Nu in het jaar 1971 een groot deel der mensheid wederom het Kerstfeest viert, zou het zinvol kunnen zijn even stil te staan bij de oorsprong van dit kerstgebeuren.
Hoewel de christelijke wereld "stille nacht, heilige nacht" zingt, begeleidt door kanongebulder, atoom-explosies en hulpkreten der hongerende, blijft de kern van het lichtfeest onaantastbaar verborgen in de macrokosmos, en zet haar werking zich onafwendbaar voort in de microkosmos.
Het lichtfeest, dat ter viering van de licht-terugkeer op 25 december wordt gevierd, is zo oud als de schepping.
Over geheel de wereld eert men deze licht-terugkeer en wij vinden deze gewoonte sterk terug in de verering van Tammuz-Adonis, de Assyrisch-Babylonische godenzoon, die sterft om op 25 dec. wederom te herrijzen. Tammuz is onsterfelijk, maar hij moet sterven om als een lichtende nieuwe mens weder te worden geboren.
Ziehier een zogenaamd heidens "transfiguratie-feest", een viering van de Transplantatio van Paracelsus; er is geen religie op aarde die het bestaan van een zonnezoon of onsterfelijke godenzoon niet kent.
GOd, het geloof aan een Godenzoon, aan de wederkeer van de gouden pracht van de zon is ingeschapen en daarom nimmer uit te roeien, door geen dogma en geen enkele wettische religie.
Ieder mens gelooft aan een wederkomst des lichts en hoe hij deze wederkomst omschrijft of romantiseert is niet van belang, mits hij zich maar niet blind staart op de eigen romantiek, of de oppervlakkige historische weergaven.
De gehele Jezus-legende, met alle romantiek daaromheen geweven, is niets anders dan een profane, primitieve weergave van de universele waarheid der wedergeboorte of van de wederkeer des Lichts.
Hij, die uit het Licht geboren werd, zal weer tot dat Licht terugkeren. Op het moment dat de godenzoon zijn hemelse lichaam ontvangt, vierde de zogenaamde heiden zijn feest.
Bethlehem, histories gedoodverfd als de geboorteplaats van Christus, kende zijn Tammuz-Adonis-grot sinds onheuglijke tijden.
Daar trokken tot aan de christelijke tijd de mensen heen om rond deze grot de wedergeboorte van de Godenzoon: Tammuz te vieren.
Zoals u weet namen de Rooms-katholieke kerkvaders in de vierde eeuw de datum van het heidense wedergeboorte feest, 25 december, over en zo vond zonder enig rumoer de christelijke opvatting ingang op het fundament der heidenen. Vanaf dat ogenblik werd de universaliteit der gedachte ingeblikt in de roomse denkmethoden, waarna de christelijke wereld zich protserig verhief op de troon der heidenen, zonder enig besef te hebben van de diepe grond dezer waarheid.
Wat het overgrote deel der christenen echter onbewust deed deden zijn leiders echter bewust.
De viering en herdenking van het wedergeboorte-proces van de godenzoon is direct terug te voeren op de val der Lichtzonen en hun noodzakelijke terugkeer tot het Licht.
Daarmee wordt jaar in jaar uit bevestigd dat de ziel individueel moet terugkeren tot haar oorsprong.
Waarlijk, een gnostieke ketterij, een revolutionaire idee die tegen alle kerkelijke dogma's indruist. Door de viering van dit wedergeboorte-feest blijft de herinnering aan het licht in de mens wakker.
Hij kan daardoor niet sterven in een dogma, want de oorsprong van deze idee is dogma-loos, opgestaan uit een oer-oud weten dat weerklank vindt in ieder individueel denkend mens.
De zonnewende op 25 december is slechts een uiterlijke afschaduwing van de universele legende van de wederopstanding van de godenzoon. Het "boven zo beneden" begint nooit in het "beneden", maar altijd in het "boven". Hetgeen zich in het sterrenstelsel afspeelt heeft zich reeds afgespeeld in een aurisch, onzichtbaar universeel ademveld, zoals in ons ademveld processen plaatsvinden die pas later in ons lichaam tot uitdrukking komen.
De schepping was reeds aanwezig in het denken Gods, voordat zij tot aanzicht kwam. Hetgeen wij zien is het uiterlijke scheppingsbeeld, maar de eeuwigheid, het levensfluïdum Gods is de oorsprong van alles.
Uit dit fluïdum is de oplossing van de wedergeboorte ontstaan, en de idee van deze wedergeboorte is direct geïnjecteerd door de Schepper. Alle gevallen Lichtzonen geloven en kennen deze idee, zij verwerpen deze nooit.
Zolang deze gevallen Lichtzoon een wedergeboorte-feest vieren kan, blijft hij innerlijk rustig.
U moet de psychologie van dit feit eens onderkennen!
Het Kerstfeest of het Lichtfeest stemt de mens rustig, innerlijk tevredener. Zelfs de agressie van een oorlog moet daarvoor een ogenblik wijken.
Iedere gevallen Lichtzoon raakt vervuld van heimwee, die veelal ontaard is in uiterlijk sentiment, indien hij zijn individuele lichtbron heeft verloren. De mens is juist in deze dagen zo ontvankelijk omdat hij, door de omstandigheden gedwongen, stil moet staan bij een geboorte, of bij een wedergeboorte. De christelijke dogma's en het uiterlijke sentiment zijn echter wel in staat de herinnering aan de waarheid te bedekken, hetgeen vanzelfsprekend de bedoeling was van de kundige kerkvaders.
De christelijke, dogmatische viering van het geboortefeest is een moord voor het gnosticisme. Gelijk de uiterlijke zonnewendeviering een dood betekent voor de transmutatio-gedachte.
In ons moderne kerstfeest vinden wij deze beide moord-aanslagen op de Gnostieke Idee tegelijkertijd aanwezig.
Vergezeld van de dood van ontelbare dieren, en ontelbare bomen, die beide hun aurische lichttrillingen over de wereld uitstorten als een verschroeiend vuur, méént de mensheid de geboorte of wedergeboorte van een godenzoon te kunnen herdenken. Zij herdenkt echter slechts zijn dood en nooit zijn wedergeboorte.
Hoe zou een wereld waarin slechts de gedachte aan de dood leeft ooit een wedergeboorte kunnen herdenken?
Daar waar de handen rood zijn van het bloed, geestelijk zowel als lichamelijk, wordt het aurische vuur van al deze doden als een vereffenings-vuur dat de mensheid tot een oordeel wordt. Hoe zou men ooit het hart tot de God der Levenden kunnen verheffen indien dit hart onbekend is met de weder-geboorte uit de dood, en het slechts de dood kent?
Men krijgt altijd antwoord op het gebed, gelijk trekt gelijk aan.
Dààr waar men feestviert met de dood. roept men de dood tot zich, geestelijk, lichamelijk.
Men kan niet vandaag doden en morgen een geboortefeest vieren. Het wedergeboortefeest van Tammuz was een feest van de onsterfelijkheid der ziel, een wederkeer in het Lichtrijk, een overgang van stofgeboorte tot geestgeboorte.
En bij deze wedergeboorte kwam geen enkel dogma te hulp; Tammuz, de godenzoon, strijdt zijn strijd alléén, zoals alle Lichtzonen, en hij bewerkt zijn wedergeboorte slechts met behulp van het Licht zelve, waaruit hij voortgekomen is.
Zo kan men het ook van Mithras lezen. In het uur voor zijn dood, méént de godenzoon "alles verloren te hebben, totdat hij, op het moment suprême, ontdekt alles te hebben gewonnen."
In de natuur is de nacht het donkerste, voordat de zon opkomt, voor het zonnewende moment zijn de dagen het donkerste, de nachten het langste.
In het ogenblik waarop het Inzicht gloort is er een zeer ingrijpende ervaring aan voorafgegaan. Dit is individueel, kosmisch en als wereldbeeld hetzelfde.
Voordat deze noodorde zijn wedergeboorte-feest kan vieren zijn de gebeurtenissen het aangrijpendste, het meest duister, het meest versteend of lichtloos.
Het wedergeboortefeest kan niet oppervlakkiger en gewetenlozer gevierd worden dan heden.
Het Tammuz-feest werd door de Sumeriërs en Akkadiërs héél wat inzichtsvoller gevierd, hoewel ook toen de uiterlijke vorm het ging winnen van de innerlijke betekenis.
Daarom kwam er een nieuwe impuls, het Mithra-gebeuren, later omgewerkt tot het Christus-gebeuren.
De Tammuz-feesten werden gevierd tijdens de zomerzonnewende, omdat Tammuz dan stierf, en tijdens de winterzonnewende, omdat Tammuz dan werd wedergeboren.
Tammuz was de zoon van de maagd-moeder Inanna.
Wanneer de christelijke impuls, die een licht-versterking had moeten betekenen, gestorven blijkt, zal de wereld in de duistere nacht die aan het Inzicht voorafgaat, kennis maken met een nieuwe Impuls, waarschijnlijk gestaltenis nemende in een nieuwe wereld-godsdienst.
De mensheid lijdt geestelijk honger, de Islamitische godsdienst handhaaft zich te vuur en te zwaard, evenals het Hindoeïsme, terwijl het Boeddhisme dat zijn lichtimpuls ook reeds lang heeft verloren.
Dààr waar het vijfde lichaam, het zonnelichaam, zoals Paracelsus zegt, niet meer levensvatbaar is, is er géén wedergeboorte of transmutatio mogelijk.
Dit vijfde lichaam is het godenlichaam, het lichaam dat door het vijfde element wordt bezield, het lichtende, herschapen microkosmische lichaam, waarin het Denken Gods wordt weerspiegeld en niet het ritme van het macrokosmische denken: de zodiak.
De legendarische vijfpuntige ster straalt boven de grot van Bethlehem als teken van de microkosmische wedergeboorte van Tammuz, de Lichtzoon.
En alle occulte uitleggingen van deze vijfpuntige ster zijn kolder, nonsens, beste lezer, want de waarheid is zo eenvoudig.
Degene die van de aarde is keert zich tot de aarde, maar hij die van de hemelen is verheft zijn vleugelen tot de hemel.
Dat vijfde lichaam, zegt Paracelsus, is uit God geboren en lààt zich niet overheersen door de sterren, maar het heerst zelf over de sterren, omdat het het Denken Gods in zich bewaart.
Wij hebben een lichaam der luchten -
een lichaam der vuren -
een lichaam der wateren -
een lichaam der aarde -
en een lichaam der hoogste hemelen!
Hij, die zulk een lichaam der hemelen bezit, kèert terug tot de hemelen, hij viert zijn wedergeboortefeest, omdat dit lichaam geboren werd uit de Oer-Materia-Gods, de Maagd Inanna, Maria, Isis.
Dit hemelse lichaam, zo het nog levensvatbaarheid bezit, verbiedt de Lichtzoon het geboorte-feest te vieren op de wijze zoals de massa dit doet. Omdat dit hemelse lichaam vreemd is aan de trillingen des doods, het verafschuwt de dood op alle mogelijke manieren; dààrom zal deze Lichtzoon aan géén enkele schepping het levens-elixer ontnemen, noch ter viering van een bedenkelijk feest, noch tot zijn versterking.
Want hetgeen onsterfelijk is, kàn men niet voeden uit doodstrillingen; maar datgene dat dood is voedt zich met de dood.
Hij, die een wedergeboortefeest wil vieren kan slechts zijn oerherinnering opwekken, zichzelf bepalen bij de transmutatio, bij het bestaan van zijn vijfde lichaam, dat ééns als vijfpuntige ster hart en hoofd zal gaan verlichten.
Op het tijdstip van het wedergeboorte-feest is de wereld het armste aan levenstrillingen, het verzet van het ego is het zwakste, omdat het niet zo sterk geïnjecteerd wordt door de ego-trillingen van de uiterlijke zon. Daardoor worden echter de spirituele, geestelijke zonne-impulsen sterker, zij bereiden de wederkomst voor, de wedergeboorte in een verzwakt ego-lichaam.
Ziehier de transmutatio: het ego treedt terug in de schaduw, omdat het niet meer aangevuurd wordt tot handeling, daaróp kan de wedergeboorte des Lichts plaatsvinden.
Iemand die deze tijd bezinningsloos doorbrengt, slechts gericht op eigenbelang, uiterlijke feesten, ondergaat beslist geen enkele licht-impuls, waarna hij lichtlozer dan ooit verder zal leven.
Maar hetgeen niet vàn de hemelen is, verstaat de taal der hemelen niet. Ieder mens zal dit zonnefeest vieren zoals hij méént dit te moeten doen; een dogmatische feestviering roept echter de licht-impuls niet tot de mens, maar slechts zijn eigen hart, zijn eigen stal van Bethlehem kan de hemelen de wenk tot wedergeboorte geven.
Daarom kan niemand u vertellen hoe u Kerstfeest vieren moet, want het wedergeboorte-feest is een individuele aangelegenheid, en nooit het bezit der menigte.
Wij kunnen u slechts aanraden: maak van de wedergeboorte-herdenking een inkeer, een bezinning, lààt u niet meesleuren in het Halleluja der miljoenen kelen, die niets dan onbegrepen klanken voortbrengen.
Maar sta een ogenblik stil bij het doel van uw bestaan op deze aarde, Lichtzoon. En neem het besluit om positiever dan ooit tevoren, uw aardse lichaam der vier elementen te wijden aan het hemelse lichaam van het vijfde element.
In deze toewijding kan dit aardse lichaam, dit wezen dezer noodorde ondergaan in de straling van de Ster van Bethlehem, de lichttrilling van het Hemelse Lichaam.
Op dat moment, en niet eerder, ervaart u de Diepe Vrede van Bethlehem.
Deze Diepe Vrede van Bethlehem dale in u,
Deze Diepe Vrede van Bethlehem schenke u wijsheid,
Deze Diepe Vrede van Bethlehem worde uw deel van nu aan tot in Eeuwigheid.
Diepe Vrede zij met u, Lichtzoon!