Onze planeet vindt haar bescherming tegen de bombardementen van electronen en protonen van de zonnewinden in de "lucht-ledige ruimte".
Deze elektronen en protonen worden met een onvoorstelbare snelheid door de ruimte geslingerd.
De enige bescherming daartegen is het magnetische veld - het krachtveld - van de aardeplaneet, die z.g. luchtledige ruimte, waardoor de mensheid wordt gevrijwaard voor de, te sterke kosmische kracht.
Momenteel zijn er diverse opzienbarende evenementen waargenomen in de kosmos, zoals er eveneens opzienbarende gebeurtenissen zijn op de aarde, temidden van de mensenmenigten.
Er is een verandering op komst, die in de kasmos duidelijk wordt aangekondigd en die eveneens duidelijk te constateren valt bij het individu.
De astronomen hebben door hun metingen bewezen dat het magnetische veld van de aarde in kracht afneemt.
Hetgeen wil zeggen dat het krachtveld van de planeet niet meer in staat zal zijn het bombardement van de zonnewinden op te vangen.
Men ontdekte tevens een intensivering van de zonnewindkracht en daarnaast stootten de onderzoekers op een onbekende stralingsbron in het sterrenbeeld Cygnus.
Dit zijn drie opvallende kosmische verschijnselen, waarmede de spirituele waarnemer rekening zal houden.
Zodra een krachtveld zijn trillingskracht gaat verliezen, betekent dit dat de bezitter niet in staat is het beschermende element op peil te houden, of dit te herstellen.
De aardeplaneet, slachtoffer van de egocentrische uitbuiting van de mensheid, is niet meer bij machte haar planetaire harmonie tussen spiritualiteit en stoffelijkheid te bewaren.
Een krachtveld wordt gespreid door de bezitter.
Ieder krachtveld is een ovaal- of cirkelvormige ruimte waarbinnen etherische trillingen worden geconcentreerd.
Dit krachtveld kan de bezitter beschermen tegen vreemde en vernielende invloeden.
Daar waar een groep mensen geregeld tezamen komt wordt een krachtveld gevormd, opgebouwd door het denkleven van de mensen binnen de groep.
Indien men een geestelijk krachtveld wil bestendigen moet de bezitter een zeer hoog gedachteleven activeren.
Het planetaire krachtveld wordt geschapen door de aarde en haar mensheid en dit veld vormt de middelaar tussen het spirituele goddelijke veld en de aarde en haar bewoners.
Een magnetisch beschermend veld kan afgesloten worden voor de bezielende werkingen van de kosmos of van de geest, zoals het de bezitter afschermen kan tegen inferieure trillingen.
De momentele innerlijke gesteldheid van de mens - globaal bezien - neemt in spiritualiteit af; het bewijs vindt men reeds in de onkunde tegenover de werkzaamheid van de natuur en de aarde; men weet intellectueel veel, maar men heeft te weinig spiritueel inzicht om de harmonische samenwerking tussen planeet en Schepper te onderkennen.
Besloten binnen een materieel gericht krachtveld, opgebouwd door de denkwereld van miljoenen mensen, worden de aarde en haar mensheid gevangenen van zichzelf.
Hetzelfde geschied bij het individu.
Gevangene geworden van de eigen denkwereld, wordt zijn krachtveld dermate ondoordringbaar dat de levenschenkende trillingen weerhouden worden.
En de bezitter versteent, kristalliseert binnen het eigen denken, het eigen weten.
Zo gaat het met groeperingen en met planeten.
De maan is een dode planeet, zo zeggen de occulte leringen.
Door haar egocentrische kernkracht was de maan niet bij machte levende zielewerkzaamheid tot zich te trekken, zodat zij een harmonische wisselwerking zou kunnen onderhouden tussen de Volmaakte Natuur en de lagere natuur, hierdoor werd haar de gave tot hoger leven ontnomen, vandaar haar naam "dode" planeet. De aarde staat aan de vooravond om het voorbeeld van de maan te volgen.
Afzwakking van het magnetische krachtveld betekent een ver-mindering van de spiritualiteit van aarde en mensheid, een afname van hun mogelijkheid tot spiritualiteit.
Dit houdt dus in een verdichting van de mens en zijn krachtveld.
Verdichting wil echter niet zeggen: een betere bescherming bezitten tegen aanvallen van buitenaf, maar de trillingssnelheid van het krachtveld verlangzaamt, zodra het in overeenstemming komt met de lagere natuur, waardoor het langzaam maar zeker uit-sluitend open zal staan voor de invloed uit de lagere natuur.
Zo sterft een planeet en zo sterft een spiritueel mens voor de trillingen des geestes.
De verzwakking van het magnetische krachtveld gaat aan een ompoling vooraf, zo menen de biologen.
Inderdaad! Maar een ompoling betekent tegelijkertijd het ontnemen van de nu geldende mogelijkheden en het toesluiten van het momentele weten.
Ompoling is voor de aarde-planeet een klimatologisch verschijnsel uiterlijk bezien, geestelijk bezien betekent het een nieuw begin.
Met zulk een ompoling gaat de mens een totaal veranderde levensomstandigheid tegemoet, waarin hij zichzelf vanaf de grond moet leren handhaven, zich moet herstellen, opnieuw moet beginnen. Aan de hand van toegedekte herinneringen zoekt hij dan weer een weg tot het aloude spirituele weten.
De - door de wetenschapsmensen voorspelde - ompoling wordt voorafgegaan door de arbeid van Cygnus.
Door de afzwakking van het magnetische veld wordt de stralingskracht van Cygnus directer ontvangen, maar worden ook de stralingen van de mysterieplaneten heviger gevoeld.
De aarde en haar mensheid worden binnen hun zonnestelsel nauwer verbonden met de kosmische stralingen, waardoor er een kosmisch, reinigende, voorbereidende werkzaamheid voltrokken kan worden.
De planeet wordt spiritueel ledig, omdat zij beroofd wordt van haar eigen mogelijkheden tot het verkrijgen van de harmonie tussen de Schepper en zichzelf.
Zij wordt van alle zijden volgepompt met chemische middelen - zoals de mens zichzelf volstopt met drugs - maar deze kunst-matige middelen kunnen haar natuurlijke gaven niet vervangen.
De egocentriciteit, spiritueel, materieel, met als hoofddoel het verkrijgen van de eigen vervolmaking, heeft mens en planeet aan de rand van de afgrond gebracht.
Het is geen ongefundeerd pessimisme, dit is het inzien van de werkelijkheid, opdat de mens, die nog enigszins inzicht bezit, maatregelen kan nemen, want de reinigende werking van Cygnus heeft op de spirituele mens een heilzame invloed en het af-zwakken van het aardse magnetische veld zou de spirituele mens niet behoeven te schaden, omdat zijn eigen magnetische veld hem bewaart tegen elke schadelijke invloed, mits hij - als individu - hoog spiritueel is gericht en zichzelf niet voedt met tweede-handskennis, die zijn krachtveld niet versterkt, maar integendeel: verdicht.
Over geheel de wereld kan men opmerken hoe de individuele mens van zijn vrijheid wordt beroofd door de overmacht, materieel en spiritueel.
Zo gaat het ook met de planeet totdat deze uit gemergeld zal zijn en haar vrije natuurlijke gaven niet meer zal kunnen aanwenden. Evenals de overheerste mens niet in staat is zijn eigen natuurlijke gaven te ontplooien, hetgeen altijd leidt tot psychische disharmonie.
De momentele noodsituatie is ontstaan door een vrijheidsberoving, een voortgezette kwaadaardige opzet van de Licht-zonen, die al hun medeschepselen en mede-Lichtzonen hun vrijheid ontnamen en ontnemen om een terugkeer tot de Oor-sprong te voorkomen.
Niemand die zichzelf opsluit in het eigen krachtveld is vrij, noch is men vrij wanneer men een toevlucht zoekt in een krachtveld van anderen.
Deze methoden ontwaarden het zelfbeschermende krachtveld, het verliest de oorspronkelijke bedoeling en werking.
De opzet van de gevallen Lichtzonen was en is de mensheid op te sluiten in een enorm krachtveld, dat geschapen werd door hun eigen misvormde denkleven.
Dat deze opzet van tijd tot tijd mislukt is slechts te danken aan de sterke individuen, die het eigen krachtveld levend en gezond houden door middel van de harmonie met het Hemelse Veld.
Cygnus, als afgevaardigde van de kosmische Wet, (zoals in de mythen de maan altijd de boodschapper der reinheid en wijsheid was) wordt ingezet om in dit stadium te reinigen wat nog te reinigen valt.
En dat geschiedt altijd wanneer het krachtveld vrijwillig, individueel geopend kan worden voor de spirituele impulsen.
Indien de onzelfstandig levende mens niet meer opgenomen is in een krachtveld van derden, gevoelt hij zichzelf verzwakken, afglijden.
Deze mens valt altijd weer terug in de greep van een ander krachtveld, dat met zijn eigen instelling correspondeert en dan gevoelt hij zich wederom "tevreden" en voldaan.
De autonome mens zoekt echter zelf, hij bouwt aan zijn eigen krachtveld door zijn denkwerkzaamheid en hij benut zijn aangeboren en innerlijke gaven om door middel van zijn individuele krachtveld in harmonie te komen met het Absolute.
Nu de kosmische werkingen de neergang van de aarde-planeet gaan bespoedigen is het de hoogste tijd voor de individuele, spirituele mens om zelfstandig voort te bouwen.
Hij is niet gebonden aan een neergang van deze planeet, omdat hij een opgang zoekt langs etherische trillingen, die hij via het eigen krachtveld kan aantrekken.
Hij is zelfs bevoorrecht in deze tijd waarin de kosmische werkingen intensiever worden, mits hij natuurlijk waarlijk "spiritueel" genoemd kan worden, een spirituele arbeider in de eigen innerlijke Hof, waar hij doorlopend het onkruid wiedt.
Door de verzwakking van het magnetische aardeveld, waarbinnen de etherische trillingen hun kracht verliezen, zal de mensheid het zoekende spirituele element gaan ontberen, zodat haar denkleven gaat veranderen en nu allereerst naar materiële waarden, naar stoffelijke bewijzen gaat zoeken.
De opkomst van de intellectualiteit en het vorsen naar stoffelijke feiten van spirituele overleveringen bewijzen dit.
Aan de ene kant hunkert men naar de abstracte spiritualiteit, naar de zuivere geest, die niet door de materie wordt besmeurd en aan de andere kant verlangt men bewijzen, omdat men reeds eeuwenlang werd bedrogen.
Dat is de tragedie van deze tijd. De materiële instelling verhardt, de spirituele instelling wordt abstracter.
En toch ontmoeten beide instellingen elkaar in één mens, in éen mensheid, op één aarde.
Omdat deze beiden elkander niet verstaan kunnen, niet ineen kunnen vloeien, ontstaat er een Scheiding, de twee vallen uiteen, het bouwwerk gaat scheuren.
Het fundament waarop de Schepper de aarde en haar mensheid geplaatst heeft gaat door het onoordeelkundig ingrijpen van de Lichtzonen ten onder.
Of men dit nu een prettige of onprettige mededeling vindt, de feiten liggen er: geverifieerd door de wetenschap.
Daarom moet men niet trachten te verenigen hetgeen onverenigbaar is, maar reinigen, herstellen, zich ontdoen van hetgeen onbruikbaar is geworden.
De kosmische wetten zijn hard, maar rechtvaardig.
De spirituele wet is liefdevol, maar niet altijd zachtaardig.
De kosmische wetten houden geen rekening met menselijke groeperingen en menselijke opvattingen, zij volgen de banen en lijnen der etherische trillingen, die herstellen en uitredden, daar waar redding mogelijk is.
Daarom zal niemand kunnen zeggen: "Ik word uitgered".
De uitredding wordt bewezen zodra de mens beantwoordt aan de harmonische spirituele trillingen van het Absolute.
Uitredding is geen kwestie van "omhooggeheven worden", maar een kwestie van: "wandelen met God" hier op aarde.
Hier, waar de mensheid dit aanschouwen kan en hier, waar de Zonen van hetzelfde Ras elkander vinden door die éne universele Trilling, die herkenbaar is in het autonome, spirituele individu.
De eenlingen zullen elkander gaan zoeken, de eenzamen zullen medelevenden vinden, maar de grote, zo veilig schijnende groeperingen zullen uiteenvallen, omdat hun krachtveld verzwakt door gebrek aan spiritualiteit.
Het individu schept de spiritualiteit in deze tijd van individualisme en de krachtvelden van vele autonome spirituele wezens zullen het veld gaan vormen waarbinnen de nu werkzame stralingen van Cygnus opgevangen kunnen worden tot een herschepping, daar waar de mens spiritueel is; tot een val, daar waar de mens schijnspiritueel is. Indien de mens waar is zal een declaratie van zijn innerlijke waarheid hem tot eer strekken.
Dan zullen vrienden vijanden worden en vijanden zullen blijken vrienden te zijn. Want de uiterlijke beoordeling zal volkomen wegvallen, weg-gevaagd worden.
Hetgeen overblijft bewijst zichzelf.
Dit geschiedt voordat de ompoling een feit wordt.
Moge de innerlijke Waarheid van de individuele mens gelijk een Aurora stralen.
Het lied klom op tegen de bergruggen en nestelde zich in de laurierstruiken die zich aan de doorgroefde grond vastklemden.
De natuur legde zich neder in de avondstilte die aan de komende dag voorafging en het grote oor van het universum vernam de woorden van hen, die wederkeerden tot het Tehuis hunner afkomst.
Voordat het Licht wederkeert beraadslaagt de duisternis.
Is het moment van overwinning daar?
Schaduwen verbergen zich in de geheimzinnigheid van hun omgeving en dier noch mens wagen het de laatste stonde, alvorens de geestzon juichend de wereld in zijn armen sluit, te doorbreken.
De aarde ontsluit haar schoot en de hemel blikt in het mysterie der generaties, die eeuwenlang hetzelfde refrein herbeleven, en wier bloed het zaad der oogsten drenkt.
Gedachten bundelen zich tezamen en vormen een koepel boven de wereld, die machteloos heen en weder geslingerd wordt in der tijden weegschaal en niemand vermag de beweging te stappen, want het uur der goden moet vol worden.
Wijzen dalen uit de hemelen en staan op uit de bloed doordrenkte aarde en roepen de ontwakenden tot opstanding, maar de horden der onwetenden, der spotters en der wellustigen sluiten zich aaneen en verdedigen hun bezit, hun prooi en hun belangen.
Boven de toppen van de heilige bergen, overal op aarde, con-centreren zich de herinneringen, wachtend op de wederkomst des Lichts.
Ver weg in de dalen, waar de onwetendheid rondsluipt en de feestvierenden zijn drank der vergetelheid aanbiedt, is men de zin der wedergeboorte des Lichts vergeten.
Daarom zijn de liederen loze klanken geworden, en de ogen blikken in nevelige verten, en de handen tasten naar tijdelijke waarden; en zo zet de reis der generaties zich voort, zonder dat het Oerweten een pleisterplaats vormt en zij kunnen aanzitten aan de dis der omwending, die de ontwaakten tot een heiliging geworden is.
Zon, maan, sterren en planeten bedwingen hun kracht om zich ootmoedig te wenden tot de krachtimpuls, die vanuit de eeuwigheid wederom opstaat, na zich ontledigd te hebben voor hen die lichtloos waren.
De zonen van het Lichtras knielen neder voor de genade die hun Vader des Lichts hen betoont, want niemand weet beter dan zij dat de aarde en de hemel bevolkt worden door de hoogmoed en de waan.
Mogen de liederen der schijnheiligen verstommen.
Mogen de poorten tot de stenen heiligdommen zich sluiten.
Want in het uur der Lichtgeboorte is er geen plaats voor herdenking, of voor citaat; er is slechts plaats voor een hart en een ziel die geleerd hebben te begrijpen en aanvaard hebben te zwijgen.