543
DE VLUCHT VOOR DE WERKELIJKHEID
"De meest minderwaardige slavernij is slaaf te zijn van zichzelf."
Seneca
Niemand houdt ervan om in slavernij te leven en roept over vrijheid, maar menigeen vergeet dat er een slavernij is van de eigen emoties en denkbeelden.
Dit kan heel gemakkelijk ook in deze tijd van milieuvervuiling gebeuren. Hoewel we veel angstige omstandigheden uit de middeleeuwen hebben vernietigd, zijn er andere angsten voor in de plaats gekomen.
En de beste methode voor velen is de vlucht voor de angst, de vlucht voor wat men ziet of zou kunnen zien.
Ik ben ervan overtuigd dat diverse religieuze of esoterische denkbeelden, uitsluitend worden gebruikt als vlucht voor de werkelijkheid.
De werkelijkheid is dikwijls moeilijk te accepteren of te verwerken, men moet een sterk mens zijn om de werkelijkheid onder ogen te kunnen zien. De werkelijkheid in onszelf, onze omstandigheden, onze toekomst.
Vooral in deze tijd, nu toch wel duidelijk wordt dat het leefmilieu dermate wordt aangetast, dat er, zeker in Europa, niet zo'n vrolijk toekomstbeeld wacht.
Dan kan men twee dingen doen, vluchten in mystiek, symboliek, valse hoop, òf de realiteit onder ogen zien en zijn maatregelen nemen. Het eerste is gemakkelijker dan het tweede.
De vlucht is een schone vermomming.
Wij zijn gewend te vluchten; achter maskers, in hobby's, in literatuur en schone beloften.
Wat is het waardoor mensen weigeren de realiteit onder ogen te zien?
Het is veelal bang zijn voor verlies van hetgeen we liefhebben.
En we hebben meer lief dan we denken, niettegenstaande we de mond vol hebben met minachtende opmerkingen over de materie.
Men bouwt zijn leven op door middel van de dingen en mensen die men liefheeft; men bouwt zich een tehuis temidden van de dingen die men liefheeft.
Het woord "tehuis" slaat niet zozeer op een huis of grond, maar vooral op sfeer. Het is de sfeer die ons tehuis bouwt, datgene, waarbij en waarin men zich thuis voelt en d.w.z. datgene waarbinnen men zich veilig gevoelt.
Het gevoel van veiligheid is een instinctieve behoefte en binnen deze veiligheid ontstaat dan onze ontwikkeling, onze groei, ons voorzichtig naar buiten schouwen.
We laten ons zelden uit "onze tent lokken", in alle betekenissen van het woord.
Vandaar dat vele leringen falen zodra ze consequenties eisen.
Degenen die alles verbranden en zich verbergen in een sekte voelden zich voorheen niet veilig en zoeken veiligheid.
Elk dier in de wildernis zoekt veiligheid, elk dier in angst vlucht naar zijn veilige plek.
Wel, de verstoring van deze veiligheidsbehoefte ziet men duidelijk tijdens een oorlog b.v. waar mensen alles verliezen en zodanig ontaarden dat ook hun karakter wordt aangetast.
Ook hier zijn het weer de sterke, innerlijke moedige persoonlijkheden die, qua mens, er goed uit te voorschijn komen.
Hebt u zich wel eens afgevraagd wat een mens voelt, door welke diepe aangrijpende ervaringen hij heen gaat, als hij b.v. voor zijn overtuiging wordt verbrand, als hij totaal losgeslagen wordt van zijn veiligheid?
Hebt u zich wel eens afgevraagd, waaraan hij zich dan vasthoudt?
We kunnen het vrijwel dagelijks horen op de radio of dergelijke: hij houdt zich vast aan zijn God, wat voor voorstelling hij hiervan ook mag hebben. Sommigen houden zich vast aan de kerkelijke God, anderen aan de in hen aanwezige kracht.
Als men MOET vluchten omdat de werkelijkheid de uiterlijk veilige plek aantast, kan men die plek verleggen.
Slechts het vluchten alleen, omdat men innerlijk nergens verbinding heeft, omdat men innerlijk geen kracht bezit, omdat men niet in staat is voor zichzelf een sfeer te bouwen waarin men kan groeien, deze vlucht leidt naar nergens. Want veiligheid en zekerheid beginnen vanuit onszelf, het is als het web van een spin, het wordt van binnenuit opgebouwd.
Wanneer men dit echter beseft, dan kan elke veilige plek op aarde ons ontnomen worden, want men zal altijd in staat zijn ergens anders eenzelfde plek op te bouwen.
De vlucht voor de realiteit is een algemeen aanvaarde psychologische reactie; we hebben terwille van deze reactie allerlei mogelijkheden geschapen, inclusief vele vormen van religie of anderszins. Niettemin komt er altijd een moment dat we gedwongen worden alleen te staan, ontdaan dus van onze bekleding: onze filosofie, onze materiële waarden, onze geaccepteerde spirituele opvat-tingen.
Het zijn beproevingen die mensen krijgen om hen te testen, ofwel hen gereed te maken voor taken. Iemand, die geen waarde heeft voor het grote geheel wordt nooit beproefd.
Via die beproevingen kunnen velen afvallen en dan blijft, zoals altijd de historie, de enkelingen over die geschiedenis gaan schrijven. Het zijn nooit de mensen, die zich bekleed hebben met symboliek, die de realiteit optekenen; het zijn altijd degenen die de realiteit hanteerden, die de bladzijden der mensheid omsloegen.
De realiteit is: een groot gedeelte van onze aarde zal een ingrijpende verandering ondergaan om opnieuw te kunnen leven.
De levensmogelijkheid van velen moet worden veilig gesteld, er is geen enkele godheid die dit zal tegenhouden, want het doel van alle godheden, kosmische, mystische en anderszins is de voortzetting van de levensloop der aarde.
Het is een doel dat lijfsbehoud betekent voor andere levensgolven dan de aardse en daarom zullen het ook die andere levensgolven zijn, die meer wijsheid bezitten om oorzaak en gevolg van het kosmische systeem te doorgronden, die in zullen grijpen.
Denk niet aan allerlei Ufo'geschiedenissen, want hier wordt sprake van een kosmische reactie, een "als het ene kapotgaat, moet het andere ingrijpen", net zoals dit in een menselijk organisme gebeurt.
En zulk een omwending is niet terug te dringen noch door gebeden, noch door interessante filosofieën, noch door protesten.
De kosmos, een organisme, reageert in een noodsituatie op het moment suprème en dan wordt alleen het uiteindelijke doel gediend.
Voor deze kosmos is het eenvoudig een herhaling van hetgeen meerdere malen is geschied, het is een automatisme.
Zoals bij de mens een automatisme veiligheid zoekt.
Wat is veiligheid?
Rust!
En wat is rust? Het probleemloos verder kunnen gaan met wat men denkt, doet en is.
Vragen we ons ook af of zulk een rust goed voor ons is?
Of het niet veel beter zou zijn of die z.g. rust zou worden opgebroken? Neen, dat willen we ons niet afvragen.
Want een opbraak betekent een confrontatie en confrontaties brengen problemen mede. Maar groei, innerlijk groei, gaat altijd samen met tegenstanden.
Elke plant heeft tegenstand voordat hij kan bloeien, elk mens zal tegenstand ontmoeten wil hij wijzer worden, wil hij schoonheid te voorschijn brengen. Tegenstand zijn examens. Een tegenstand die vanuit de omstandigheden voortkomen, niet die een eigengereid mens ons te gemoet draagt.
Om tegenstand te kunnen overwinnen moet men goed gefundeerd staan, kijk maar weer naar de planten.
Het "aarden" is belangrijk en daarom zoekt ieder mens toch veiligheid, hij zoekt een bodem. Omdat hij tegenwinden vreest.
Wie staat goed geaard?
Degenen die een huis hebben, die een stuk grond hebben, die geld hebben? In de crisis die op ons afkomt gelden deze feiten nauwelijks, want angst ondermijnt alle materiële waarden.
Zich aarden is een kwestie van inzicht, wijsheid en realiteitszin.
Goede wijsheid kent realiteitszin.
Elke grote filosoof, of boodschapper was realistisch, omdat het realisme dicht bij de innerlijke overwegingen van de mens staat. Hij kan het begrijpen. En als een mens iets begrijpt kan hij reageren.
Daarom is het noodzakelijk, wil men mensen helpen, hen de realiteit voor te houden, zodat ze zelf hun conclusies kunnen trekken.
Nogmaals, intellectuele stellingen realiseren niets.
Realisatie brengt verandering, indien men wil.
Om de realiteit te kunnen onderscheiden in al zijn aspecten, moet men echter inzicht en wijsheid bezitten, omdat de realiteit gedreven wordt door de onzichtbare motor.
Symptoombestrijding, iedereen weet dat nu wel, heeft geen zin.
Men moet de diepste oorzaak vinden en zich daarop baseren. De diepste oorzaak van de realiteit ligt in twee feiten: het behoud van de schepping en de drijfveer van de mens. Deze zijn te dikwijls in tegenspraak met elkander, wat uitmondt in de bekende misstanden.
Wij zijn niet één met de kosmische energie noch met de schepping, wij zijn afgedreven van onze motorische kracht.
Wij parasiteren op de energie die we nog bezitten, maar we voegen er verder niets aan toe, of liever, we maken verder geen toegedekte energie vrij. Voordat we dit doen vluchten we reeds.
Jonge mensen maken energie vrij om een goede vluchtstelling te scheppen, oudere mensen zijn dikwijls te moe om nog aan vluchten te denken en bevredigen zich met filosofieën.
Het spirituele zoeken is noodzakelijk om wijsheid te verkrijgen, en wijsheid is noodzakelijk om oplossingen te bieden. De meest eenvoudige oplossing is altijd: de realiteit zien en verandering aanbrengen als dit moet.
Dat komt ten goede aan de wijsheid en aan de mens zelf.
Om dit te kunnen, nogmaals, moet een bodem aanwezig zijn en die bodem is gevormd door het spirituele zoeken; eens moet het zoeken ophouden, in de goede betekenis, om daaruit te kunnen groeien.
Het zoeken behelst dan eigenlijk niets anders dan het innerlijke ontwaken, indien dit ontwaken en het verder groeien niet uit het spirituele zoeken is voortgekomen, is het spirituele zoeken waardeloos geweest.
Elk mens moet innerlijk groeien, en dit groeien brengt verandering mee, maar ook wijsheid, die moed toont, en wijsheid die begrip geeft en oplossingen kan scheppen. De bodem voor deze wijsheid ligt in etherische waarden; het is een bodem die met ons meegaat en met ons meegroeit.
Wij zijn meer dan planten, wij hebben onze wortels in de hemel, nietwaar? En deze hemel kan onaangetast blijven, zodat we noch vrees, noch onzekerheid behoeven te gevoelen.
Het gaat er slechts om, hebben we voldoende vertrouwen in deze hemel? Hebben we voldoende inzicht om te weten dat die hemel onze bodem is?
Hebben we dit niet dan zijn we nog zoekers, zoekers naar veiligheid, zoekers naar aardse zekerheid. Want iemand die spiritueel zoekt en meent dat hij iets gevonden heeft, verandert van een aards schepsel in een hemels wezen, d.w.z. zijn kennis, zijn wijsheid, zijn realiteitszin heeft een kosmisch uitgangspunt.
Een kosmisch wezen is nooit een slaaf, hij is een individu zoals elke ster individueel is.
Hij is geen slaaf van zijn emotie, maar hij is de heerser over de aarde, dus over zijn aardse emoties en driften.
Een jong mens kan zoveel wijsheid vergaard hebben door zijn spirituele zoeken, dat zijn instelling kosmisch wordt. Hij gaat uit van het grote gegeven: wij zijn een minimaal onderdeel van de kosmos, die kosmos is noodzakelijk voor de diverse levensgolven en daarin moet ik mijn deel uitvoeren.
Het gaat nooit om ons persoonlijk, het gaat altijd om het geheel.
Het geheel dat wordt geleid door de enkelingen, dus mogelijk door u of mij, want het geheel heeft geen ziel, de enkeling heeft een ziel.
Het geheel is een blinde massa, die aanwijzingen volgt.
En elke spirituele zoeker heeft de mogelijkheid zulk een individu, zulk een leidend individu te worden; een individuele ziel die beslist, die remt of aanvuurt, die verandert dan wel stabiliseert. Het ondergeschikte volgt hem.
De aarde, onze aarde, is ondergeschikt aan de hemel, de hemel beslist, de energie beslist. De aarde behoort tot een twee-eenheid: hemel-aarde, zoals wij behoren tot de twee-eenheid: geest-ziel.
Onze hemel, onze geest leidt onze aarde, onze ziel.
Zo is de vergelijking.
Een spirituele zoeker zoekt de geest, aangezet door zijn ziel.
Als die ziel de geest heeft gevonden gaat zij zich uitbreiden tot een hemels wezen, geest en ziel ineen. Het is een oud gegeven, maar het blijft het onaantastbare gegeven, zeer reëel, en vooral de stimulans tot de verandering in het geheel, onze samenleving, onze omgeving.
De geest van onze ziel is verschillend, hij is altijd in overeenstemming met onze zielekwaliteit, maar het blijft ONZE geest, ONZE hemel. En de hemel, denk daar wel aan, behoedt, geeft licht, maar geeft ook opbraak, indien nodig.
Wel, laten we zeggen, dat de tijd dichtbij is dat we onze "hemel", onze geest gaan ontmoeten, indien we deze hebben gevonden, anders blijft er het ledige en de angst.
De tijd zal ons alles leren.
Houdt de ogen open, luister naar innerlijke waarschuwingen en neem een beslissing, want voor u LATEN beslissen loopt altijd fout.
Moge ons aller beslissing GOED zijn, waarlijk GOED.
Dan blijft de hemel onze grond en onze bescherming.