos, NIET DE ONSTERFELIJKE GOD. 

Zeus is dus de God der sterfelijken. (vergelijken met het etherische gebied, de nieuwsgierigheid daarnaar, de sterfelijken vinden deze "hemel" het hoogste; de onsterfelijken kennen andere dingen) 


Noach wandelde met God, met Zeus; en de vrees zal zijn over allen; de Goden kennen geen angst; de mensen voordien ook niet. 

Hij, die angst voor God (Zeus) bezit kent het onsterfelijke niet. 

"Al wat zich roert, dat levend is, zij u tot spijze. (Anders dan tot Adam) 

Doch het vlees met zijn ziel, dat is Zijn bloed, zult gij niet eten. 

Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen, de ziel des mensen." 

"De ziel uit mijn geest en de wind." 

Noach en de zijnen zijn vastgeklonken aan de Zeus-heerschappij; "hij eist alle zielen van de sterfelijken, d.w.z. de etherische ziel die in hun bloed is, de Zeus-ziel. (Gen, 9) 

Het verbond van Noach en "god" wordt daarna verschillende malen genegeerd en vooral "geen vloed zal er meer zijn op aarde". 

Met God een verbond sluiten. Met Zeus een "verbond" sluiten. 

In de andere legenden is Noach waardiger, maar nergens sluit hij "een verbond met God". 


ZEUS - GRIEKSE LEGENDE 

Zeus (God) verwoest het land van Chronos en Poseidon; de herhaling vindt doorlopend plaats. 

In de Critias vinden we dezelfde volgorde van de Gouden, zilveren, bronzen en ijzeren tijdperk zoals wij kennen. 

Er zijn archeologen die menen dat de bronzen voorwerpen en wapens die wij in Europa kennen, uiteindelijk uit Atlantis komen (Donelly 291).


HERHALING 

Indien we bevestigen dat de herhaling in heel de mensheidsgeschiedenis is te herkennen, dan zal de "legende van Noach" zich eveneens herhalen. 

Dan zal de z.g. catastrofe door vloed of vuur zich ook herhalen. Dan krijgen de Maya's-profetieën gelijk. 

Dan is de Genesis-schepping zoals sommigen zeggen: een begin na een catastrofe, aldus niet het begin. 

Alles wat wij als begin zien kan worden beschouwd als een herbegin van een gedeelte van de mensheid nl. dat gedeelte dat "uitgeroeid" werd, onverschillig de aanleiding. 

Dan is het "uitzien" naar een Godenzoon of redder eigen aan die volkeren die op het punt staan "onder te gaan". Deze uitredding is dan inherent aan de Godenzoon die gezonden wordt om hen te redden die het "hemelse hart" bewaard hebben. 

En, nemen we Thoth serieus met zijn "zo boven zo beneden", dan is deze Godenzoon te plaatsen in het heelal of in de schepping, alsmede IN de mens. 

Dan gaan "uitredden" kosmisch en individueel samen. 

Dan zijn de volksoverleveringen, onverschillig van welk volk: een beeltenis. 

Dan is het vanzelfsprekend dat "de ark" niet gevonden wordt op de Ararat. Bovendien kreeg deze berg veel later zijn naam. 

En elke legende plaatst de ark ergens anders, maar altijd op die berg, daar waar de "vloek van Zeus" niet reiken kan. 

Ook Zarathoestra spreekt van schepping en vloed en ook zijn verhalen zijn aan Genesis gelijk. En ook hier zijn de gegevens terug te voeren tot Sanchoniathon en Thot. 


HET PARADIJS 

Het Paradijs is het meest mysterieuze gegeven. 

En als het paradijs niet op aarde te vinden is, maar werkelijk tussen het "wezenlijke en het onwezenlijke" ligt, kan de vloek van Heer Zeus het niet vernietigen, hetgeen bevestigd wordt in Henoch. 

Het is deels onvernietigbaar. 


DE STRIJD VAN ADAM 

In Oosterse legenden komt men de "strijd van Adam" tegen, de "ontstelers van zijn Lichtkracht" tegen. 

En ook het verhaal dat Noach het lichaam van Adam meeneemt in zijn ark; niet slechts zijn schatten. 

Hier is Adam degene die "onder de aarde begraven wordt en Melchisedek celebreert daar zijn mis tot in het oneindige." 

Het geheim blijft liggen in die goddelijke afstamming dat deze heilige vaders tot heiligen maakt. 

Ook Adam, de onoverwinnelijke, die met de offerande van zijn ziel tot heden mens en wereld dient. 

(lichtofferande, zielsofferande, zijn ziel behoort Zeus niet toe).

1970 - 2024, copyright Henk en Mia Leene