Wanneer wij tot het bereiken van het Hoogste Doel willen komen, dan zullen wij daarvoor moeite moeten doen, hetgeen wil zeggen dat wij op een geheel nieuwe wijze arbeiden moeten voor de Innerlijke Verandering.
Wij moeten de idee van ons afzetten dat wij door mentale training, door leringen en oefeningen ons het Hemelrijk binnen kunnen werken. Alle oefeningen in de loop der tijden door vele discipelen gegeven hebben geen enkele waarde, zolang de Ziel de bedoelingen Gods niet doorziet.
Zodra de Ziel tot ontwaken komt schouwt zij door alle leringen en oefeningen heen en weet zij feilloos te onderscheiden.
Iedere grote Boodschapper heeft getracht zijn ziele-ervaring en zijn Wijsheid aan de mensheid door te geven, maar bij hen allen werd Waarheid en Wijsheid verminkt door de ziel-loosheid van de luisterenden.
En nu staan wij in deze zo belangrijke Aquarius-era met een onmeetbare berg aanwijzingen, oefeningen en leringen en moeten trachten de Bron te vinden.
Nog steeds geldt de oude Regel: "open het ziele-oog en
leef!"
Het " openen van het ziele-oog" is altijd het grootste verlangen geweest van alle zoekers. Daartoe zijn de leringen en oefeningen in het leven geroepen, omdat men meende het beter te weten dan de Ene-Wijze zelf, omdat men een snellere methode, een feillozer methode dacht gevonden te hebben. De aloude eigen-wijsheid van de individuele, stofgerichte mens legde steeds weer beslag op de ziele-wijsheid die ongrijpbaar blijkt te zijn voor alle stofgeborenen. En nu hebben wij een weg ingeslagen die afwijkt van de oude oefeningen, die occulte methoden afwijst, die intellectuele leringen negeert. Niettemin betreden wij de Weg, die toch het openen van het ziele-oog tot gevolg zal hebben, met dit verschil: onze Weg begint pas wanneer dat ziele-oog geopend IS.
Het ziele-oog openen wil niet slechts zeggen: etherische beelden schouwen; bewust in andere levensvelden zien, zoals de mediums en helderzienden zeggen te kunnen.
Neen, het ziele-oog openen heeft de betekenis: door alle uiterlijke vorm heenzien en doordringen tot de kern, doordringen tot die oer-eenheid, waaruit alle Leven stroomt.
Op het moment waarop de ziel daartoe in staat is vallen alle stoffelijke omhulsels wèg, woorden, daden, vormen, gedachten.
Het heeft niets te maken met het schouwen in de onzichtbare sferen van onze aarde-planeet, want dit behoort tot de stoffelijke gaven. Het openen van het ziele-oog is het verbinding krijgen met de stralingen der Oer-Bron.
Alle werken, die er geschreven zijn over stralingswerkzaamheden, alle prachtige, en zeer diepzinnige uiteenzettingen over de samenstelling van aarde en kosmos, verdwijnen volkomen in het niet wanneer de ziel waarlijk gaat schouwen. Want dan maakt zij zich niet meer druk over metafysica en mentale beheersing, over trainingsmethoden tot verlossing en intellectuele leringen. Zij behoeft geen enkele lering meer, daar zij alle Wijsheid ontleent aan haar Eerste Liefde!
Al die methoden zijn gevangen genomen binnen de valse werkingen der Zeven Gemeenten, en binnen die gevangenis kunnen zij allerlei geraffineerde denkmethoden uitproberen; doch het verwijt van de Engel uit het Openbaringenboek blijft: " Ik heb tegen u, dat gij uw Eerste Liefde verlaten hebt."
Deze eerste Liefde is de eenwording van Ziel en God, het opgaan in het oer-ritme van het Goddelijke Hart. En dit staat gelijk aan het openen van het ziele-oog, daar de ziel haar levens-adem wederom ontvangt en dus haar gaven kan ontplooien.
Daarom zal onze weg van de heilige Acht een volkomen andere weg zijn dan voorheen! Wij zijn erop gericht dat uw ziele-gaven ontsloten zullen worden, slechts door de Adem des Levens in u te brengen tijdens de Stilte binnen het Licht-Vibratieveld.
Niemand schrijft u een methode voor om tot de zielegaven te komen, maar wij laten de ontwikkeling aan het Licht en aan uzelf over. Het is nu slechts een vorm van hunkering, méér niet!
Wij worden allen teruggeworpen op die oer-hunkering en deze bepaalt of wij tot ziele-gaven kunnen komen of niet.
De trilling van het Lichtveld neemt onze stoffelijke omhulsels weg, in ons denken, in ons willen, in ons gevoelen. De ziel wordt dan vrij in haar beweging en kan gaan spreken, gaan roepen, gaan trillen en tenslotte gaan schouwen.
In alle oude overdrachten der grote Boodschappers vindt je als eerste vereiste: de eenwording. Eenwording met de ziel, éénwording met God of Licht, het zich volkomen onttrekken aan de verdeeldheid.
Elke religie die deze eenwording niet eist, of voorschrijft of beoogt, gaat onder in het gekrakeel der verdeeldheid en wordt deel van de materie en dus nooit Een, daar in deze wereld geen volkomen eenheid bestaat!
Al deze religies spelen de buitenwereld een schijn-werkelijkheid voor. Zij tooien zich in een schoon uiterlijk gewaad, in bijeengegaarde leringen, in de wijsheid van anderen, terwijl hun beloften hol zijn! Deze moeten hol zijn daar de grote Eenheid, het Begin tot Verwerkelijking niet aanwezig is! Wij kunnen slechts een kern, een diepte aan onze geloofsovertuiging schenken, wanneer wij bewijzen dat onze beloften inhoud hebben. Dat er waarlijk een Werkelijkheid is, die boven alle verdeeldheid en strijd staat.
Wij keren bij onze betogingen steeds weer terug tot de eis van de Eenheid, omdat alle Arbeid ons anders mislukken zal! Uit deze Eenheid groeit de Kracht, en de Schoonheid van de Beloften, waarnaar allen zoeken. Ieder mens zoekt achter een uiterlijk gewaad het verborgen Mysterie, het Grote Geheim, dat de zo vurig verlangde Werkelijkheid inhoudt.
Het is aan ons dit Mysterie te scheppen, dit Goddelijke Mysterie om te zetten in onszelf. Zolang wij deze Schepping niet volbracht hebben blijft onze religie een woordenreeks en gaat zij onder in de veelheid van geloofsovertuigingen, die berusten op een fata morgana.
De Stilte en de verborgenheid waarin wij ons momenteel verschuilen betekent dus niet anders dan arbeiden om de schelp haar Parel te schenken.
Wij zijn bezig met het scheppen van de Eenheid van den Beginne, met de kernkracht, en wij doen dit al arbeidende in de Stilte, wij doen dit, terwijl wij onszelf reinigen in de stilte, terwijl wij onze gedachten omhoogheffen tot die Trilling Gods, en door deze bezigheid komt de ziel tot ontwaken, hetgeen wij kunnen herkennen aan onze veranderde denk-methode, aan ons anders gerichte willen en gevoelen. Wij beginnen dus niet van buitenaf, zoals zoveel bewegingen, wij beginnen niet een uiterlijk schoon gewaad te weven om de buitenwereld een rad voor de ogen te draaien, maar wij beginnen van binnenuit en arbeiden langzaam maar zeker naar buiten toe.
Het is de aloude, eeuwige oer-beweging der kosmos, een draaiende beweging, van binnenuit, steeds groter wordende naar buiten.
Dat wordt "eenheid" genoemd, een Licht-kosmos op aarde neergedaald in onszelf, in het Veld waarin wij arbeiden.
Iedere keer dat wij ons voegen in zulk een Veld komen wij als herboren daar uit en bezien de uiterlijke wereld op andere wijze;
Wij gaan haar en haar methoden en leringen doorgronden en wij zullen zelfs de meest geraffineerde imitatie moeiteloos herkennen.
Wanneer u de Yoga-Sutra's van Patanjali gelezen hebt, waarvan gezegd wordt dat zij de oorsprong van alle yoga zijn, dan zult u weten dat "het probleem der éénwording" ook deze discipel tot een obsessie geworden is.
Daartoe geeft hij allerlei instructies opdat het lichaam gedwongen zal worden de ziel vrij te laten om tot éénwording met het Licht te komen.
Wel, dit dwingen van het uiterlijke wezen is een bekende methode, en het is te begrijpen dat velen daartoe zijn overgegaan, want dit uiterlijke wezen is als kwikzilver, het ontsnapt steeds weer en is onwillig zich te voegen.
Het kan zich niet voegen, daar het de eenheid niet kent.
Het heeft geen nut u, de mens die u bent, te dwingen, noch heeft het nut uzelf te dwingen, want - zo daardoor geen ziekten en exaltaties ontstaan, komt er die onwerkelijke zelfbeheersing die het gevolg is van een sterke wilsconcentratie.
U kent misschien wel mensen in uw omgeving: zij lijken rein, beheerst, verheven; maar om hen heen is die ondefinieerbare trilling van spanning, van verwachting, van een op handen zijnde explosie.
Een hunkerend mens, een serieus en vooral sterk willend mens zal al het mogelijke in het werk stellen om zijn zo bewonderde Meester spiritueel na te volgen.
Wanneer u weet en ziet dat de Meester HET bezit; of dat hij Het u nader kan brengen, wordt u bezield door een verlangen om dit machtige grootse, deze Wijsheid, of Kracht ook te bezitten. Dit is een normale en begrijpelijke reactie, maar uit deze mentaliteit zijn de dwaal-leringen ontstaan, zijn die oefeningen, die de mens de Eenheid in forceren geboren, met alle gevolgen van dien!
De mens staat op deze wijze niet in de Liefde tot de Eerste Werken; maar in het begeren tot de eerste werken, in het begeren naar Liefde. Deze gerichtheid komt voort uit een drift, een combinatie van mentale, wils- en sexuele drift.
De kloosters zijn vol met dit soort mensen, ijverige, zichzelf forcerende discipelen, zoekers, hunkerenden, prooi geworden van dwaal-Ieraren, die ook zelf weer slachtoffer werden van hun vernietigende-vuurdriften.
Er is één machtig verlangen in de wereld naar het bezitten van de ziele-gaven, naar het één worden met God.
Dit verlangen te leiden is de opgave en ook de arbeid van hen, die weten. Dit verlangen is een potentieel vuur, en het kan slechts hanteerd worden door hen, die het ziele-oog geopend hebben.
Om terug te komen op onze eerste basis-lezingen: door hen, die Prometheus genoemd kunnen worden en weten hoe zij dit vuur hanteren moeten.
Nu gaan wij het samen opnieuw proberen; heel voorzichtig, onze weg deemoedig betredend.
De hunkering, het vuur, wordt opgewekt. moet opnieuw tot sterke werking komen nadat teleurstelling, bitterheid, ervaring het gedeeltelijk gedoofd hebben.
Zoals wij eerder zeiden: de Liefde, en niet de drift, moet gewekt worden. Deze Liefde kan slechts opstaan in een gereinigd wezen, in een genezen en geheiligd wezen, voordien is zij nooit iets anders dan drift, geprojecteerd in religieuze stellingen.
Er zijn drie mogelijkheden: een uiterlijk werkveld zonder bezielde hunkering; dan is de religieuze vereniging ontstaan. Een geforceerd werkveld, vol fanatieke, en wilskrachtige driften, dan is de sexuele religie, de zelfbevredigende Godsdienst geboren.
En tenslotte is er het helende Veld, waarin de ziel opbloeit als een roos, waarin zij haar gaven en schoonheid wedervindt, dan is de Dienst aan God, uit Liefde tot de oorsprong van het Al herboren.
Wij zeggen u vooruit: ontelbaren is mislukt waaraan wij opnieuw beginnen. Daarom willen wij heel langzaam vooruit gaan, voorzichtig en ongeforceerd, omdat wij de ontwakende ziel niet willen beschadigen, noch haar trilling verstoren, noch haar hoop de bodem inslaan.
Met de hoop der ziel groeit het verlangen, met het verlangen groeit de verwerkelijking, en met de verwerkelijking komt de Overwinning.
Een bewuste discipel is nooit ongeduldig, hij vraagt niet naar het einde, wanneer hij het Begin nog niet kent.
Dit Begin kennen betekent tevens het Einde kennen en allen, die de weg betreden hebben met heel hun knap uitgedachte methodiek, bewijzen het Begin niet te kennen, slechts begerig te zijn naar het einde!
"Wat vraagt gij mij naar het einde, terwijl gij het Begin niet eens kent?" zo sprak de Christus.
Wij voeren elkander binnen in het grootse Begin in het Hart, in de Eenheid, en dan kunnen wij met een wetende glimlach alle leraren hun filosofieën over ons laten uitstorten. Want uit deze Eenheid, uit het Hart der onmetelijke Geestzon vloeien stromen van Wijsheid, Kennis en Inzicht op ons toe en onze ziel schouwt de Werelden van den Beginne, en wij weten waarheen wij gaan, uit wie wij zijn, waarom wij zwijgen!
Wij blijven hopen dat het ons tezamen gelukken zal die Eenheid des Oorsprongs neer te laten dalen, opdat wij uit onszelf op kunnen klimmen tot haar bereikbare Hoogte.
Zo - als een bevrijding, als een verlossing; twee werelden aan elkander hechtend en de heilige Acht verwerkelijkend.
Binnen de Stilte van Uw Aanwezigheid, O Bron van alle Zijn!