"Ik denk en daarom ben ik."
Natuurmagie bestaat uit emoties, maar het menselijke denken bezit een ander soort magie.
Zowel de magie van het denken als de magie van de emoties bestaat uit trilling.
Het centrum van onze denkmagie bevindt zich in het midden van de hersenen, daar waar de wetenschap het gevoel centraliseert.
Het hersengevoel is totaal iets anders dan de emoties.
De emoties zijn nauw verbonden met het instinct.
Het hersengevoel is als de intuïtie, die eigenlijk een zielenuiting is.
Het gevoelscentrum van de hersenen is dus iets heel bijzonders: direct in contact met de pinealis en met het ruggemerg en met het hart vormt het een zielencentrum in ons hoofd.
Dit gevoel breidt zich uit naar ons tastzintuig, het voelen met de zenuwen van de huid, van de tong (anders dan de smaak), en van de vingertoppen en van de zonnevlecht.
Het aftasten via deze hersenzenuwen noemen we wel eens het intuïtief reageren op sfeer, op mensen, op omstandigheden.
In zulke momenten gaan hart- en hersenzenuwen samen, in een verklaarbaar gevoel van afschuw of aantrekking.
Zonder medewerking van het gevoelscentrum in de hersenen is er geen magie mogelijk.
Het menselijke denken bedient zich altijd van een spirituele, occulte magie.
Elke gedachte wordt magisch zodra deze zich van dit hersengevoelscentrum bedient.
Het zijn de spirituele gedachten die hiervan altijd gebruik maken.
Zonder inschakeling van dit gevoelscentrum blijven de gedachten gevoelsarm, intellectueel. Hoewel er momenteel allerlei cursussen zijn om het gevoel of het denken te trainen, kan geen enkele oefening ons leren dit gevoelscentrum der hersenen te activeren.
Het komt in actie onder invloed van trillingen van buitenaf en van binnenuit, die hoger liggen dan de natuurtrillingen.
Het wordt b.v. door meditatie gewekt, indien de meditatie een hoge, intuïtieve actie kent.
Het ligt buiten de menselijke wil en buiten zijn ijveren om z.g. spiritueel te worden.
Het kent slechts de pinealis als zijn meester.
Dus indien de pinealis wordt beschadigd wordt tevens dit hogere gevoel van ons aangetast.
Indien we magisch werken, verbruiken we b.v. veel serotonine, dat opgeslagen ligt in de pinealis.
Occulte magie, denkmagie wordt gevoed door chemische bestanddelen, wat ook niet anders kan, omdat alles en allen uit chemie bestaat.
Magie is opgebouwd uit:
1. serotonine,
2. koper,
3. fosfor,
4. kobalt,
5. zwavel,
6. zilver,
7. selenium.
Indien één van deze zeven onderdelen ontbreekt, kan men niet occult-magisch denken.
Hun samenwerking verheft het denken boven intellect en natuur en maakt van de mens een bewuste magiër.
Zelf beslist hij over de keuze: deze magie ten goede dan wel ten kwade aan te wenden, want - nogmaals - de magie zelf is neutraal, zoals alle krachten neutraal zijn en zich in dienst van een mens kunnen stellen.
De menselijke keuze wordt bepaald door de kwantiteit van zijn chemische verhoudingen, die op hun beurt weer afhankelijk zijn van menselijke gedachten en menselijke emoties.
Hier wordt de gedachte gezien als een energiebundeling, die tevens dat denkgevoelscentrum inschakelt.
Alle andere gevoelsarme gedachten zijn totaal onbelangrijk, bezien vanuit een magisch proces.
Het zijn altijd de spirituele zoekers en activisten die magisch willen worden; het intellect heeft totaal geen behoefte aan magie, het is in zichzelf besloten en arrogant, hetgeen elke vorm van hersengevoel buitensluit.
Wanneer we zeggen: ik kan het aanvoelen, kunnen we twee bronnen bedoelen: de emotie of het gevoelsdenken. De emotie komt uit het instinct, het bewuste aanvoelen komt uit het hoofd.
Het hogere hartvoelen en het denkvoelen liggen op verschillende hoogten, maar komen uit dezelfde bron.
De occult-magiërs uit de historie hadden een sterk gevoelsdenken, een sterk werkende pinealis en een goed concentratievermogen.
Welke magie van hen was goed en welke slecht?
Ze beschikten allen over dezelfde vermogens, maar maakten er op verschillende wijze gebruik van.
Wij beoordelen allen naar ons eigen vermogen.
Bij een beoordeling wordt nooit het denkgevoel ingeschakeld, maar altijd lagere vermogens: een zeer persoonlijke onderscheiding, natuurinstincten, zoals b.v. jaloezie, angst enz.
Elk persoonlijk oordeel is dus in beginsel onjuist.
De magiër oordeelt nooit, hij laat iets op zich afkomen en tast dit af.
Dit aftasten geschiedt altijd, zoals gezegd, met inschakeling van het hersengevoelscentrum en dus de pinealis.
Ieder oordeelt of onderscheidt aldus volgens de kwaliteit van de pinealiskracht of zijn aanwezige bovennatuurlijke vermogen.
Intellectuele onderscheiding valt hier buiten, dit is absoluut onmachtig om bovennatuurlijke eigenschappen te kwalificeren, hetgeen de wetenschap duidelijk bewijst.
Occulte magie is denkmagie, met inschakeling van de pinealis.
Is deze denkmagie spiritueel?
Ja, omdat spiritualiteit uit deze zelfde bron komt.
En waar is hierbij de ziel?
Wel, de denkziel is hier aanwezig, de denkziel die wij - zoals de oude leringen zeggen - steeds moeten inschakelen, of de hartziel omhoogstuwen naar het hoofd.
De denkziel is niet dat resterende atoom uit een geestelijke sfeer, dit atoom bevindt zich rechts onder het hart, maar dit atoom denkt noch gevoelt: het IS slechts.
De hart- zowel als de denkziel maken hiervan gebruik.
Denk hier eens aan de drie Mercuriussen van de alchemisten:
de denk-mercurius,
de hart-mercurius
en de natuur-mercurius.
Alle drie zijn magisch, werken magisch, want zonder magie is er geen transfiguratie mogelijk.
Transfiguratie is grensverbrekend.
Het zichtbare handelen behoort bij het instinct en het intellect, de magische handeling behoort bij de spiritualiteit.
Denken kan handelen inhouden, een enkele gedachte kan totaal grensverleggend zijn.
Als ik magisch denk, verander ik mijzelf, veranderen mijn omstandigheden, mijn inzichten.
Ik houd mij dan niet meer vast aan begrenzende normen.
Zolang ik mijzelf vastklem aan de normen van het intellect of het instinct, bereik ik - spiritueel en verruimend - niets.
Als ik het hersengevoelscentrum kan inschakelen, ga ik mij op een spiritueel vlak bewegen, niet op een religieus of organisatorisch vlak, maar op een spiritueel, d.w.z. een bovennatuurlijk vlak, boven het onzichtbare gebied van de aarde.
Natuurmagie bedient zich van de etherisch sfeer der aarde, inclusief het rijk der doden, occulte magie bedient zich van hogere trillingen.
Wij vinden occulte magie slecht indien natuurmagie en occulte magie zich vermengen.
Dat kan: twee Mercuriussen kunnen samenwerken, maar indien de drie samenwerken is de magie totaal en niet ten dele.
Omdat alle lagere levensvelden worden doordrongen, of KUNNEN worden doordrongen van de hogere, kunnen de drie Mercuriussen zowel ten goede als ten kwade worden aangewend.
De magiër kan zowel Luciferisch zijn als Goddelijk.
Het is het aloude breekpunt van de vrije keuze.
Degenen die zeggen: "Ik denk, dus ik ben" - volgens Descartes - vergeten dat het "ik ben" een statisch gegeven is, beter is te zeggen: "Ik groei, dus ik verander".
Alles in de natuur, maar ook in de geest, groeit naar een culminatiepunt: verfijning, bloei, kristalvorming, transfiguratie.
Alles en allen kunnen slechts groeien tot aan hun hoogste verwezenlijking.
De mens - als goddelijk beginsel - kan zich van zijn soort losmaken door middel van zijn magische vermogen, zijn drievoudige magische vermogen.
Een macht die hij moet beheersen en moet domineren.
Beheersen in de betekenis van onderkennen en domineren, maar dit kan alleen zijn geestelijke inwoner.
De mens, als persoonlijkheid, kan slechts over één magie domineren, nl. de natuurmagie.
Zowel de hart- als de denkziel zijn vrij en blijven vrij, totdat zij hun hogere meester erkennen.
Er zijn talloze mensen die angst hebben voor magie, meestal voor de natuurmagie of/en de occulte magie.
Waarom?
Omdat zij innerlijk zwak zijn en geen enkele vorm van magie beheersen, dan wel kennen.
Veel Indiaanse magie b.v. is natuurmagie.
Onwetenden zijn bang voor natuurmagie, omdat zij er niets tegenover kunnen stellen.
Dat wat ons onverklaarbaar schijnt, jaagt ons angst aan.
Hier wordt weer bewezen dat "kennis macht is".
Hoewel de wetenschap het gevoelscentrum onderzocht heeft, ontgaat haar de betekenis van het "gevoel".
Hun test-onderzoekingen kunnen zich niet tot zover uitstrekken.
PSI-onderzoek begrenst zich tot de natuurmagie, die magie die binnen het menselijke bereik ligt.
De rode, de witte en de zwarte Mercurius: de rode magie, de witte magie en de zwarte magie.
De drie inéén wordt geestelijke magie.
De occultisten hebben het dikwijls over seksuele magie, het sublimeren van de seksuele energie; hetgeen niets anders betekent dan misbruik maken van de hartmagie.
De magische kracht is door de loop der eeuwen een veelbegeerde macht gebleken en men heeft allerlei methoden aangewend om haar te verkrijgen; echter: de overleveringen bewijzen dat de drie Mercuriussen slechts zelden worden beheerst.
Het gaat altijd om één, soms om twee van hen.
En via deze weg komt men nooit tot de Edele Kunst.
De denkmagie ontwikkeld zich door het hart in te schakelen, omdat elke magie zich baseert op de anderen.
Natuurmagie is ingeschapen.
Zij fundeert zich op een sterke en reine binding met de natuur of - zoals vaak gebeurt - openbaart zich door een ernstig ongeluk, waardoor een natuurherinnering openbreekt.
Dieren zijn ook natuurmagisch, het voorvoelen van aardbevingen b.v. is een aspect van natuurmagie.
Magnetisme, helderziendheid, heldervoelendheid (psychometrie) zijn natuurmagische eigenschappen en staan volkomen buiten het gevoelscentrum van het hoofd.
De zwarte Mercurius is wel de basis en het begin waarop de rode Mercurius zich moet vormen.
Maar alle occulte magiërs bezitten de zwarte Mercurius, de gave van de zwarte Madonna.
Iemand, die geen enkel aspect van de zwarte Mercurius bezit zal nooit tot de rode, laat staan tot de witte Mercurius komen.
De witte Mercurius in zijn pure, reine witheid, is de culminatie van de rode en de zwarte Mercurius.
Wat is slechte en wat is goede magie?
Zowel zwart, rood, als wit zijn in hun oervormen juist, maar elk van hen is door de mens te deformeren.
Wat wij "zwarte magie of rode magie" noemen is een deformatie van de oorspronkelijke vorm.
Zwart is slecht, rood is verbrandende, maar elke spiritualist moet weten dat zwart de saturnale, vruchtbare aarde is en rood het sterke vuur dat wacht op de geestelijke aanraking, terwijl wit - als volledigheid - alle kleuren bevat, echter zonder rood en zwart totaal ledig is, nietszeggend.
Het ongewekte gevoelscentrum in het hoofd - de denkmagie - blijft inactief, ledig wit, net zo wachtend als het rood of het inactieve zwart.
Rood is de kleur van energie, de energie van de bevruchting, zoals wit de reine schoot voorstelt.
De volkomen magiër spreekt niet over zichzelf, noch berokkent hij op enigerlei wijze schade, maar hij breekt af wat storend is en bouwt verder aan dat wat heiligend is.
Heiligend is alles wat heelt, vergeeft, inspireert tot het Algoede, opwekt tot innerlijk en geestelijk onderzoek.
De alchemisten vonden de natuur inspirerend, omdat haar wetten "groei en verandering" inhouden en slechts door groei en verandering bereikt men de grens van zijn kunnen.
De zwarte Mercurius is in zijn z.g. stabiliteit vol van verandering.
Koestert hij niet het zaad en helpt hij niet bij de groei en de verandering.
De zwarte Mercurius is ondergeschikt, hij dient; de rode Mercurius activeert en de witte Mercurius omvat.
Zo is ook met hun magische uitdrukkingen: de denkmagie omvat heel ons wezen, ons lichaam, onze emoties.
Door ons denken kunnen we onszelf genezen, vernietigen, verzieken, maar ook verheffen.
De witte Mercurius - als hoogste goed - is doorslaggevend, zonder zijn heiligende omvatten komen we nergens.
Hij is ook, voor de meesten van ons, het moeilijkste te verkrijgen.
Positief noch negatief denken, roept hem tot ons.
Hij komt op zijn tijd, dus als de zwarte en de rode reeds harmonisch in ons samenwerken en hun kracht bewijzen.
De rode Mercurius - het hart - is de verbindende schakel tussen beide - een oud gegeven - zowel het hart als het denken kennen twee zijden: de natuurlijke en de geestelijke.
Het instinct kent slechts één kant: de natuurlijk menselijke.
Daarom behoeft een magnetiseur of een helderziende nog geen spiritueel mens te zijn.
Zij bewegen zich binnen het veld van de natuur, zichtbaar dan wel onzichtbaar.
Natuur is natuur, of zij nu zichtbaar dan wel onzichtbaar is.
Vele z.g. spiritualisten zijn zover afgeraakt van de zwarte Mercurius, of de zwarte Madonna, dat zij nimmer bij machte zullen zijn de witte Mercurius te bereiken, ondanks al hun inspanningen.
Wij leven vooral in de tijd van de adoratie van de zwarte Madonna: het verleden, waarin zij regeerde, komt terug.
Het is een teruggaan naar het begin.
In een eindtijd zoekt men altijd verwoed naar het verloren gegane.
Dat is een zelfbehoudinstinct.
Zelfbehoud past bij het zwarte, het saturnale, het instinctieve leven, dat - als plicht - zichzelf moet zien te handhaven.
Een ingeschapen opdracht van de natuur.
Daar waar de schepping, het schepsel, deze drang verliest, is hij verloren. Maar daarbij gaan dan ook de mogelijkheid tot de beide andere Mercuriussen verloren.
Het is het zwart dat goud moet worden, nietwaar?
Een vruchtbare aarde, begiftigd met zijn hoogste eigenschappen, is het begin van de weg tot de Edele Magie.
Innerlijke adeldom sluit ook deze zwarte Madonna in zijn armen.
Innerlijke adeldom sluit de natuur nooit buiten.
Innerlijke adeldom is drievoudig, zoals elke verandering geschiedt na het realiseren van drie feiten.
Alle goede dingen bestaan uit drie.
Elke vernieuwing komt na drie vragen, drie opgaven, enz.
Na de drie Mercuriussen is de grens tussen natuur en geest overschreden.
Hij, die het verstaat neme het ter harte!