Er zijn drie eisen die met Inwijding samenhangen en die zijn:
BELOFTE - TROUW - ZWIJGEN
Het zijn eigenschappen waaraan slechts de edele en vooral sterke mens zich kan houden.
Hoe dikwijls beloven wij iets waarvan we weten dat we het niet kunnen houden.
Nooit wat beloven is altijd beter dan je gelofte breken.
Maar het NIET beloven vraagt consequenties, de risico's van het ongeliefd zijn, van spanning en misschien wel strijd.
In onze moderne maatschappij wordt er nauwelijks rekening gehouden met de eigenschappen van een sterk en edel mens; wij staan met ons allen op losse grond.
Je behoeft daarvoor alleen maar te kijken naar de discussies en de wazige beloften met betrekking tot herstel van ons milieu.
Een mens die in dit leven, of zelfs in vorige leven, werkelijk is ingewijd houdt zich ook nu aan de oude beloften.
Er zijn momenteel nog vele groeperingen die schermen met het "worden ingewijd", maar je kunt aan de aanhangers zien dat dit woord loos alarm is, een etiket om mede te pronken.
Levende in de Aquarius-era is er aan de vorm van inwijding veel veranderd, maar het is logisch dat de essentie altijd dezelfde blijft.
Het woord "trouw" is hier dus ook wezenlijk van belang.
Innerlijke waarden, zoals die van de Inwijding, veranderen nooit.
Het is onmogelijk dat iemand die is ingewijd, b.v. doden kan, of vervloeken, of haten.
Wij sluiten veel te innige verbintenissen met onze huidige maatschappij om ons enigszins te kunnen houden aan de drie eisen van de Inwijding.
Het gaat bij Inwijding immers NOOIT alleen om de belofte aan iemand in het bijzonder, of om de trouw aan een groep in het bijzonder, of om het zwijgen over overgedragen leringen alleen.
De drie eisen zijn veelomvattender.
De trouw geldt in alle opzichten.
Je bent trouw aan je belofte, maar ook aan je zwijgzaamheid.
De diepste basis ligt eigenlijk bij de energie, waarmede we allen werken en waaruit we allen leven.
Energie verspillen is een vorm van trouweloosheid en belofte verbreken.
Je kiest waarvoor je je energie wilt gebruiken: de Ingewijde gebruikt hem voor zijn doel: de opdracht en al zijn aspecten.
De gewone mens is slordig met zijn energie, waardoor hij snel vermoeid en vooral trouweloos en nonchalant wordt met zijn beloften.
Zich verliezen in beuzelpraat b v. is een vorm van energieverlies.
En hoe meer je je energie verliest, des te minder zul je in staat zijn om je beloften gestand te doen.
Indien we iets doen waarbij we geen energie verliezen, zoals b.v. in een goede ontspanning, dus op het moment dat we opnemen EN afgeven, zijn we met iets goeds bezig.
Een Inwijding is dus een belofte om de energie op peil te houden, dus bij te laden zodra je door het een of ander energie verliest.
Je kunt je het als ingewijde niet permitteren om energie te verliezen.
In onze tijd wordt er van bovenaf een dringend beroep gedaan op de ingewijden om alle zeilen bij te zetten, want het gaat fout met de levensomstandigheden op aarde, dus met het levensveld waar de onaardsen zich moeten bekwamen, dan wel moeten rijpen.
En dit kan niet worden geduld.
Daarom worden - nu reeds - de ingewijden, d.w.z. de bewusten, de trouwen en sterken, verzameld.
Deze zullen momenteel binnen de komende tijd op hun opdracht worden gedrukt, omdat dit noodzakelijk wordt.
Zij zullen samen, ieder op zijn eigen niveau, de levensomstandigheden van de onaardsen moeten reinigen, en vooral in orde moeten houden, straks moeten brengen, opdat de geschiedenis verder kan voortgaan.
En dit is geen voorspelling, of zwartkijkerij: iedereen die scherp opmerkt ziet dat er iets totaal mis gaat.
We behoeven de rampen niet op te noemen, de media staan er vol mede en radio en T.V. brengen nauwkeurige documentaties over de situatie.
Eeuwenlang heeft de mens kennis gemaakt met alle soorten Inwijding, die alle tot doel hadden hem wakker te schudden, hem te sterken, hem met zijn opdracht te confronteren.
Nu we in de 21ste eeuw zijn aangekomen merken we dat we in de theorie en in de dromen zijn blijven steken.
De Inwijding van nu is niet meer theoretisch, maar beperkt zich tot doen hetgeen in de afgelopen eeuwen werd geleerd.
Ingewijden verliezen immers hun inwijding nooit.
Ingewijden zijn beladen met vruchten uit het verleden en nu is de tijd aangebroken om daarmede te gaan werken.
Degenen die nu nog hun opdracht moeten onderkennen, hebben niet veel tijd meer, zij zullen snel moeten leren, snel moeten reageren, snel moeten rijpen.
Het zijn altijd de onaardsen die deze Inwijding ontvangen.
De anderen bewegen mede met de omstandigheden en de tijd.
Het zijn de onaardsen die de leiding gaan nemen, omdat de tijd vol wordt.
De voorspellingen van de oude volkeren gaat langzamerhand in vervulling, de ingewijden wachten op orders van boven, onderwijl de medewerkers voorbereidend, de laatste slapenden nog wekkend, want, en ik zeg daarmede niets nieuws, de schepping waarbinnen de leerschool der Kosmos is gevestigd, dreigt kapot te gaan.
En dit is iets wat in het verleden op andere planeten ook is gebeurd, maar op andere gronden. De aarde is een toevluchts- dan wel een verbanningsoord geworden.
Het laatste oord waarbinnen herstel mogelijk was.
Vandaar dat die aarde, in al haar facetten, moet BLIJVEN voortbestaan en de enigen die de ramp kunnen voorkomen, dan wel herstellen, zijn de onaardsen, want zij bezitten de mogelijkheden en de kracht.
Ingewijd zijn in onze tijd betekent dus niets anders dan de opdracht aannemen en uitvoeren.
Welke opdracht?
Het herkennen van de opdracht behoort tot de voorbereiding.
Het is nu het moment dat we niet langer kunnen twijfelen, overwegen, een leven leiden dat ons totaal onbevredigd, terwijl we weten dat we iets anders, iets beters, in geestelijk opzicht, kunnen doen.
De tijd is nog te kort dan dat we energie, kracht kunnen vermorsen. We moeten niet langer beuzelen.
De zeeën gaan kapot, de plantengroei is aan het sterven, de mensen raken ziek van vergiftigingen, de dieren zijn verziekt of sterven uit.
Kortom, de vier rijken raken losgeslagen en van elkander verwijderd, terwijl dit een voorwaarde is voor het voortbestaan.
De bodem van onze aarde wordt aan alle kanten opengewoeld, vergiftigt, uiteengereten.
Hetzelfde zie je met de mensen, vooral in de geneeskunde: indien je ziekten wil genezen met mosterdgas injecties, waar ben je dan mede bezig?
Het is een afschaduwing van wat er met de aarde gebeurt.
Het is een zoeken van onwetenden, een verzet van arroganten, een lichtloos gedrag.
Wij lijden aan de ziekten van de lichtloosheid en de onwetendheid, en die ziekten kunnen wel eens worden aangewend om ons op de feiten te drukken: we kunnen NIET leven zonder licht, in welk opzicht dan ook.
We maken ons druk om atoomrampen, maar langzaam maar zeker verziekt de schepping door de radioactiviteit, het is de "Stille Lente van Carson". Het is in volle gang en vrijwel niemand heeft dit door.
En degenen die het door hebben staan veelal machteloos, omdat de tegenpartij zulke zwaarwegende eigenbelangen heeft.
Maar het eigenbelang wordt algemeen, een noodzakelijk belang willen we niet allemaal omkomen.
De Ingewijden zullen geplaatst worden op alle gebied: de natuurkunde, de geologie, om de aarde te herstellen; de geneeskunde om de mensen en de schepsels te herstellen; het protest om de slapende wakker te schudden; en dan moeten zij nog de kunde bezitten om dat wat kapot gaat opnieuw tot leven te brengen.
En dit alles moet gebeuren op basis van alchemie, de kunde, de wetenschap van de wetten van het Al.
Dan heeft het totaal geen zin meer of je allerlei symbolische uitleggingen geeft aan de alchemie, je moet er dan mede kunnen werken.
Het is een ontstellend kwaad dat b.v. de bijenvolkeren stervende zijn aan de varoa-mijt, de bijenvolkeren hebben een opdracht, het is een onaards volk.
Die opdracht gaat verloren, omdat wij, mensen, het levensmilieu vergiftigen.
Dus de bijen moeten worden gered, MOETEN worden gered willen we overleven.
Zal de chemie, die alles eerst verziekt heeft, hen redden?
Moeten we hen blootstellen aan gemene chemische stoffen en afwachten of hun organisme dit ook nog zal overleven, zoals we gewend zijn bij zieke mensen te doen?
We gaan van een totaal verkeerd standpunt uit: het zijn nooit de mensen, die met HUN middelen de natuur moeten redden, maar het is de natuur, die moeten we de gelegenheid geven met haar eigen mogelijkheden zichzelf te redden, omdat ook in de natuur een innerlijke genezer woont, net zoals bij ons.
Als de Ingewijden aan hun taak beginnen, weten zij hoe de wetten van de natuur werken en wat zij dus precies moeten doen om die wetten te herstellen. Er is geen andere wet dan een universele wet voor kosmos, schepping en schepsels.
Niet voor niets bestaan we allemaal uit dezelfde oerelementen.
Als die oerelementen uit elkander worden geslagen, wordt de wet aangetast, de wet van herstel.
En daar zijn we dus mee bezig.
Als de regen, de lavende, hemelse, herstellende waterbron vervuild, verzuurd, chemisch giftig is, waarmede zal de natuur zich dan herstellen?
Het gaat nooit om de kwantiteit, maar wel om de kwaliteit.
In de kwaliteit ligt het herstelvermogen, dus de essentie voor het voortbestaan.
Daarom kunnen we ons in deze tijd van urgentie niet meer laten inwijden, we moeten maken dat we elke mogelijkheid aangrijpen om onszelf in te wijden.
We moeten snel een beroep doen op de nog in ons aanwezig herstelkracht, de innerlijke Genezer, de Immanente God, de oerbron, of hoe we dit ook noemen.
Er is geen tijd meer om stil te staan bij imitaties en dromen over het verleden, het is nu het ogenblik om te kijken wat we doen kunnen.
Zo'n beweging als Greenpeace b.v. is duidelijk bezeten van een opdracht, zij werken op hun niveau, een nuttig niveau, en zij schudden de mensen wakker en nemen risico's, d.w.z. zij zijn zich bewust van een opdracht.
Het is hetzelfde als ten tijde van de Katharen: er werden risico's gelopen aan de ene kant en aan de andere kant werd er voor gewaakt dat alles door kon gaan.
De Ingewijde van onze tijd gaat een redder worden, geen prediker meer.
We zeggen immers zo dikwijls dat de tijd van praten is voorbijgegaan. Nu is het de tijd van de daad en wel een herstellende daad, op alle niveaus.
En als je met herstel bezig bent, kun je geen enkel compromis aangaan met de vernietiging. Dus moet je geleerd hebben trouw te blijven aan je opdracht en ook te kunnen zwijgen, zodat de tegenpartij je niet vernietigd voordat de opdracht is uitgevoerd.
Bovendien zijn er waarden en kennis die nooit door de vernietigers mogen worden vernomen, omdat ze tot vernietiging zouden kunnen worden gebruikt.
U weet: op aarde zijn er altijd twee mogelijkheden aan een kennis: opbouw of afbraak.
De afbraak vindt automatisch plaats in onze dagen, er is een kettingreactie in gang gezet die niemand meer zal kunnen stoppen.
Dus we moeten ons oriënteren op het herstel, een volkomen herstel, niet het "redden wat er te redden valt."
Die tijd is ook allang voorbijgegaan.
Bij een mens zeggen we dat disharmonie - ook in de energie-balans - ziekte voortbrengt.
Wat zeggen we dan wel van onze schepping, waarin alles momenteel is verstoord?
Moet de aarde ook niet leven uit de balans tussen de yin en de yang, het evenwicht tussen toevoeren en afvoeren?
Mensen bij wie deze energiestroom tot staan is gebracht door chemische medicijnen, wiens zenuwstelsel en spieren totaal zijn vergiftigd door chemie, lijden, naast hevige pijnen, aan psychische stoornissen.
Dus een theoretische inwijding, met alle plechtige ceremonieel is niet waar de schepping en de schepsels op zitten te wachten.
En dat weten de Ingewijden, maar ook de neofieten die Inwijding zoeken.
Zij zoeken momenteel immers anders.
Het zoeken naar ceremoniën is voor de aardse mens, de onaardsen, de echte zoekers, willen nu de werkelijkheid.
Daarover praten ze toch steeds?
Die echte zoekers zien niet op tegen de eisen: beloftetrouw, zwijgen.
Het is een logisch uitvloeisel van hetgeen ze zoeken.
Ook nemen ze de consequenties aan: zondigen tegen de eisen is uitbanning en een eeuwige zwerftocht, een eeuwige onbevrediging.
De rijpe neofiet, en ze rijpen heden zeer snel, ziet de catastrofe op zich afkomen, zonder dat hij eventueel aan demonstraties deelneemt.
We moeten bij de wortel beginnen om te kunnen herstellen.
We kunnen de begerigen, de egoïsten en de dommen niet veranderen, maar we kunnen wel kennis verzamelen om het slachtoffer, de aarde, de onbewuste schepsels, te redden.
Iedereen ziet toch dat het totaal nutteloos is om te blijven discussiëren, de afbraak gaat onderwijl door en zeer snel.
Een bewust mens, een juist onderscheidend mens, gaat langzaam beseffen waar zijn opdracht ligt, want alle opdrachten van de Ingewijden en neofieten grijpen als radertjes in elkander om het doel te bereiken: de voortgang van de wet, de voortgang van het bestaan en de herstelmogelijkheden.
Het is nu het moment niet meer om zodanig compromissen te sluiten dat men daardoor zelf zijn opdracht verzaakt.
Er zijn er reeds te veel die verzaken.
De vijf elementen als basis voor het leven moeten zich straks, na de ramp, herstellen; dus zullen er Ingewijden en neofieten zijn die werken aan de aarde: de geologen, de kenners van de aardewetten, en geoloog ben je als je de alchemie kent.
Dan zullen er zijn die met de lucht moeten werken, vooral de spirituelen, zij die wat van de ether weten en zij die met gedachtekracht kunnen omgaan.
Dan zullen er zijn die met het vuur, het licht moeten kunnen werken, dat zijn de natuurkundigen, eveneens alchemisten, maar ook zij die energie kunnen bundelen.
Dan zullen er zijn die met het water kunnen werken, dat zijn de intuïtieven, de gevoeligen, degenen die de alchemie in een ander aspect uitoefenen.
En tenslotte zullen er de Ingewijden zijn die uitsluitend met de ether arbeiden, dat zijn de hoogsten, degenen die àlles bestrijken, die alle elementen kunnen hanteren.
Met hen arbeiden de neofieten, op de kleinere onderdelen: de planten, de bomen, de dieren, de mensen, kortom: de schepsels die verzieken.
Samen zullen zij een eenheid, een werkgroep vormen, en zij zullen drie gaven bezitten:
zij houden hun belofte: de opdracht;
zij zijn trouw aan het doel: levensbelang voor allen;
en zij houden zich aan het zwijgen: zij bezitten de kennis, de macht en de kracht, maar praten er niet over, noch over HOE zij het doen, noch over WAAR zij het doen, noch over WANNEER zij het doen, want de macht en de kracht liggen in het zwijgen - de stilte - die vol is van activiteit.
Mogen sommigen van ons reeds hiermede doende zijn, straks zullen zij elkander vinden, want motief en doel zijn dezelfde.
Gezegend is hun inzet!