"Het woord dat u binnenhoudt is uw slaaf; het woord dat u uitspreekt is uw meester."
Arabisch
"Woorden zijn als bijen, ze hebben honing en angels."
Zwitsers
Woorden zijn als bijen, ze hebben angels en honing; ze zwermen uit onze mond als uit een korf, maar ze komen nooit weer daarin terug; gedachteloos en onverschillig strooien wij woorden in het rond, hoewel een esotericus, dan wel spiritueel mens zouden moeten weten dat elk woord gevolgen heeft.
Het duidelijkste zien we dat in een mantram: een magische klank, soms samengesteld uit enkele woorden die tot doel hebben iemand innerlijk te veranderen.
Een samengesteld woord beschikt over klinkers en medeklinkers, die elk een specifieke uitwerking hebben.
Zoals bekend: klinkers werken op de rechterhersenhelft, medeklinkers op de linkerkant.
Bij het woord: mantram, denken we dus aan een woord door yogi's, mensen, als eerste gebezigd; we denken zelden aan de geluiden die om ons heen zijn als aan een mantram. Hoewel elk, zich herhalend, geluid als een soort mantram kan worden beschouwd.
Mantram baseert zich nl. ook op trilling; zoals bepaalde talen: latijn, gregoriaans, een taal met veel klinkers geschikter blijkt om mantrams samen te stellen.
Het uitzingen van een mantram is werkzamer dan het kortaf uitspreken. Hoe intensiever de rechterhersenhelft door het mantram wordt bewerkt, des te succesvoller de resultaten.
Onze Schepper heeft de natuur gevuld met "mantrams" om ons tot ontspanning of tot inzicht te brengen.
Het woord "mantram" dat woordelijk toverspreuk of heilige spreuk betekent, is een bedenksel van de mens, maar het principe: klanken aanwenden om de innerlijke mens te beïnvloeden is een natuurlijk-geestelijk principe.
Zoals muziek de rechterhersenhelft aanspreekt, zo beïnvloeden ook de natuurlijke geluiden deze hersenhelft, waardoor iemand tot ontspanning komt.
Ontspanning is nl. een activiteit van de rechterhersenhelft die, door ons huidige gemethodiseerde leven, tekort komt.
Ook religie spreekt aan op de rechterhersenkant, behalve indien er sprake is van georganiseerde, methodische religieuze ceremonieën.
Zolang onze rechterhersenhelft niet wordt gewekt, zal een bepaalde ceremonie, lezing, rituaal, ons niets zeggen, hoogstens bekritiseren we deze.
Met behulp van een mantram wordt, via de rechterhersenhelft, iemand geïnjecteerd met de opgewekte trilling.
Logischerwijze gaat dus het mantram inwonen bij de betrokkene en raak je het eventueel nooit meer kwijt.
Dat is natuurlijk de opzet van een mantram: het in bezit nemen van de betrokkene hetgeen gelijk staat aan magie.
Niets is magischer dan een mantram, een in bezitnemend geluid.
Wel, als we nu denken aan de oorsprong van de ziel: de Lichtzoon die zich gevangen gaf aan de materie of de stof, dan is het mogelijk dat in die ziel een oermantram - als herinnering besloten ligt, die de Schepper eens uitsprak om deze ziel tot leven te wekken.
Trilling brengt vorm voort.
In den beginne was het Woord - en het Woord was bij God.
In onze ziel ligt dus een onvergetelijke trilling besloten, die slechts tot leven komt als er over God, Geest, spiritualiteit wordt gesproken.
Het "luisteren" naar je innerlijk is als het zoeken naar dit oermantram, waarvan je weet dat het bestaat, maar dat je zo moeilijk kunt terugvinden.
Dit aloude mantram kan zich eventueel bewegen op de oerklanken in de natuur: het ruisen van de bomen; het kabbelen van een beek; het gezamenlijke, harmonische geluid van een onberoerde plek natuur.
Er zijn oergeluiden in de lucht die ons, als we luisteren, kunnen ontroeren. Die gezamenlijke geluiden nemen al onze spanningen weg, maar voorop staat: we moeten LUISTEREN.
Leren luisteren is eigenlijk als mediteren.
Hoewel het woord "mediteren" veel wordt misbruikt, gaat het hier slechts om het samenvoegen van de innerlijke mens met het Al.
Als we in staat zijn te luisteren naar onbedorven, harmonische geluiden op een maagdelijke plek natuur vloeien we als 't ware in die natuur over.
Het oorspronkelijke spirituele principe is, dat de mens samenvloeit, overglijdt in de geest of de onuitsprekelijke Oerbron.
Dat "overglijden" wordt "beoefend" tijdens allerlei meditatieve praktijken, ook de mantram-yoga beoogt dit.
Het gaat om het wegnemen van de weerstand die iemand kan weerhouden zich "over" te geven.
Het mantram is de sleutel, of het wapen, die de weerstand breekt.
Objectief bezien kan een mantram dus een zeer gevaarlijk wapen zijn in de handen van belanghebbende elementen.
Er zijn verschillende mantramvormen: een beschermend, een genezend, een vernietigend, dan wel een opwekkend mantram.
Het oermantram was (is) echter een oertrilling die gelijk is aan de trilling die onze ziele-atomen tezamenhoudt.
Elke schepping, elk schepsel heeft zijn samenbindende trilling.
Indien een mantram erin slaagt deze samenbindende trilling te bereiken trilt de betrokken schepping, of de mens, mee; zodra echter een trilling HOGER herhaald wordt uitgezongen, kan een schepping, een mens, minder dan wel meer ernstige disharmonie ervaren.
Denk hier aan het springen van een glas tijdens het zingen.
Zodra de zang een iets hogere trilling bereikt dan het ineigen trillingscoëfficiënt van het glas springt het.
Ook onze microkosmos heeft zulk een trilling, evenals ons organisme. Dus ook onze ziel.
Dat is een trilling die onze Schepper kent, hij schiep die ziel.
Hij hanteerde dus een trilling die de ziele-materie samenbond.
Mantrams die ons onprettig aandoen hebben een disharmonische, soms vernietigende invloed op ons organisme, ons aurische lichaam of microkosmos.
De ziel is - voor mensen - onvernietigbaar.
Geen mens kan de goddelijke trilling evenaren. Maar hij kan er wel in slagen ons etherische lichaam, ons organisme, ons denken dan wel ons gevoel dermate te verstoren dat deze niet meer kunnen samenwerken met de ziel.
Storende geluiden maken ons ziek.
Ziek wil zeggen: de organische samenwerking dan wel de verhouding tussen lichaam en ziel worden gestoord.
Of een enkel orgaan kan gestoord worden in zijn werk.
Niet voor niets heeft men ontdekt dat geluid zulk een intense invloed heeft op mensen, en vooral op embryo's die bezig zijn lichamelijk-geestelijk een voertuig te ordenen.
Het eeuwige mantram is een oergeluid waardoor we ons lichamelijk en geestelijk wel voelen. Sterker: onze ziel lijkt erdoor tot leven te komen.
Het behoeft geen geluid te zijn dat door een mond wordt voortgebracht, onze ziel kan trillingen vernemen die voor ons gehoor verborgen blijven.
Hebt u nooit het gevoel gehad dat u intens naar iets kunt luisteren, hebt u nooit de sensatie gehad dat, van binnenuit, een heelmakende trilling voortkomt?
Dit oermantram is natuurlijk ook te vergelijken met het "Meesterwoord" dat verloren is gegaan. Maar niemand kan het verwoorden. Evenmin als de onuitsprekelijke Naam Gods te verwoorden is.
Als wij ons voelen samenvloeien met het grote Al, is er een mantram voortgebracht waardoor onze ziel eens ontstaan is uit de Grote Ziel.
Dat zijn de ogenblikken waarop iemand zich volmaakt gelukkig kan gevoelen.
Dit zijn de geestelijke ervaringen waarover sommige boodschappers spreken die in de mantram-yoga, en vooral in alle menselijke mantrampraktijken worden geïmiteerd.
Als onze naam wordt uitgesproken worden we als 't ware samengevoegd met de uitspreker. Zo zijn we bereikbaar.
Omdat hier sprake is van twee ik-ken is die samenvoeging natuurlijk betrekkelijk.
Geen ik kan samenvloeien met een ander ik, dat is het onderscheid tussen ik en ziel.
De onbegrensde ziel behoeft geen grenzen te verbreken om zich met de Grote Geest te verenigen. Vandaar dat "klinkers", onbegrensde klanken, behoren tot het rijk van de geest.
Ook muziek kan een trilling voortbrengen die ons dermate ontroerd dat we onze begrenzingen overschrijden.
Het goddelijke mantram is het Eerste Woord waardoor onze ziel werd geschapen. Dit mantram was bij God.
Wij, als mensen die geluiden kunnen voortbrengen, bovendien meer dan dat: woorden kunnen vormen, beschikken over een helende OF een vernietigende gave.
Wij kunnen een mantram herschikken, we kunnen bewust een trilling als vernietiger aanwenden; we kunnen beschikken over de macht anderen te HERstellen dan wel te vernietigen.
Hebt u ooit bemerkt dat uw stem, de trilling daarvan, zich verandert met hetgeen u uitspreekt?
We weten immers, al vergeten we het vaak, dat onze stem, de klank of trilling, een product is van de kwaliteit van ons innerlijk?
Ons oermantram, de schepper van onze ziel, is gelijk aan de "stem" Gods. We herkennen alle trillingen die een fractie van deze stem in zich dragen.
Onze ziel "her"kent.
Onze ziel gevoelt dan nostalgie, het heimwee naar wat was.
Deze "stem" Gods is overal aanwezig, daar die "stem" in de schepping aanwezig is, maar die schepping gehoorzaamt een andere, een lagere trilling dan onze ziel.
Vandaar dat wij alle schepselen kunnen liefhebben als "lagere" wezens, maar wel voortkomen uit die ene Stem, die verschillende mantrams voortbracht.
Je eigen mantram zoeken om daarmede jezelf geestelijk te ontwikkelen is dus een zeer persoonlijke kwestie. Deze mantrams zijn tijdelijk, totdat je je ingeschapen ziele-mantram vindt.
Een mantram, een klank, een woord, stemt overeen met je bewustzijnskwaliteit van dat ogenblik.
Dit woord steeds herhalen - soms kun je niet anders omdat het in je leeft - is jezelf harmonisch bewaren, jezelf beschermen, of troosten. Alles, elk woord dat spontaan vanuit onszelf oprijst, kan een individueel mantram zijn. Dat mantram past bij de mens van dat moment.
Het zijn klanken die de etherische en stoffelijke mens bijeenhouden. Indien deze beide harmonisch samengaan kan de ziel zich beter uitdrukken, zich duidelijker bekend maken.
Iedereen weet dat een harmonisch moment ongekende diepten of hoogten kan ontsluiten; in zulk een moment kunnen we het oermantram vernemen. Dat is een onvergetelijk ogenblik.
Elk harmonisch moment kan ons dichter bij de geest brengen; ontstaat zulk een harmonie spontaan dus onder inwerking van een natuurlijk of muzikaal geluid, dan wordt het intensiever beleefd.
We kunnen ons nooit oefenen in het samenvloeien met de geest, we kunnen ons slechts trainen in een ontspanningsmethodiek.
Maar de harmonie-kwaliteit bepaalt de af- of aanwezigheid van de geest.
Een dier is ook harmonisch. Een landschap, een bloemboeket kunnen harmonisch zijn. Harmonie is, volgens de gewone opvatting, afwezigheid van strijd.
Maar die afwezigheid van strijd krijgt pas diepere betekenis zodra tegengestelden samenvloeien; als ego en ziel, weerspannige Lichtzoon en Schepper in elkander overgaan.
Stilte is niet slechts afwezigheid van geluid.
Stilte in zijn diepste betekenis is een harmonische volheid, waardoor men de sensatie van een intense activiteit ondergaat.
Een aangeleerd mantram heeft men ontelbare malen moeten herhalen voordat het "inwonend" werd; d.w.z. voordat organisme en etherisch wezen zich daarbij gingen aanpassen, al dan niet na tegenstribbelingen, zich uitend in ziekelijke verschijnselen.
Het goddelijke Oermantram, als schepper van onze ziel, behoeft NIET herhaald te worden: er is een direct, spontaan herkennen dat de ziel doet overvloeien van geluk.
Zou het gelijke het gelijke NIET herkennen?
Herkennen heeft altijd te maken met 'het gelijke" of "het bekende" ontmoeten. De ziel "her"kent - de mens accepteert.
Er zijn geen schoner momenten in een mensenleven dan die ziele-herkenningsmomenten waardoor iemand zich plotseling harmonisch, gelukkig, bevrijd kan gevoelen.
Deze herkenningsmomenten komen altijd spontaan, onverwacht.
Het is het bekende verschijnsel van 'déjà vu" en "déjà éprouvé". Maar dan op een geestelijk niveau, een moment uit een ziele-leven.
Het oermantram roept in die ziel niet altijd beeltenissen op zoals reïncarnatie-ervaringen kunnen doen, maar het roept de ziel tot leven, waardoor plotseling een alles overheersende sensatie, een tinteling door heel het lichaam stroomt.
Zulke momenten kunnen genezend, verlichtend, verrijkend werken.
In alle gevallen zijn ze onvergetelijk en is de mens daarna nooit meer dezelfde als voorheen.
Dit oermantram is als de roep die uitgaat tot elke ziel.
Het is één mantram dat ALLE zielen treft.
Hier gaat het niet om de bewustzijns-kwaliteit, maar om de ziele-essentie, die altijd en overal gelijk is.
Dat mantram verbindt aldus alle zielen. Er is geen discussie mogelijk. Er is het herkennen of het NIET herkennen.
Mantram en magie zijn onafscheidelijk.
Magie is eveneens trilling, de trilling die vanuit de bewuste magiër het mantram begeleidt.
Slechts een magisch, bewust, mantram heeft DIRECT, zonder herhaling, succes. De herhaling is nodig INDIEN het mantram niet direct doordringt. Herhaling versterkt de intentie.
Maar de ziel heeft zulk een versterkte intentie niet nodig, zij herkent ALTIJD haar eigen oergrond.
Ontvankelijke zielen leven onder de bezieling van hun oer-mantram, dat onweerstaanbaar en onvernietigbaar doorlopend in hen voortleeft. Het is hun leidende trilling, hun besturende mantram, een mantram dat ingeschapen is en bij hen inwoont; een mantram dat hen verzekert van de eenheid met hun Schepper, want zal die Schepper ooit zijn schepping verlaten?
Dit mantram, deze belevendigende ziele-trilling hervinden, of herkennen, is het grootste geluk dat een ziel-in-gevangenschap, beleven kan. Hieruit zal zij eeuwig behouden zijn.
En zij weet dit.
Is er groter vrede denkbaar?
Deze Diepe Vrede moge ons allen omhullen.