De religie, die zich baseert op het individualisme, hangt nauw samen met alle openbaringen binnen de natuur.
Natuur en religie zijn niet van elkander te scheiden, gelijk God niet te scheiden is van zijn schepping.
Men kan niet de natuur verachten terwijl men haar Schepper aanbidt.
De verwording dezer natuur, kan aanleiding zijn tot bitterheid of teleurstelling, doch dat neemt niet weg dat de oorspronkelijke, tijdelijke natuur een werk is dat door God werd voortgebracht.
De mens blijft met zijn voortbrengselen binnen de wetten der natuur, slechts God verbindt het goddelijke met het natuurlijke.
God treedt buiten de omheining van de natuurlijke zevenheid, en beweegt zichzelf buiten alle boven-natuurlijke begrenzingen, daar Hijzelf de Schepper van alle begrenzingen is.
Iedere vrijheid is begrensd door een magnetisch veld.
Zodra de mens zich buiten de zichtbare natuurkracht beweegt, gaat hij zichzelf uitdrukken binnen de onzichtbare krachten, die wederom hun eigen wetten hebben.
Gelijk er zeven metalen zijn, die wederom hun uitdrukking vinden in hun octaven, hun achtheden.
Een octaaf is het begin van iets nieuws, zoals het losbreken uit de ban van de zeven Hoofdzonden, een nieuwe werkelijkheid voor de mens ontsluit.
Het achtvoudige Pad is het Pad der Verwerkelijking, waaraan de voorbereiding en de doorschouwing van de zevenheid aan vooraf moet zijn gegaan.
Deze onontkoombare wet treft men aan in de natuur, in de levenssfeer van de mens, en in het lichaam van de mens.
De studie van natuur en mens zou de religieuze zoeker op het spoor van de achtvoudige waarheid moeten brengen, doch dit geschiedt alleen wanneer hij de adoratie voor de zevenheid losgelaten heeft.
Indien zijn gedachtengang voortdurend in beslag wordt genomen door de werkingen van de zeven heersers, goden, of duivels, zal hij nooit in staat zijn enige waarheid te onderkennen in de openbaring van de acht.
De ommuring en de ruimte binnen de zevenheid is hem dan genoeg, hij hunkert niet naar de vrijheid van een nieuwe werkelijkheid, of de bevrijding van de ban der zeven, maar hij is gewend aan zijn tredmolen en weigert zelfs een nieuwe werkelijkheid aan te nemen.
Wij zijn ervan overtuigd dat iedere aanval die wij filosofisch doen op de gevangenis der zevenheid, bij de gevangenen der zeven, irritatie zal opwekken.
Het idee van "veiligheid" of gearriveerdheid, dat in diepste wezen uit dezelfde angst ontspringt, wordt in zulk een mens ondermijnd.
Het gevoel van bescherming, omhulling, werd de Lichtzoon ontnomen, vanaf het ogenblik dat hij - zoals dat heet - "uit Gods Hand viel".
Merkwaardig is dat vanaf die tijd de Lichtzonen alle moeite hebben gedaan om zichzelf en anderen die "bescherming" terug te schenken, als een compensatie.
Vandaar dat grote, z.g. veilig schijnende wereldgodsdiensten massa's gelovigen aantrekken, althans in de eeuwen waarin het gevoel der "innerlijke verlatenheid" op zijn sterkst geworden is.
Altijd weer zal de Lichtzoon, zo hij nog op de vlucht is voor zichzelf, een toevlucht zoeken in de omarming, omhulling
van het machtige religieuze lichaam.
Vele religieuze bouwwerken, althans in vroeger tijden, hebben koperen koepels, die groen glinsteren in de zon.
Koper is het Venus-metaal, dat gebruikt wordt als omhulling, omarming, of verbinding.
Wij kunnen dit constateren in het leven van de mens, in zijn zelfgeschapen wereld en in zijn lichaam.
Daar waar koper wordt aangewend is een verbinding noodzakelijk, een samenvoeging, of een omhulling.
Duidelijk is dit waarneembaar in de elektrotechniek; koper is de overbrenger, de verbintenis.
Venus regeert het hart, de overbrenger van Leven en Liefde, de contactmaker tussen God en mens.
Venus regeert de Hoofdzonde van de wellust, de zonde der hartstochtelijke samenvoeging, die coûte que coûte tot stand moet komen.
Men kan gemakkelijk zeggen:
"Ik heb geen verbinding met de planeten", of: "astrologie, zowel als astrosofie is nonsens", terwijl het gehele menselijke leven, zijn lichaam en zijn reacties uitdrukking geven aan de kosmos.
Elk van de zeven elementen, die geregeerd worden door de zeven planeten, vindt men in de mens terug, terwijl daarnaast hun octaven een taak hebben voor een onzichtbare levenssfeer.
De medici weten dat tijdens de zwangerschap het lichaam van de vrouw driemaal zoveel koper produceert dan normaal; de vrouw is bezig een omhullende, beschermende taak te verrichten.
Zoals ijzer een actieve, aanvullende en stimulerende rol speelt in het menselijke lichaam.
IJzer en koper, in de elektrotechniek en in het menselijke lichaam, vinden echter een verbinding tot elkander, dààr waar sprake is van een opwekking van iets nieuws.
IJzer, als het Mars-metaal, heeft het koper, het Venusmetaal nodig, om tot een geboorte te komen, een vernieuwing.
Denkt U hierbij even aan de Griekse mythologie, waarin Mars en Venus een liefdesverhouding hebben, hoewel Venus eigenlijk aan Hephaistos toebehoort.
Noodgedwongen vinden binnen deze natuur Mars en Venus, ijzer en koper, man en vrouw elkander om tot de voortbrenging van iets nieuws te komen.
Hoewel Venus, het hart, eigenlijk een ander toebehoort!
U kunt dit ook terug vinden in de zeven hoofdzonden:
Mars als aanstichter van de drift, wordt alles vernietigend wanneer hij samengaat met Venus, de wellust, die het hart beheerst.
Op dat moment wordt Venus, het hart, volkomen losgeslagen van haar oorspronkelijke verbintenis, de Goddelijke eenheid tussen hart en ziel, of God.
U zult zich waarschijnlijk herinneren dat er gezegd wordt in de Universele Leer, dat het moment van conceptie voor het komende kind uiterst belangwekkend is.
Naar aanleiding van het voorgaande zult u dit kunnen verstaan.
Het spirituele element wordt slechts dàn opgewekt wanneer koper en ijzer, vrouw en man tezamen - door middel van hun eigen spirituele instelling, de noodwet der natuurlijke samenvoeging doorbreken, er uit zichzelf een "nieuw", spiritueel element aan toevoegen.
Elk element draait in leven en lichaam van de mens zijn planeten-karakteristiek uit, duivels dan wel helpend, maar altijd gebonden, nooit bevrijdend uit de zevenheid.
Niemand van ons kan door wilsinspanning of oefening de bevrijding van de zevenheid bewerken, daar iedere inspanning gebonden is aan de wet-van-zeven.
Iedere energie roept de elementen in ons lichaam te hulp, automatisch, instinctief.
En daar waar bepaalde elementen overheersen, daar gaan wij de gevangenis van de disharmonie, de onevenwichtigheid binnen.
Bij een gezond mens zijn alle elementen als een harmonisch beeld aanwezig.
U weet dat het ontbreken van dit harmonische evenwicht ziekten voortbrengt, die de medische wetenschap tracht te herstellen door chemisch, dan wel plantaardig deze elementen aan ons lichaam toe te voegen.
Niettemin behoort een mens zelf het evenwicht van zijn elementen te hervinden.
Het voortdurend zoeken naar medicijnen, als een honger naar genezing, bewijst de onevenwichtigheid van de mens, het ontbreken van zijn fundamentele elementen tot gezond leven.
Zoals men wapens smeedt van ijzer, zo roept het ijzer in de mens verdediging, aanval, moed en zelfstandigheid op.
Gebrek aan ijzer maakt de mens zwak, lusteloos, in-actief; gebrek aan koper maakt de mens hard, bitter, stug.
Wanneer u de groei van het kind medisch analyseert, dan zult u bemerken dat het ijzergehalte in het bloed van het kind aan het verhogen is in de periode waarop het kind "ikbewust" wordt, 'ik" leert zeggen en over zichzelf als "ik" leert denken.
Een groeiend kind kent wisselingen in het gehalte van zijn elementen-samenstelling, en dit heeft altijd te maken met de ontwikkeling van zijn natuurlijke persoonlijkheid.
Op het moment van zijn volwassenheid, na het voltooien van "zeven perioden", behoort het kind een harmonisch samenstelsel te bezitten, hetgeen natuurlijk in oorsprong een feit was.
Degeneratie, in voeding, in leefwijze, in denken, maakten van de mens een disharmonisch samenstelsel, dat men men kunstmatige middelen wederom in evenwicht wil brengen.
Is het een wonder dat er van een verwerkelijkende spiritualiteit nauwelijks sprake is?
"Door het bestuderen van de natuur" komt men tot kennis, zo zeiden de alchemisten.
Het Boek der Natuur kan voor de serieuze lezer een Openbaring betekenen.
Lezen in het Boek der Natuur houdt men tegenwoordig voor het in mindere dan wel meerdere mate mediamiek zijn, d.w.z. lezen in de astrale sferen, daar waar de natuur haar verleden en haar toekomst neerschrijft.
Hierin kan de mens echter niets nieuws lezen.
Lezen in het alchemische boek der natuur kan de mens op het spoor brengen van een nieuwe schepping, een octaaf, voortgekomen uit zichzelf.
Zeiden de alchemisten niet, dat de meest heilzame tinctuur verborgen ligt in de microkosmos, in de mini-uitgave van het Boek der natuur?
Er is een harmonisch samenspel van node tussen lichaam en leven, wil de mens tot gezondheid en vooral tot psychische realisatie komen.
Uw eigen lichaam zal u dat kunnen vertellen.
Gezondheid brengt geen spiritualiteit; maar de spiritualiteit is wel afhankelijk van het innerlijke evenwicht van de mens, dat hijzelf kan herstellen niettegenstaande mogelijke lichamelijke gebreken.
Zowel denken, hart als wil van de mens voeren hem onontbeerlijke elementen toe, die hij nodig heeft voor zijn gezondheid.
Vandaar dat een gezond denken, een spiritueel denken, het lichaam reinigt.
Zodra een mens zich in gedachten spiritueel tot op grote hoogten beweegt, voegt hij aan zijn lichaam de tot dan ontbrekende elementen toe, die tot zijn ziekte aanleiding gaven.
Het denken produceert levensstoffen, en vooral in samenhang met het hart schept het vernieuwende stoffen.
(zo men spiritueel arbeidt met hart en hoofd natuurlijk!)
Denken en hart - ijzer en koper, roepen een schepping op, spiritueel gezien.
Koper, dat in de wereld als omhullend metaal wordt gebruikt, (denkt u maar b.v. aan een elektromotor), is het eerste dat in aanraking komt met het "nieuwe", het "andere" en geleidt dit, zoals men zegt, dat in het hart de Goddelijke aanraking het eerst waarneembaar is.
Doch dan gebeurt er nog niets.
Het blijft verhuld.
Het ijzer, als materiaal van Mars en het hoofd, is noodzakelijk om tot openbaring en uitdragen te komen.
De zwangere vrouw produceert driemaal zoveel koper dan normaal, doch in het ongeboren kind wordt het ijzer-element verdubbeld om het tot geboorte te brengen.
Op het moment van de geboorte is het zeer ijzer-krachtig, hetgeen echter na de geboorte snel afneemt.
IJzer en koper gaan in deze tijdelijke natuur noodgedwongen samen, doch zij horen in diepste wezen niet bij elkander; d.w.z. zij zijn tegenstellingen.
Op het moment van de geboorte stoot de koper-krachtige moeder het zo ijzer-krachtige kind uit haar lichaam.
Deze natuur is erop ingesteld dat tegenstellingen elkander aantrekken en op een gegeven moment weer afstoten.
Er is geen opgaande lijn, maar altijd een opbouwen èn afbreken; een geboorte èn een dood.
Daarop baseert deze natuur haar leven.
Koper en ijzer, vrouw en man, brengen tezamen leven voort.
Het nieuwe element, ijzer, zoekt zijn zelfstandigheid, om uit zichzelf tot de volwassenheid van de harmonische zevenvoudige vorm te komen.
In het mannelijke bloed bevindt zich altijd iets meer ijzergehalte dan in het vrouwelijke bloed, terwijl in het vrouwelijke bloed meer kopergehalte aanwezig is.
De verhouding tussen koper en ijzer in het menselijke bloed is ongeveer fifty-fifty, gezien bij de gezonde mens.
In hoeverre dat bij de huidige verziekte mensheid nog zo is, weten we niet, maar de verhouding behóórt evenredig te zijn, gelijk als men zegt dat de harmonische mens een volmaakte hart-hoofdwerkzaamheid kent.
In de Universele Leer is de culminatie van het zevenvoudige Pad immers de Wijsheid, het harmonisch samengaan van hart èn hoofd? Dit is precies hetzelfde in het lichaam van de mens.
De werkingen binnen het lichaam kunnen een hulp, maar ook een belemmering zijn.
Door zijn denken, waarbinnen een innerlijke verlichting ontstoken is, via het contact dat het hart tot stand bracht, is de mens in staat genezing te brengen, in zichzelf en indirect bij anderen.
Mits dit denken verbonden is met het hart, zeggen wij nog eens nadrukkelijk! Geen enkele denkmethode brengt deze Verlichting.
Verlichting is Wijsheid;
Wijsheid is een octaaf, dat geboren wordt uit het harmonische samengaan der zevenheid, als elementen, als gaven, als kennis, als gemeenten in Asia.
Hij, die nu nog twijfelt aan de grootse, verlichting schenkende Waarheid van de Octaaf, de Acht Zaligheden, bestudere het Boek der Natuur, opdat hij de Wijsheid herkenne!