71 - de zonnegodsdienst en de maangodsdienst

Wanneer men de historie met een spiritueel oog beschouwd dan kan men bemerken hoe de mensheid bewogen wordt door twee stromen: positief en negatief, die uitgaan van de zon en de maan. 

Uit deze twee stromen komen twee spirituele golven voort, die deze wereld-zee doorlopend in beweging houden: een zonne-godsdienst en een maangodsdienst. 

De eerste spreekt de Lichtzonen of Zonne-zonen aan, de tweede spreekt de Maan-zonen of "zonen der duisternis aan. Het grote mysterie van de Lichtzonen en de Zonen der duisternis komt in onze tijd, via velerlei literatuur wederom naar voren. 

Het is het bewijs dat het denken der mensheid waarlijk terug gaat keren tot aan het beginpunt der schepping, de zondeval, de Bron des Levens. 

Historici en archeologen zijn druk bezig om te bewijzen dat alle bewogenheid, op politiek, religieus, kunstzinnig, en humanitair terrein terug te voeren is tot de twee uitgangspunten: zon en maan, die door de disharmonie der menselijke neergang elkanders tegengestelden zijn geworden.  

Vanuit de zonne-stromen komen leidende persoonlijkheden voort die de mensheid trachten te brengen binnen de trillingen der zon, terwijl de maan-stromen eveneens leidende figuren voortbrengen, die de mensheid binnen de maan-trillingen trachten te houden. 

Deze beide trillingsvelden brengen magie voort, zonnemagie of maan-magie. 

De Zonnemagie is altijd scheppend, bezielend, oorspronkelijk en vernieuwend; de maan-magie is altijd verborgen, geheimzinnig, parasiterend op derden, en uit de tweede hand. Zij die de maan-magie uitdragen hebben achter zichzelf altijd een andere persoonlijkheid staan, hetzij in de stof, hetzij in het etherische gebied. 

Zij, die de zonnemagie uitdragen zijn altijd autonoom, werkend vanuit de eigen verworvenheden. 

Wanneer u het boek "de Dageraad der Magiërs" hebt gelezen, dan kunt u een wereld-aangrijpende maan-magie herkennen achter de leiders van het Derde Rijk.   

Zonnemagie is te herkennen bij de ketterse revolutionaire religieuze groeperingen, die altijd in opstand komen tegen de machtige, maan-godsdiensten dezer wereld. 

Deze oppositie en strijd is al te herkennen voor Christus' tijd en in zijn tijd, zoals u kunt nalezen in het boek: "Het Jezus Rapport".  

De maanstroom is harmonisch, meebewegend zolang zij geborgen blijft in het zonnelicht, zodra de maan zich van het zonnelichaam gaat af bewegen is er een verbreking en een lichtloosheid ontstaan. 

Iedere maan-godsdienst die meent autonoom te zijn draagt de kiem des doods met zich mede, daar maantrillingen geen leven kunnen voortbrengen, wanneer de zon het zaad niet in de aarde heeft neergelegd. 

De doorlopende oppositie van zon en maan brengt binnen de wereld de disharmonie en de aanbidding van het tijdelijke, menselijke voortbrengende vermogen. 

Vanuit het zonnelichaam komt alles voort, zoals uit het Geestelijke Licht alles voortkomt. 

De zon is gelijk aan de éénheid, waarbinnen alles moet terug keren. 

De maan-werkingen, die zichzelf door de loop der eeuwen heen tot autonomie hebben verheven, vormen in het heden het levensveld waaruit de grote massa leeft, waaruit men denkt en handelt, waaruit men gelooft. 

In zulk een wereld van maan-heerschappij waarbinnen een maan-godin wordt aanbeden, is elke binnenkomst, (stoffelijk dan wel etherisch-spiritueel) van een zonnegod, een aantasting van de oude gewoonten.  

Zoals in het evangelie van de Pistis Sophia het individuele Licht der Lichten van de Pistis Sophia afgunst opwekt onder de aeonen, zo is elke opstanding van een Zonne-impuls binnen deze door de maan beheerste chaos een aanleiding om deze impuls in bloed en vuur te smoren.  

De historie vertelt daarover genoeg! 

Met regelmatige tussenpozen kunt u zien hoe de zonne-impulsen opstaan, dan weer geleid door een groepering, soms door een individu, soms door een kunstuiting. 

Allen, die onder de maan-invloed leven willen géén kennis dragen omtrent de lichtende Waarheid van het individuele zoeken en de individuele terugkeer tot het zonnelichaam, of tot God. 

De christelijke Lering vormde oorspronkelijk een zonne-impuls, het was de geboorte van de Lichtzoon. 

Totdat de bezeten, en jaloerse maan-aanbidders de Christus-impuls gevangen namen en hem veranderden in een maan-godsdienst, een leer van afhankelijkheid, en mediamieke werkzaamheid.  

Allen, die menen dat Christus in de mens zelf geboren moet worden door de individuele werkzaamheid op een Pad van Terugkeer zijn zij, die de zonne-Ieer aanhangen, allen, die zeggen dat de meester, Jezus, of het krachtveld van de beweging, de kerk het voor de mens zullen doen, hangen een maan-godsdienst aan.  

Iedere Lichtzoon, of Zonnezoon heeft de taak - nadat hij een firmament, een harmonische natuur in zichzelf heeft opgebouwd - terug te keren tot zijn uitgangspunt: de Geest. 

Hierin kunt u wederom de werkzaamheid van de acht, of het achtvoudige Pad zien. Nadat de zon, de Lichtzoon de tijdelijke natuur (zijn aardgebonden wezen) tot volle harmonische ontplooiing heeft gebracht, moet hij overgaan tot de terugkeer tot de geest, met behulp van dat tijdelijke wezen. Indien de tijdelijke natuur in deze Lichtzoon harmonisch is gerangschikt, is het toebereide ego geboren, dat - als bewust instrument - zich naar de wensen van de Lichtzoon of de Zon schikt.  

Waarop deze zijn ziel huiswaarts kan leiden.  

U zult bemerken, indien u enigszins astronomie, astrologie, of mythen en legende hebt bestudeerd, dat deze oorspronkelijke opvatting, slechts enigszins geweld behoeft te worden aangedaan om een vervorming te krijgen, waarop vele leringen zich kunnen funderen. 

De zon, gezien als eenheid, is gelijk aan het Individuum dat binnen deze natuurorde is geplaatst met de bedoeling een schepping voort te brengen. 

God schept, de mens brengt voort. 

Dat is het onderscheid tussen het Licht en de lichtloosheid. De mensheid is zeer ver gevorderd met het nabootsen van licht. 

Kunstlicht doet groeien, kunstlicht kan alle associaties met de zon oproepen, maar het schept niet, integendeel, er zijn al bewijzen dat kunstlicht ziekten voortbrengt, woekeringen in het menselijke lichaam bevordert. 

Zoals men van de maan weet dat zij innerlijke woekeringen, psychisch, lichamelijk bevordert. 

De imitatie-schepping die de mensheid in de loop der tijden vorm gaf, bewaart in zichzelf alle vormen van ziekte, wanstaltigheden, woekeringen. 

De oorzaak is: de onderworpenheid aan de maan-invloeden, aan de lichtloosheid en de kunstmatigheid, die misvormingen aankweekt en dit zal doorgaan zolang het evenwicht tussen de Lichtzonen en de Zonen der lichtloze maan niet is hersteld.  

Hetgeen niets anders zal inhouden dan dat alle maanstromen terug moeten keren tot de zonne-energie om daaraan hun Licht te onttrekken. Voor de mensheid is het hiervoor te laat. De maan-werkingen hebben dermate schade berokkend dat zelfs de gedachte aan terugkeer tot het zonnelichaam angst, afkeer en tegenstand opwekt. Hetgeen zich uiterlijk in de wereld-historie afspeelt, voltrekt zich eveneens in het menselijke wezen. 

Alle wereld-religies zijn een voortbrengsel van de gezamenlijke innerlijke activiteit binnen leidende mensheidsgroepen. 

De mensheid krijgt hetgeen zij aantrekt, zoals ieder mens de omstandigheden aantrekt die bij zijn innerlijk passen. 

Er zijn religieuze stromingen, die begonnen met de zonnetrillingen als een revolutionaire roep de wereld in te zenden, totdat de tegenstand van de maan-werkingen hen het nog nieuwe, jonge zonnelicht ontnam en zij tenslotte ondergingen in de koude, egocentrische, overheersende werkingen van de maan. 

De zon is in zichzelf levend, zij is één bol van activiteit, vuurkracht. Daarom is een zonnereligie nimmer dogmatisch, maar altijd in zichzelf activerend, opbrekend, zodra het oude behoort onder te gaan, en scheppend op het tijdstip waarin dat oude sterft.   

Onder verschillende groeperingen der mensheid, maar vooral individueel, is er een tendens te herkennen waarbij men deze zon- en maanwerking onderscheidt en ontwaakt in een nieuw inzicht. 

Dit rijpende besef omtrent de noodzaak van een individuele zonnekracht, uitgaande van de Geestzon, of God, is het resultaat van de individualiserende Aquarius-stralingen. De zonne-impulsen brengen weerstand tegen de lichtloosheid, revolte tegen de heerschappij over de massa, en tegen de verstarring.  

De Bijbel, als het Boek der Boeken, wordt - zoals u weet - door velen aan een nauwgezet onderzoek onderworpen en men herkent de invloed van de maan-overheersing, die de Gnostieke, vernieuwende zonne-impulsen gevangen nam. 

Dat brengt reactie bij de individuele denker voort. 

En deze reactie maakt de mens wederom ontvankelijk voor een her-indaling van een zonne-impuls. 

Het is daarom in het geheel niet verwonderlijk dat er in astrologische, of waarzeggers-kringen vaag gesproken wordt over een "nieuwe godsdienst". 

Men behoeft geen "ziener" te zijn om te bespeuren dat de mens verlangt naar een bevrijding van het slavenjuk der maan-machtigen. 

Men wordt vermoeid van het lichtloos zijn, omdat er geen toevoer meer is van zonne-lichtimpulsen. Het maan-bewustzijn der mensheid waarin zij gebonden ligt, dreigt in zichzelf te sterven, "dood water" te worden dat zichzelf vergiftigt. 

Wanneer men de Bijbel leest met de Intuïtie, die voortkomt uit de geest-zonnetrilling, ontdekt men hoe zelfs de naam van God, van de Eeuwig Ene langzaam maar zeker veranderd wordt in die van een maan-god, in Jahweh. 

Jahweh wil zeggen: hij die terug moet keren tot die Ene, Absolute. 

Zelfs kabbalistisch staat de naam Jahweh onder de maantrillingen. Deze naam was geliefd bij het Joodse ras, dat een maangodsdienst beleed. 

De tijd is aangebroken waarin alle maan-stromen zelfmoord gaan plegen door hun giftige beslotenheid, waardoor de individuele zonnetrillingen sterker dan ooit kunnen opstaan. 

Zullen deze zonnetrillingen, uitgaande van het Individuum, zich groeperende in een samengaan van Individuen, de giftige maan-magie overwinnen dan onderwerpen de maan-stromen zich aan deze zon. 

Dit is echter een beeld dat niet te verwerkelijken is als wereld-vorm. Want deze wereld is een dualisme, een strijdperk waarin twee vormen elkander bevechten.   

Het hoogste wat in de wereld of in de tijdelijke mens te bereiken is, is een harmonie van het samengaan der twee, het samenwerken van zon en maan. 

Keert de maan echter in het zonnelichaam terug, zoals ook gezegd wordt van de god Jahweh, dàn is de onwereldse eenheid bereikt, die boven het dualisme van deze noodorde staat. 

Zich harmonisch meebewegen met de zonnetrillingen, dàt is de eerste taak van de noodorde en haar stromen. 

Daarna geschiedt hetgeen de Geest, de Alomtegenwoordige, als lot van de noodorde bedoeld had: zij wordt opgetrokken in het niets, uitgewist, haar taak is ten einde. Dit is niet de catastrofe waarover de wetenschappelijke voorspellers spreken, want die is slechts een voortbrengsel van de disharmonie, van de arrogantie der lichtlozen. 

Een catastrofe is altijd een geforceerd proces, een verkrachting. 

Het Endura, dat ook de algehele tijdelijke natuur is beschoren, is een overgave, doordat het Inzicht is opgewekt. De koningin der duisternis, de maan, zal haar rol node uit handen geven, omdat zij zichzelf aanbidt, in haar kinderen, in haar voortbrengselen, en zo mensheid en wereld offert aan een reeks van smartelijke gebeurtenissen. 

Wanneer er een wereld-omvattende strijd ontbrandt, is de oorzaak altijd: de geboorte van een zonne-impuls en het verzet van de maan-koningin, die haar positie ziet wankelen. 

U kunt deze voltrekking zich zien afspelen zowel in het groot als in het klein. Daarom zal een derde wereld-oorlog het einde brengen van de maan-koningin, met al haar machtigen. Een derde wereld-oorlog is daarom niet slechts een oppervlakkig politiek gebeuren, maar een ingrijpende, spirituele gebeurtenis, die het overgrote deel der mensheid in zijn actie zal meeslepen. 

Niet voor niets voorziet men nà zulk een oorlog slechts puin en bloed, een woestenij, een ledigheid, waarop heel langzaam een nieuwe wereld zal worden gebouwd. 

Wel, dit is de dood binnen de maan-vergiftiging, die de planeet niet meer kan verwerken, die de mensheid tot een oordeel wordt, waarna alles opnieuw begint: de zonne-kracht begint het jonge zaad te spreiden in de woestijn van de aarde-schoot, en dit gaat langzaam ontkiemen, totdat de maan-afgunst het jonge leven wederom aangrijpt en tracht te vermoorden.  

De geschiedenis van Herodes en het Christuskind herhaalt zich, de Bijbel wordt opnieuw geschreven in de levensgang van wereld en mensheid. Zolang er individuen zijn die een bezielende zonnewerkzaamheid in zich omdragen, en bovendien beschermd worden door de vleugelen van de Eeuwige Ene - door Jehovah - zal de Herinnering aan de Bron niet sterven in het geheugen der mensheid. 

Dit is het enige dat de Lichtzoon voor zijn medemens kan doen, want de Zoon der Zon moet zijn eigen verlossing bewerken, wil hij herrijzen in de eenheid van het absolute, alles omvattende, Geest-Zonnelichaam. 

Moge deze beeldspraak u bemoedigen op het smalle Pad naar de Hoogten, Zoon des Lichts!

1970 - 2024, copyright Henk en Mia Leene