Na de twee elementen lucht en vuur komen we nu aan het ontvankelijke element: water.
Water is een basiselement; het is het fundament voor het leven, als contra-element voor het vuur.
De elementen worden twee aan twee gerangschikt als twee samenwerkenden: vuur en water; lucht en aarde; of: zon en maan; aarde en hemel.
Het zijn twee tegengestelden die onderling in harmonie moeten komen wil de wet van positief-negatief, yin en yang, het leven actief kunnen houden.
Water is verkoelend, gifuitscheidend, reinigend.
De aarde zou niet kunnen bestaan zonder water, en het aardelichaam gedraagt zich net zo als het menselijke lichaam: water is de energiegeleider.
Zelfs dieren weten dat water genezend is, ook weten ze instinctief dat water energiegeleidend is, zoals water b.v. na een onweer.
Water heeft te maken met vloeien: ons voedsel wordt door vloeien in energie en afval omgezet.
Er zijn mensen die teveel vloeien: watertypen; en er zijn mensen die te weinig vloeien: vuurtypen.
Water krijgt door beweging, door stromen, energie en activiteit: ook hier is het weer de beweging die het leven brengt.
De maan brengt de beweging in het water, zoals de lucht de beweging in de aarde brengt.
Helder, stromend water bevat zoveel geneeskracht en zoveel activiteit dat het de ziekmakende stilstand of woekering, of de hitte schenkende ontstekingen geneest.
Het water redt de mens van oververhitting, van innerlijke, spirituele of lichamelijke vervuiling.
Het water neemt een teveel weg, kan een teveel aan energie laten wegvloeien, maar het tegendeel is dat het een te weinig aan energie eveneens onttrekt.
Water ontspant, maar kan dus ook uitputten, vermoeien, energie onttrekken.
Men kan zeggen dat het water het kalmerende element is voor de mensheid en voor haar planeet.
Nu we de wateren dermate hebben vervuild, gaat dit kalmerende, ontgiftende element ontbreken; de aarde kan zich dus niet herstellen van oververhitting, noch reinigen van vergiftigingen.
Kortom, de aarde verliest zijn herstellend vermogen, dat in aanvang in alle scheppingen en schepselen is ingeschapen.
Elk element heeft een zelfherstellend vermogen, ook het water.
Daartoe moet het in beweging kunnen zijn en niet ontdaan zijn van haar mineralen. Stilstand water doet niets, bereikt niets; stromend water echter wel.
Het principe van de beweging geldt voor alle elementen, maar ook voor elk schepsel: het zich bewegen laadt op, ook het zich innerlijk bewegen.
Zelfs meditatie behoort een beweging te zijn, d.w.z. een innerlijke uitwisseling tussen yin en yang.
Bij water denk je altijd aan een bad: het je dompelen in stromend water, maar ook lucht en vuur kennen dit idee.
Het je laten schoonwaaien door de lucht, het je laten troosten door de warmte, of laten koesteren door de zon b.v.
Ieder mens heeft op zijn tijd behoefte aan een bepaald element.
Vuurtypen trekken minder snel naar water dan de watertypen.
Maar ook zij zoeken afkoeling na oververhitting, hoewel zij liever aan luchtbaden denken dan aan waterbaden.
Het gelijke element trekt het gelijke.
Je kunt je afvragen wat de aarde en zijn mensheid moet beginnen indien de wateren hun capaciteit verliezen?
Welke uitbarstingen dit tot gevolg heeft, welke gezwellen dit kan veroorzaken, symbolisch gesproken?
Dat wat verdroogt sterft, maar ook dat wat verdroogt en vervuilt sterft.
Spiritueel gezien is het water altijd een symbool geweest van reinheid, maar ook van ontvankelijkheid.
Er is een doop des waters en er is een doop des vuurs.
De eerste is het symbool van de ontvankelijke ziel; de tweede het symbool van de aanraking van de geest, de energie, de opwekking.
Het ene gaat echter niet zonder het andere.
Zoals elk element heeft ook het water zijn eigen mineralen, die ervoor zorgen dat het zijn capaciteiten behoudt.
Maar water wordt beheerst door elementen: het vuur verhit het, zodat het gaat koken; de aarde belet het, zodat het stilstaat; de lucht jaagt het op, zodat het zijn grenzen verliest.
Geen element is zo beïnvloedbaar als het water, niettemin is het sterk in zijn zwakte, het moet de medewerking hebben van het geduld: water ondermijnt de sterkste steen.
Vuur en lucht kennen geen geduld, het water rekent met eeuwen om te kunnen overwinnen.
Vandaar ook de vergelijking met de ziel, die reeds eeuwen bezig is om haar overwinning te behalen.
Onze rivieren en bronnen vormen de ontvangstcentrales om de aarde te activeren als levende schepping.
Nu er steeds minder van zulke energetische krachtcentra komen, wordt de aarde vermoeid.
En een vermoeide aarde belet de groei van planten en bomen.
Wij, als mensen, zijn afhankelijk van een levend water: d.w.z. het ontspant ons dermate dat we ontvankelijk worden voor de ziel.
En de ziel is afhankelijk van onze ontvankelijkheid.
De levende aardse rivieren en stromen vormen de meditatieve muziek van de aarde, hun geruis ontspant de ziel.
Hun geruis kan dus de ziel openen voor een aanraking of een teken van de geest.
Dat wat zich ontspant is gereed om bij te laden.
Vervuilde rivieren en stromen vermogen deze ontspanning niet meer te brengen.
Een vervuilde stroom maakt een ander geluid dan een reine stroom.
Het is de sfeer, de lucht die op dat moment anders wordt beïnvloed.
Het geruis van vervuilde stromen hebben de lucht nodig om zich te reinigen.
Op dit moment is dus de lucht anders actief dan wanneer het schone stromen betreft.
De elementen zijn op het moment dermate bezig zichzelf en elkaar te helpen, dat hun oorspronkelijke opgave: de mens en de schepsels te helpen naar de achtergrond gaat verdwijnen.
Een intuïtief mens kan horen of een stromend water rein is of niet, water spreekt nl. zoals elke schepping.
En het is de ziel die deze taal begrijpt.
Zij keert zich af van hulpgeroep en zoekt slechts bevrediging, laving.
Laten we niet vergeten dat het verhaal dat de ziel hulpvragende scheppingen terzijde staat slechts ten dele waar is: zolang zijzelf in nood is kan zij niet helpen.
Het zijn de zielen der wijzen die kunnen helpen, maar die slagen er eveneens in vervuild water, in de hand genomen, te reinigen b.v.
Elke ziel vraagt in principe zelf hulp, omdat zij energie vergaren moet voor de thuisreis.
Het opgeklopte "helpen in mensendienst", is al te dikwijls een farce, zoals de intelligenten zullen beseffen.
Het helpen is uitsluitend mogelijk als waarschuwing, revolte, mededogen.
Het z.g. uitredden is een schijnmanoeuvre.
Wie zal wie uitredden?
Nu zelfs onze elementen vervuild zijn, welk element zal ons ter beschikking staan voor die uitredding?
Het uitredden, dat zo dikwijls geparenteerd wordt met water of vuur, is nauwelijks meer mogelijk.
Vervuild water, revolterend vuur zijn synoniemen van een losgeslagen, spiritueel machteloze mensheid.
Immers, zou die mensheid spiritueel wijs zijn, natuurlijk wijs zijn, dan zouden die elementen nog hun kwaliteiten bezitten.
In dit samenspel speelt God geen enkele rol.
Bidden is hier zinloos.
Het is de bekende uitspraak: als wij in een put springen moeten we niet verwachten dat God ons eruit haalt.
Dat is naïef.
Het is het standpunt van de kerken; je kunt doen wat je wilt, zolang je gelooft dat Jezus voor je gestorven is, kan je niets gebeuren.
Aan deze opvatting ontbreekt het element vuur, de zelfwerkzaamheid, de inventiviteit en de activiteit.
Het is het ontbreken van beweging, een onontbeerlijke actie die elk element en elk schepsel in leven houdt.
De spiritualist werkt met de vijf elementen.
Zolang hij materialist is met de vier elementen, en indien hij werkelijk spiritualist wordt ook met het vijfde element: de ether.
Een schoon element: vuur, lucht, water of aarde bevat ether, maar de materialist weet dit niet.
De spiritualist begrijpt het en werkt ermede.
Het water stelt zich ter beschikking, het lààt zich gebruiken, anders dan vuur en lucht. Om deze reden is zij het eerste element dat wordt misbruikt, zoals we om ons heen kunnen zien.
Als het water ziekmakende bacteriën bevat, is dit een teken dat het zich heeft laten misbruiken, het weerde zich niet.
Het weert zich pas NA misbruik van eeuwen.
Het enige wat er gebeurt is dat het zijn herstellende, genezende, spiritualiserende kwaliteiten verliest, het wordt slachtoffer.
Water wreekt zich zelden, of andere elementen moeten haar te hulp snellen. Zo is het ook met de watertypen.
Als we het hebben over een komende mogelijke catastrofe in ons milieu, dan betekent dit dat één of meerdere elementen zich uit hun baan bewegen, d.w.z. het vuur vergrijpt zich aan zijn misbruikers, de lucht beweegt zich in woeste orkanen, maar het water wordt stil, d.w.z. het verstikt zichzelf, het kan zich niet meer uiten.
Daarom is het begrijpelijk dat de Indiaanse voorspellingen zeggen dat de komende catastrofe er één uit vuur zal zijn.
Het komt snel, het vernietigt en zal snel weer voorbij zijn.
Vuur wordt geagiteerd, het explodeert, het water kent slechts de implosie, het trekt naar binnen, het verdroogt, het vernietigt zichzelf door vervuiling.
Een tornado b.v. is een samenwerkende agitatie van lucht en water, een implosie.
Als onze polen smelten komt het water in beweging, het overspoelt langzaam de continenten; het stijgt langzaam, de tijd werkt voor het water.
Mensen die deze watertrekken bezitten, overmeesteren langzaam maar zeker hun tegenspelers.
Met gevaar dat ons in de toekomst dreigt komt het eerste uit vuur en lucht.
Twee samenwerkende, gelijkgerichte elementen.
Elementen die snel werken, snel verhit en bewogen zijn en vooral snel hun geduld, hun grenzen verliezen.
Er is géén sekte, geen kerk, geen z.g. religieuze beweging die lucht en/of vuur kunnen bedwingen, natuurlijk of/en geestelijk.
Zij werken alle met water en aarde, leem, lemen voeten en lemen leringen, dogma's en emotionele, sentimentele suggesties: water.
Er is een onderscheid tussen emotionaliteit en bezieling.
Emoties kunnen een onderdeel zijn van de waterdoop, bezieling is een onderdeel van de vuurdoop.
Het water wordt pas spiritueel actief, indien het het vuur opgenomen heeft; natuurlijk water blijft goed indien de zon erin schijnt.
Het water op de bodem van een oceaan is anders van samenstelling, dan het water aan de oppervlakte.
De zon bevordert bepaalde omzettingen.
De dieren die op de bodem leven b.v., zijn altijd Saturnus-beesten; alleen degenen die lucht en licht happen komen van een andere planeet.
Zout water heeft b.v. een heel andere geneeskrachtige werking dan zoet water; om zout water te spiritualiseren moet je het eerst ontzouten.
Dat wat gespiritualiseerd wordt, heeft geen of een minimaal ego, denk hier even aan de leer van de ikloosheid; het natrium is omgezet in kalium, door de zon.
Kalium staat dus gelijk aan een spiritueel ego, als we die uitdrukking kunnen gebruiken.
Iemand, die veel kalium nodig heeft, is doorlopend bezig zijn ego te verliezen of te vernietigen.
Dit behoeft geen spirituele waarde te hebben, er zijn talloze manieren waardoor het ego op geforceerde wijze wordt vernietigd.
Het is typerend dat in onze moderne, door computers en vervuilde elementen beheerste tijd, de mens voor het overgrote deel lijdt aan kalium-, kalk- en magnesiumgebrek.
Het ego, het menselijke, natuurlijke ego, zit in het nauw, wordt psychisch ziek op alle mogelijke manieren.
Het is een karikatuur van de spiritualiteit, waarbij het natuurlijke ego zich ten dienste stelt van het spirituele ego.
Ook hierbij speelt het water een toonaangevende rol.
Natrium en kalium verhouden zich immers als vuur en water.
De mens lijdt aan een gebrek aan ontvankelijkheid en gaat onder door de elementen lucht en vuur.
Geen enkele religie kan hen hier redden.
Zolang het eigen, natuurlijke ego, in het nauw zit, op wat voor wijze dan ook, helpen kalium, magnesium en kalk enigszins, maar het ego lijdt aan een chronische kwaal.
Het is ongelukkig en daardoor is mede de ziel ongelukkig.
Het vloeien, het water, de rustige reiniging en bezinning ontbreekt.
Een mens zonder water, organisch, geestelijk, is een verkommerend mens.
Water is als het luisteren, het zich bezinnen, het tot rust komen en het, geleidelijk aan, zich veranderen, omzetten van natrium in kalium, van verhard, gematerialiseerd, egocentrisch ego in een verstild dienstbaar, ontvankelijk ego.
Het water leert ons luisteren, het vuur inspireert ons, de lucht zet ons aan tot beweging en dan is er nog onze bodem, het kalk, de aarde, Moeder aarde, ons houvast.
Het is niet voor niets dat momenteel deze drie-eenheid van mineralen in allerlei moderne geneesmiddelen worden omgezet, onder dure namen, met dure prijzen.
Kalk, magnesium, kalium: de behoefte van de ontspoorde, op de rand van een catastrofe levende moderne mens.
Deze drie redden hem ook van die bekende moderne aandoening: de hyperventilatie: het natuurlijke ego in nood.
Men hyperventileert door een teveel aan lucht en vuur, beide zijn uit hun balans.
Benauwdheid, omdat de lucht zich samenbalt onder een ziekelijk geconcentreerde energie.
Het vloeien is verdwenen: het water.
Het luisteren is weg.
De rust is weg.
De ziel is afwezig.
Men kan deze ziel niet dwingen aanwezig te zijn, maar het geweld van de elementen vuur en lucht verjagen haar, vuur en lucht samen jagen de ziel, en de ontvankelijkheid angst aan.
Is er niet dikwijls de angst om zich "over te geven?"
Het is een aandoening van lucht en vuur.
De vier elementen gaan ons terroriseren, omdat zij hun opdracht hebben verloren, doordat zij vervuild worden.
Zij raken net zo uit hun balans als de hedendaagse mens.
Het "uit balans zijn" betekent altijd dat het houvast verloren ging: kalk, silicium, aarde.
Vooral emotionele mensen, mensen die hun vloeistoffen (vloeiende stoffen) niet beheersen, raken uit balans, zij zijn de eerste slachtoffers: zoals het water.
Alle ellende begint bij het water, het water, de stromen der aarde, maar zij zullen ons niet direct slachtofferen.
Wij moeten uitsluitend bevreesd zijn voor de lucht en het vuur, dat zijn de eersten die ons aangrijpen.
Dan willen we vluchten naar het water, maar het water is moe, het kan onze klachten, onze aandoeningen niet meer opnemen en reinigen.
Het water heeft veel te veel te doen met zichzelf, haar zelfherstellende vermogen zal zij tot het uiterste uitproberen en daarvoor heeft het tijd nodig.
Maar die tijd, met het driftige vuur en de haastige lucht op onze hielen, hebben we niet veel meer.
We zitten met ons allen, met ons ego en onze ziel in een noodsituatie en het enige wat we kunnen doen, voorlopig, is: schone lucht, een vriendelijke zon, en ruisend schone wateren zoeken.
Dit is ook een noodoplossing, want vanzelfsprekend redden wij ons niet uit onze blijvende situatie.
Niettemin kunnen wij ons, tijdelijk, op onszelf terugwerpen, ons helpen tot inzicht en tot rust te komen en hopelijk, is zulk een tijdelijke oplossing aanleiding tot een blijvend herstel, zover dit mogelijk is.
Want spiritualiteit ZONDER schone, harmoniserende, zich van hun taak kwijtende elementen, IS ONMOGELIJK.
Laat de mediterende, de biddende, zelfzuchtige en dogmatische spiritualist dit tot een waarschuwing zijn.
Het leven, de energie, zit niet in de stilstand, maar in de beweging.
Dit is een kosmische wet.
En de beweging komt van vuur, lucht en water, deze drie, die behoren bij de verbintenis met het buitenaardse, met de hemel, met het licht en moge daarbij de aarde ons tot basis zijn; opdat deze drie ons niet uit balans brengen.
Want bidden is goed, in de juiste betekenis van het woord, maar doen is beter.
Vuur inspireert, lucht transporteert, water mediteert en de aarde houdt deze drie in een liefdevolle omarming, opdat zijn onaardse schepselen hun Tehuis zullen kunnen bereiken.