(Sanguisorba minor)
Kleine Pimpernel, Klein Sorbenkruid, Bloedkruid
Waarom bloos je toch steeds zo, kleine Pimpernel? Je behoeft je toch niet te schamen, omdat je zulke koddige bloempjes hebt en je meeldraadjes omlaaghangen als een fijn Hawaii-rokje, dat preuts je maagdelijkheid moet bedekken?
Jij kunt het ook niet helpen dat de wijze heren in verwarring zijn geraakt door je uiterlijk, waardoor je allerlei namen hebt gekregen, die ze je daarna weer ontnamen,
Vroeger heette je Pimpinella, omdat je eens als specerij diende, nl. als peper. Een beetje belachelijk, want je mooie blaadjes smaken wat naar noot, waardoor ze een aangenaam aroma aan salades geven.
Och, je hoeft je er niets van aan te trekken dat je naam lijkt op het plechtige PetronelIa, want Pimpernel is een leuke naam. Wist je dat een beroemde Engelse figuur uit de Franse revolutie net zo heette als jij? De rode Pimpernel.
Even schijnbaar bedeesd als jij, even beschaafd, even onhandig, maar in zijn hart een onbevreesd man. Ook jij bent niet bang voor strijd, noch val je flauw als je bloed ziet. Je houdt je zo bedeesd en kleurt donkerrood wanneer de zon op je schijnt, maar alleen aan de kant die de zon ziet, want je andere wangetje blijft groen, gekkerd.
Vandaag kwam ik je tegen, toen ik mopperde over die idiote centaurie-familie, die zoveel verschillende leden telt, dat je er geen wijs uit kunt worden. Ik kan me voorstellen dat hippie centaurie zich daaraan een beetje ergert.
Jij mag hem niet, wel? Je vindt hem te vrijpostig. Vanmiddag lag die gekke Hip te mediteren met een vlinder in zijn haar, die hem toch wel leuk stond, hoor. Maar die kleine blauwe vlinder op jouw rode wangetje was het einde, Pimpernelletje, wat een kleurencombinatie, het leek of je er nog dieper door ging blozen.
Wat een sierlijke bloemetjes heb je, nou ja, bloemetjes, in ieder geval zijn het kleine rode knotjes, die onder het loepje hun fragiele schoonheid prijsgeven.
Zonder loepje ontdekt men eigenlijk je schoonheid niet.
Als je blaadjes tussen de vingers worden fïjngewreven komt er een prettige geur vrij; sommigen zeggen dat ze naar komkommer smaken, ik vond ze een noten smaak hebben.
Je bent aantrekkelijk, kleine Pimpernel, zelfs een beetje opvallend en om de drommel niet bang, want je trotseerde een eeuwenoude muur om er je bedje te spreiden en na enkele jaren had je er een hele familie geïnstalleerd, zoals de "krakers" van Amsterdam gesloten huizen innemen. En je staat daar te blozen alsof je verlegen bent. Kom nou! Stel je je niet een beetje aan?
Je bent gek op de zon, maar je vindt het eng als hij naar je kijkt. Vind je het in je hartje niet heerlijk, die koesterende zonnestralen op je gezichtje?
Je was altijd een gezocht plantje voor de volksgenezers, kleine Pimpernel, net als je grote zuster de grote Pimpernel, want je kunt het niet hebben als bloed, dat kostbare levenssap, wegvloeit, dus doe je alle mogelijke moeite om het te stelpen.
Maar de bijen moeten je niet, weet je dat?
O, kan je dat niet schelen? Hebben ze genoeg andere bloemen en maken ze je zenuwachtig met hun gezoem?
Wat? Verraden ze je plaatsje? Net als de historische rode Pimpernel niet van verraderlijke geluiden hield?
Ja, ik weet het, je blaadjes wekken de eetlust op, maar hoeveel mensen beseffen dat? Legt men je fijngewreven blaadjes op een bloedende wond dan heelt deze direct en verder is een thee, gezet van je hele lijfje, een uitstekend urine-drijvend middel.
Je bent zelf een gefrustreerd gevalletje, Pimpernelletje, daarom help je ook gefrustreerde mensen, van die figuren die direct blozen. Maar die zijn net als jij, het lijken zulke verlegen bangerds, maar hun hart is moedig.
Let maar eens op in netelige omstandigheden. Als we de betekenis van je unieke bloempjes goed begrijpen. lijkt het of je nog steeds mokt over een verbroken verbintenis, Pimpernelletje en ben je niet erg vergevensgezind.
Jouw devies is: "Slechts een openhartige verklaring kan onze vroegere verbintenis weer herstellen."
Nou vraag ik je! Openhartigheid eisen, terwijl jezelf je kundigheden achter schijnbare verlegenheid verbergt.
Een pietluttig autoriteit je ben je! Een bliksemstraal, die ons misleidt! Nee, nee, kom maar niet met allerlei excuses aandragen, wieg niet zo driftig op de wind, laat je nog groene knopjes niet zo droevig hangen, want we trappen er niet meer in! Dat spelletje kennen we.
Ook hippie centaurie heeft je dóór en gunt je aanstellerij geen blik waardig.
"Mal wicht," zei hij tegen me, met een schuine blik naar jou vanonder zijn paarse haardos. Heeft ie niet een beetje gelijk? Je kunt tevreden zijn met je gaven. je voorkomt immers dat het levensvocht wegvloeit, omdat je dat zonde vindt. Ook voorkom je dat een mens zijn "ego" verliest, want je thee geeft hem zelfstandigheid, hoewel een bescheiden, beschaafde zelfstandigheid, niet dat brutale doorzetten, dat sommige anderen kenmerkt.
Innerlijke adeldom heb je, jij met je guitige bloempjes en je heerlijke rode wangetjes als koning zon je streelt. Koket trek je dan je meeldraadjes samen, als een aanstellerig hofdametje, dat er eigenlijk alleen maar op wacht dat de koning haar het hof maakt, maar dit niet wil weten voor de toeschouwers.
Op je sierlijk dunne stengeItje sta je fier rechtop, een frêle meiske, innerlijk overtuigd van haar gaven en haar waardigheid, een blozende onschuld met een zoet geheim.
Pimpernelleke, Pimpernelleke, kleine schoonheid onder vele drukdoenerige onbenullen om je heen, zoals die praatzieke grassen en die kwetterende vogels en die nerveuze insecten, die denken dat de wereld louter uit werken bestaat, je bent zo trots.
Gisteren zat zo'n grauwig beestje op je rode koontje en je ergerde je mateloos, totdat ik hem wegjoeg en je weer fier rechtop ging staan, met stralende bloemekes opziende naar koning zon.
Je siert onze wegen en onze stenige gronden en niemand kan aan je voorbijgaan, want je bent een eigenaardig figuurtje, de nieuwsgierigheid tartend, zoals alle blozende meiskes doen.
Kleine blozende Pimpernel met je sterke en goede zieltje, bescherm de mensen tegen een nonchalante verspilling van hun levensvocht.
Ze roepen: "Ons bloed voor het Vaderland" en voor nog veel meer ongewisse zaken, maar ze vergeten dat "het bloed een kostbaar vocht is" , waarin de ziel haar naam heeft gegrift.
Ook jij hebt hen een lesje te leren, Pimpernelleke, gedraag je dus niet zo mallotig, je bent je plaatsje dubbel en dwars waard!
IK BEN VAST NIET GOED GENOEG VOOR DE HOMEOPATHIE, FLUISTERT PIMPERNELLETJE BLOZEND
In de homeopathie komt de Sanguisorba nauwelijks voor, hoewel het een van oudsher zeer bekend kruid is.
De weegbree met zijn talrijke familie heeft haar verdrongen bij het genezen van wonden, maar de Pimpernelblaadjes stelpen het bloed toch sneller.
De weegbree vind je echter overal, de Pimpernel niet. Ze heeft ook enige andere kwaliteiten, nl. haar gasverdrijvende werking, als haar blaadjes worden gegeten of een afkooksel van de hele plant wordt gemaakt.
Liever dan koken, moet men haar 24 uur in warm water leggen, ongeveer 30 gram op één liter water.
Wat Platinus van Cremona van haar zei jaagt haar het schaamrood naar de wangen: veel Pimpernel eten wekt de wellust op. Och, och Pimpernelleke, waarschijnlijk maakte je de mens energieker en gezonder, liet hem goed eten en zo kreeg hij meer lust in alles. Ze knikt verlegen.
Maar dat je helpt tegen alle innerlijke bloedingen, net als je vriendinnetje de Hamamelis, die wèl in de homeopathie wordt genoemd, is een feit.
Zelfs tegen bloedwateren en bloedspuwen. Hoe het bloed ook vergoten wordt, je vindt het zonde van dat kostbare sap. Ook brandwonden genees je met je fijne blaadjes, dat heb ik zelf bij ervaring gehad.
Met je tedere, zachte bladerkens fluister je onze huid een geheimpje toe. waardoor hij zeer snel weer zichzelf wordt.
Dus ook de kleine Pimpernel kent haar taak en wéét waarvoor ze op aarde is.
Zou dan een mens dit niet weten?
IN REKENEN WAS IK NOOIT ZO GOED,
ZEGT PIMPERNELLEKE VERONTSCHULDIGEND
Pimpernel is een zonnekind, dus vooral de 1-mensen zullen plezier van haar hebben. De typen, die in het leven vooruit willen komen, die veelal hun doel bereiken, die éénpuntig zijn gericht. Zij verbruiken een heleboel energie, bezitten die ook, maar gaan er veelal te nonchalant mee om en lijden dan aan uitputtingstoestanden.
Blaas-, darm- en maagstoornissen, naast nerveuze hartstoringen, zijn hun zwakke zijde. Vooral inwendige bloedingen kunnen bij hen voorkomen, een signatuur dat hun hart "eigenlijk bloedt", daar het berouwt waarmede deze mens doende is.
Pimpernel troost hen met tere blaadjes en heel haar lijfje zet ze in om hen bij te staan. Ook de 4-mensen zullen plezier van haar hebben, vooral indien ze zo nerveus van de hak op de tak springen en hun energie totaal verspillen. Tegen gassen, 4-mens, en eetlustopwekkend als je weer eens geen lust in eten hebt.
Pimpernelleke wekt je "wellust" voor het leven en helpt deze rustig, beheerst, éénpuntig gericht te houden.
Voor de Saturnusmens, de miskende acht-er, is de Pimpernel een enorme stimulans en maakt hem blijmoedig.
STERREN? ER IS TOCH DE ZON?
VRAAGT PIMPERNELLEKE BEDUUSD
Ja, Pimpernelleke doet het met niemand minder dan met koning Zon, alle andere heersers zijn haar onverschillig.
Is er één warmer, lichtender, koninklijker dan hij?
Daarom past ze bij de Zon-mensen, de levenskrachtigen, degenen van wie men zegt dat zij gezegend worden in het leven.
Dat zullen dan de Leeuwtypen zijn, die net zo vaak succes hebben in het leven als dat ze gefrustreerd zijn.
Och, och wat kunnen die koninklijke Leeuwen raar doen, niet Pimpernelleke? Ze bouwen luchtkastelen, ze hebben zg. spirituele ideeën die kant noch wal raken en ze kunnen complexen hebben waarvan je gaat blozen, is 't niet?
Maar onder al die onzin slaat hun grote hart. Onder hun zg. bescheidenheid wacht slechts de "leeuw" om toe te springen. Precies zoals bij de rode Pimpernel, en ook een beetje zoals bij jou, hè klein Pimpernelleke?
Jij zult hen beletten hun energie te verspillen aan irreële zaken en je zult hen helpen niet zo van zichzelf vervuld te zijn, waardoor ze elke gelegenheid aangrijpen om over zichzelf te praten. Zo ze gefrustreerd zijn, hun ego in de knoei zit, kan jij ze helpen, hen stimuleren, maar tegelijkertijd in bedwang houden, zodat ze zichzelf niet voorbijlopen.
Laten ze maar eens naast je gaan zitten en een ernstig gesprekje met je houden, dan zul je ze wat kunnen vertellen. Net als jij ergeren ze zich aan het woordje "wellust" en verklaren ze dit als "geestelijke ziele-Iust", maar je zult wel glimlachen, Pimpernelleke, wanneer ze zo "wellustig" over zichzelf en hun problemen, hun zaken en hun liefdes aan het vertellen zijn.
"Het bloed kruipt waar het niet gaan kan," zul je denken en je zult hun wonden stelpen.
HOE DIEPER HET ROOD HOE MOOIER,
ZEGT PIMPERNELLETJE
Rood en groen zijn de kleuren van Pimpernel, en wat voor rood! Het is warm als levend bloed, niet als het bloed van doden dat geen ziel bevat, maar het bloed van innerlijk krachtig levende mensen.
Het is de kleur van energie, van levensgenot (ja, ja Pimpernel) en van het indrinken van de vreugde. Verlegen, geremde mensen kunnen plezier hebben van dagelijks 2 x een kopje Pimpernelthee.
Dit diepe Pimpernelrood is sterk stimulerend, nooit provocerend, zoals de klaproos, maar altijd bezielend. Het andere groene wangetje van de Pimpernel voorkomt dat ze zo intens rood wordt dat ze lijkt op te branden aan haar eigen levensverrukking.
Daarom is haar rood het rood van de levenskenners, die uit het leven halen wat erin zit. Als er een koning Zon is, de heerser over allen, de levensschenker, waarom zou ik dan mijn aandacht op een ander richten? meent ze.
En ze drinkt met volle teugen zijn genegenheid in.
IK HOUD EIGENLIJK NIET VAN SIERADEN,
ZEGT PIMPERNELLEKE
Het mineraal dat bij Pimpernelletje past is het Bloedkoraal, dat inderdaad eigenlijk geen steen is, maar een calciumcarbonaat, dat als woning afgescheiden wordt door kleine holtediertjes.
Is het niet interessant dat Calcium Carbonicum één van de homeopathische herstelpreparaten is, dat een mens terug kan brengen in het leven?
Maar daarvoor moet men het lang innemen, minstens een maand, voordat de werking merkbaar is. Pimpernelletje is geduldig, doorzettend, beheerst.
Zo ook haar "mineraal" en de grondstof van dat "mineraal".
Het Bloedkoraal zuivert de ogen en helpt tegen aambeien, (ook net als de Pimpernel) en bestendigt een wispelturig humeur (4-mens!). Het sterkt het hart (1-mens!) en kalmeert hartkloppingen. Verder kan men het gebruiken tegen dysenterie en als men een bloedkoralen halssnoer steeds om de hals van een epilepticus of een tuberculeuze persoon laat, voorkomt het hun aanvallen.
Ook is het een remedie tegen blaaspijnen en bloedspuwen; verzwakte mensen versterkt het. Wanneer zieke of stervende mensen het dragen verbleekt zijn kleur, d.w.z. dat het zijn kracht overdraagt aan degenen die zoveel nodig hebben.
De kleur kan men het teruggeven door het gedurende enige dagen boven het vuur te hangen, of het met mosterdzaad te wrijven of het in vochtig brood te wassen. Koraal stelpt bloed, beschermt tegen paniek. Het heeft vrijwel dezelfde kwaliteiten als de rode Jaspis.
Zie voor de Rode Jaspis ook blz. 38, 248