ledere opmerkzame waarnemer zal moeten toegeven dat onze tijd een zeer merkwaardige tijd is, waarin de mensheid ieder ogenblik voor verrassende ontdekkingen geplaatst kan worden. Wij leven in de schaduw van verbijsterende komende dingen, die een volkomen nieuwe wereld zullen inluiden.
Deze schaduw van de komende gebeurtenissen wordt tot nu toe slechts opgemerkt door kleine kringen der mensheid, kringen waarbinnen een intensieve interesse leeft met betrekking tot heden, verleden en toekomst op spiritueel en materieel gebied.
Alle boodschappers der eeuwen hebben in deze ontwikkeling der gebeurtenissen het hunne ertoe bijgedragen dat de mensheid zich bewust zou worden van een andere WereId, waarbinnen andere levensnormen en andere waarden gelden. Doch zij allen brachten hun boodschap voor een bepaalde tijdsduur.
De natuurwet wil dat er op aarde niets blijvend is en dat daar waar gebouwd wordt na enige tijd weer afgebroken zal worden. Niets en niemand ontkomen aan deze wet, zodra men een compromis sluit met de wereld van deze natuurorde. Materie en anti-materie beslissen over leven en dood in deze kosmos, de tegenstellingen houden elkander in leven en voeren elkander in de dood.
Het is de voortdurende wisselwerking tussen negatief en positief die de vorm doet zijn en die de levenswetten dezer wereld in stand houdt. Zodra iets aan de schoot dezer wereld wordt toevertrouwd wordt de harde realiteit van deze wet ondervonden en voltrokken.
Gelijk men echter in alle oude heilige geschriften van de volkeren onzer aarde lezen kan, wordt op gezette tijden de harde natuurwet van opbouw en afbraak onderbroken door een geweldige alles vernietigende explosie.
Alsof na het verloop van een kosmische tijdsduur de atomen van deze natuur moe geworden zijn of de voortdurende strijd tussen de tegengestelden niet langer kunnen verdragen.
Materie verdraagt de anti-materie, doch zij moeten beide met elkander in evenwicht zijn wil het leven bewaard blijven.
Goed kan kwaad verdragen, doch zij heffen elkander door de wet van het evenwicht op en brengen daardoor een dragelijk leven.
De historie vermeldt dat de mens door zijn vrije wilsbeschikking altijd weer "het kwaad" aanwakkert en daardoor "het goede" verzwakt. Hierdoor ontstaat een evenwichtsstoornis in de natuurwet der tegengestelden.
Religieuzen zeggen: God straft het kwaad.
In onze tijd zegt men: l'histoire se repète, de herinneringschromosomen zetten de historie in beweging en brengen het fatale einde, dat zich eenmaal in het verleden voorgedaan heeft.
Er is niets nieuws onder de zon, zo zegt de volksmond.
De huidige wetenschap heeft bewezen dat er niets nieuws kan zijn, omdat mens en kosmos instinctief reageren op de herinneringschromosomen die beelden brengen uit het verre verleden. Aan de hand van deze wetenschap kan men bewijzen dat niet een mens origineel is, doch dat hij slechts leeft uit de genade van zijn voorgangers, die een bepaalde erfenis in zijn bloed hebben achtergelaten.
Wij kunnen ook zeggen: voorgangers die een bepaalde erfenis in zijn astrale wezen, in zijn microkosmos achterlieten. De zichtbare herinneringschromosomen gaan altijd vergezeld van onzichtbare omhulsels, gelijk elke vorm op aarde een uitstralend onzichtbaar veld of astraal lichaam heeft. Wanneer er in onze tijd dus gesproken wordt over "het einde der dagen" of een "komende ontzettende ramp" dan is het vrijwel zeker dat deze stemmen worden opgeroepen door de herinneringschromosomen, die in zekere groepen der mensheid leven. Deze chromosomen brengen bepaalde mensen tot elkander en vormen een gelijkgezinde eenheid in sommige spirituele groeperingen.
Het "herkennen" van elkander of het sympathiseren met elkander is altijd gebaseerd op een herinneringschromosoom. Men mag niet op zijn sympathie- of antipathiegevoelens afgaan, zo zegt de wijze mens, maar het is dikwijls moeilijk daar geheel mee te breken, vooral nu wetenschappelijk wel bewezen kan worden dat sterk met elkander sympathiserende mensen tot elkander toe gedreven worden door een overeenkomst in hun herinneringschromosomen. Hetgeen zeggen kan dat in vroegere levens (de reïncarnatie staat op het punt eveneens wetenschappelijk bewezen te worden) door deze mensen gelijkwaardige levenservaringen werden opgedaan.
De wet: gelijk trekt gelijk aan is dus volkomen juist.
De herinneringschromosomen kunnen door huidige levenservaringen ontwaken en de mens zal dikwijls voor de zelfde situaties geplaatst worden dan in het verleden. Hier ziet men dus weer de cirkelgang van de natuur des doods, die ieder mens in een ijzeren greep houdt.
Ontkomen aan deze wet is dan slechts mogelijk wanneer het natuurgebonden wezen, en met haar de herinneringschromosomen, overwonnen worden. Overwinnen in die zin dat men leert door de herinnering, doch dat men door een zielgerichte levenshouding breekt met zijn overheersing. De gevangenis van deze natuur wordt door het ontdekken van de herinneringschromosomen eens te meer benadrukt. Nu de tijd haar einde nadert, zoals door vele gebeurtenissen duidelijk bewezen kan worden, gaat de mens teruggrijpen naar de overleveringen uit het verleden.
Hij wil instinctief materiaal verzamelen over mogelijke komende gebeurtenissen, daar het herinneringschromosoom van velen zegt dat er iets ontzettends staat te gebeuren. Het verstand wil de ramp afwenden, hoewel het zelf niet bij machte is aan de greep van het wentelende wiel van opbouw-afbraak te ontkomen.
Mensen in wie de herinnering aan één zelfde tijd duidelijk spreekt zoeken overal naar bewijzen om de ernst der tijden aan te tonen en trachten hun medemensen mee te voeren in een massaal protest tegen de ontwikkeling en de experimenten der wetenschap.
Helaas zal niets baten, aangezien ook zij, die zich bezig houden met de gevaarlijke experimenten door een instinctieve drang tot hun daden en ontdekkingen gedreven worden. Zij, die het wentelende rad der gebeurtenissen willen stopzetten zijn in de historie altijd met weinigen geweest en het is hun nooit gelukt om een "halt" toe te roepen aan de ontwikkelingen. Instinctief, gelijk het dier, ijlt de mensheid op het einde toe, dat naderbij gebracht wordt door de magische kracht van een gesluierde herinnering, die de mens aanzet tot het voortgaan tot aan het einde. Het is als het zoeken naar een antwoord, het is als een jagen naar de slotfase, die in een nacht der vergetelheid eindigde.
Daarom ziet men in onze tijd overal boeken verschijnen, die oude geschriften aanhalen, waarin de ramp der wereld vermeId wordt. Het ene deel der mensheid wil het andere deel wakker schudden. Doch het zal niet gelukken. Heel de mensheid is gebonden aan de greep van de aeonische nachten der kosmos en slechts één mogelijkheid ligt er: reageren op de stem van het chromosoom der Prea-Herinnering.
De Prea-Herinnering kan de mens terug voeren naar de oorspronkelijke WereId der Godsorde.
Dat zal nu de Religie van de komende tijden zijn: door inkeer en bezinning, door innerlijke stilte en inzicht, door Overgave en Wijsheid, de stem der Prea-Herinnering gelegenheid geven om door de gevangenis der natuurgebonden herinneringschromosomen heen te breken.
Dan volgt er de verlossing uit deze wrede wet van: oorzaak en gevolg, van bouw en afbraak.
Mogen velen de juistheid en onomstotelijkheid van deze "Religie" ontdekken.