(Tilia cordata)
Kleinbladige Linde
Je stond daar bij je vervallen landgoed als een sterke trotse heer, vriendelijk glimlachend naar je omgeving, de rust zelve, hoewel iedereen kon zien dat je je beste tijd had gehad. Aan je wortels golfde een weelderig korenveld, links en rechts geurden klaver en klaprozen en in je kruin zong een ondefinieerbaar vogeltje het hoogste lied.
Je leek op een graaf, keurig in 't groen, met lichtblonde haren, die in overdadige lokken langs je neerhingen. Je adem geurde alsof je doorlopend een fijn parfum gebruikte, dat iedereen aantrok, vlinders, bijen, vogels en mensen. Niemand ging zonder een bezoek aan je vervallen manoir voorbij, en je fluisterde de wijnrank met een glimlach toe, dat ze je toch nog schenen te mogen, ondanks al die nieuwigheden, zoals de chemische industrie.
In de schaduw van je machtige armen zat een liefdespaartje, jong en argeloos en twee van je geweldige armen had je in een beschermend gebaar om hen heen geslagen. Was het toeval dat hun fluisterende stemmen weldra verstomden en hun ogen toevielen, een glimlach rond hun lippen, alsof ze van schone vergezichten droomden?
Je bent een heerlijke boom, nostalgie hangt om je heen, de troost van een edele allure gaat van je uit, en je bent helemaal niet provocerend of opdringerig. Als een rots in de branding van een losgeslagen maatschappij vul je hele lanen met je nazaten, zet je overal een familielid neer, hetzij bij boerderijen, hetzij op buitenplaatsen, hetzij bij een eenvoudige daglonerswoning.
Je ziet welwillend en een tikje meewarig op ons neer, alsof je weet dat we graag iets over je zouden schrijven, opdat de mensen meer gevoel voor je zouden krijgen.
"De tijd van wijsheid en natuurlijkheid is voorbij, m'n kind," zeg je vriendelijk, een tikje medelijdend, omdat we je zo dringend en hulpzoekend aanstaren. Een met bloemen beladen tak strijkt even over ons hoofd, troostend, als een hand van een adellijke heer, die z'n rijkdommen zag vergaan, z'n geslacht zag uitdunnen en z'n kracht zag verminderen.
"Niets is blijvend," zeg je waarschuwend, "alles gaat eens voorbij. Ik zag vele geslachten mensenkinderen aan mij voorbijtrekken, zag ze spelen aan mijn voeten, voelde hun plukkende handen in mijn bloemenweelde en hoorde hun vrolijke gelach om mij heen. Nu sta ik hier vrijwel alleen, slechts een enkele voorbijganger gunt me een blik, maar de tijd waarin families hun picknickmanden onder mijn kroon uitbreidden, schaduw zoekend tegen de zomerzon, is voorbij."
Hij kijkt dromend voor zich heen, herinneringen komen uit zijn geur op ons toe en plotseling lijkt hij op een schilderij van Manet of van Gogh, een bloeiende Lindeboom, de vervallen muren van een oud gebouw achter zijn troostende aanwezigheid verbergende.
"Weet je," begint hij opnieuw, "het is beter de ogen te sluiten voor de werkelijkheid, beter te glimlachen dan te verzuren en beter dromen te dromen dan gekweld te worden door een onrust voor de toekomst. Daarom help ik de mensen slapen."
Ja, dat is zo zijn levensmentaliteit. Graaf Linde, de heilige boom van de oude Germanen, heeft iets van een romanticus en laat zich niet graag storen in zijn gedachten. Niettemin speelde hij in de Nibelungen niet zo'n erg mooie rol, want dank zij een lindeblaadje kwam Siegfried om het leven.
Graaf Linde schudt geërgerd met zijn kruin: "Dat is al zo lang geleden," zegt hij nors, "daarna heb ik zoveel goeds voor de mensen gedaan!"
Graaf Linde is een gevoelige boom en houdt van mensen. Aan zijn gezondheid kan men zien of de mensen in zijn nabijheid vriendelijk en welwillend zijn; hij is tevens een groot vriend van de bijen, die ook een nauwe relatie met de mensen onderhouden en wie kent niet Lindebloesemhoning?
Het is de moderne chemie nog niet gelukt om Graaf Linde geheel van zijn plaats te verdrijven, want ook de moderne geneeskunde kent de heilzame werking van de Linde bij allerlei nerveuze stoornissen, bij hartzwakte, jicht, leverkwalen en zenuwinzinkingen.
Ondanks zichzelf moet de moderne therapeut Graaf Linde accepteren. Hij vindt dat zeer vanzelfsprekend.
Tenslotte komt hij van een oud adellijk geslacht en vroeger was er geen buitenplaats en geen boerderij zonder Linde. Samen met de vlier vormde hij een zweetuitdrijvende thee.
"Praat me niet over de vlier," bromt hij goedmoedig, "dat is zo'n sombere tante, moet je de verhalen rond haar horen en ze denkt altijd dat ze beter smaakt dan ik....."
Toch waren vlier en Linde de meest gezochte bomen uit de oudheid.
"Zij was niet heilig," zegt Graaf Linde waarschuwend, "hebben jullie niet gehoord dat zij haar hout leende voor het kruis van Jezus?"
Ach, ach, Graaf Linde, geloof je aan die verhalen?
"Nou, je weet het nooit met die heks," zegt hij twijfelend, hoewel zijn adem zijn woorden tegenspreekt, want de Graaf gelooft nooit in het kwade bij anderen, maar hij zal slechts een beetje jaloers zijn, een beetje maar.
In zijn hart is hij één en al zachtmoedigheid en die regelmatig zijn thee drinken eveneens een welwillend hart maakt hen ruimdenkend, rustig en tolerant.
Lanen, omzoomd met Linden, hebben een rustgevende sfeer en het Berlijnse "Unter den Linden" was vóór de Tweede Wereldoorlog alom bekend.
Helaas is het niet mogelijk elk stadshuis een Linde te geven, maar eigenlijk zou ieder huis zijn eigen Linde moeten hebben, een nazaat van Graaf Linde, een vrolijke, blijmoedige en troostende jonge boom, wiens geur het huiselijke kruisje, dat immers overal aanwezig is, verlicht.
Graaf Linde hoort bij de zomer, bij de levenslust, de kalmte ondanks zware omstandigheden en bij innerlijke standing. Ooit gezien hoe voornaam de Linde is?
Ooit bemerkt hoezeer Graaf Linde zijn omgeving beïnvloedt door zijn karakter, zijn geur, zijn schaduwen zijn krachtige uiterlijk, hoewel hij zeer sierlijk is? Hij doet altijd denken aan een vriendelijke oude heer met bakkebaarden, vriendelijke grote blauwe ogen, een keurig, hoewel versleten kostuum, een wandelstok in de hand en een uitnodigende glimlach om de mond.
Zo'n heer wandelt door de brede Lindelaan, "waar Lientje Lotje leerde lopen," en knikt elke wandelaar vriendelijk toe, terwijl een groepje kinderen hem snaterend volgt, wetende dat hij, als hij de bank in het park heeft bereikt, daar waar de enorme Linde geurt, een verhaaltje zal vertellen.
Zie je het voor je? Een vergeten tijd, nietwaar? De tijd waarin Grootvaders fantastische verhalen vertelden, Linden geurden, kristalheldere beken hun muziek verklankten en kinderen nog luisterden naar sprookjes. Zo staat de oude Graaf Linde aan de deur van zijn vervallen buiten en hoopt dat de kinderen nog aan zijn voeten willen spelen, dat zij kringspelletjes zullen doen rond zijn stam en dat zij zijn geur diep inademen om zo een medicijn te hebben tegen de harde wereld die hen wacht.
Zijn bloemen staan in groepjes bijeen, want hij houdt van gezelligheid en van een familieleven, hij houdt van alles wat harmonie, eenheid en begrip vertegenwoordigt. Hij is indrukwekkend mooi in zijn bloeiende gewaad van een zeer teer groen, in de mode nooit helemaal geëvenaard.
"Dat kan ook niet," merkt Graaf Linde op, "mijn kleur is een familiegeheim." Zijn kleur is lichtend, alsof er van achteren een lampje tegenaan wordt gehouden.
"Wat dachten jullie," roept hij nu verontwaardigt uit, "dat ik geen ziel had?" Jawel, Graaf Linde, je hebt een grote ziel, waarin plaats is voor vele troostzoekenden en vele verontrusten. Laat je boomziel nog lang schijnen waar het nodig is, want de mensen worden steeds armer, lijkt het.
Hij schudt zijn bloemtrossen, een heerlijke geur doortrekt de omgeving en zegt tenslotte: "Ze lijken niet armer te worden, ze zijn armer geworden sinds ze het geloof in het onzichtbare en ongrijpbare verloren hebben, want heus, er zijn véél meer geheimen op aarde en in de hemel dan de mensen weten."
Het jonge paartje aan zijn voeten wordt wakker en loopt naar zijn fietsen, het ziet er verfrist uit. Het vogeltje begint aan een nieuwe triller en een bij doet verwoede pogingen om een lindebloempje binnen te dringen.
Graaf Linde glimlacht, misschien komt zijn tijd toch nog terug.
WHAT IS IN A NAME? VRAAGT GRAAF LINDE,
IK WAS ER ALTIJD
De Linde komt voornamelijk voor in de volksgeneeskunde, waar hij nimmer uit is verdwenen en zelfs de laatste tijd veel bekendheid geniet.
Het gaat om zijn bloemen, die een heerlijke geur bezitten en alleen al door eraan te ruiken een kalmerende invloed hebben.
Als zweetdrijvend en ook als griepwerend middel wordt Lindethee zeer veel gebruikt en met succes.
Hoofdzaak is echter de rustgevende werking, die vooral spanningshoofdpijnen, darmbezwaren en maagpijnen opheft.
Een dorpsplein met een enorme Linde in het midden was vroeger geen bijzonderheid en nog vindt men dit wel in de bewaard gebleven dorpskernen, dat dan vooral door de Linde een sterke nostalgie naar de rust van vroeger oproept.
De suikerafscheiding van de bloemen is verzachtend tegen brandwonden. Hoewel in de moderne geneeskunde veel volksmiddeItjes met de nek worden aangekeken, laat men de Linde toch de ereplaats die hij zolang in heeft genomen.
Graaf Linde heeft een ernstige en etherische schoonheid, die in zijn bloemen tot uitdrukking komt, want zij zeggen: "Zinnelijke liefde verdwijnt zo snel als de nachtelijke dauw van de aarde, doch ziele-liefde blijft bestaan zoals de gouden sterren van de dag."
Graaf Linde is een ernstige, milde, ervaringsrijke figuur, die graag met raad en daad klaarstaat.
AAN TELLEN BEGIN IK NIET, ZEGT GRAAF LINDE
Hij denkt dan speciaal aan zijn talrijke meeldraden, die als een plukje fijne haartjes in zijn bloemkelkje verscholen zitten, zoals de plukjes haar in het oor van een oude man.
Hij behoort ook bij degenen die zich niet zo ophouden met al die gewichtige zaken, of met analyses.
De Jupitermens is zijn favoriet, de mens die zo graag het grove werk voor zich laat doen, terwijl hij welwillend toeziet. De mens echter ook die eerzucht bezit en plichtsgetrouw kan zijn als hij daarmede een ereplaats kan bemachtigen, zoals de Linde op het dorpsplein.
Hij is de zachtmoedige doorzetter. De 3-mens is dikwijls een gezaghebbende, soms indrukwekkende figuur, waarnaar men graag luistert, omdat hij zulke prima oplossingen weet. Daardoor werkt hij kalmerend in opgewonden situaties, maar net als Graaf Linde, moet men hem niet met alledaagse zaken lastig vallen of van hem verwachten dat hij zijn handen vuil maakt.
Indien deze 3-mens nerveus geworden is zal Lindebloesemthee hem kalmeren; zijn maagkrampen verzachten en zijn ingewanden weer op dreef helpen.
Bij spit, afkooksel van Lindehout zetten, gedurende twee dagen drinken, minstens driemaal per dag. Liefst daarnaast niet zwaar eten.
De 5-mens kan de Lindebloesemthee gebruiken om zichzelf van verkrampte ideeën af te helpen, zijn onredelijkheid te verminderen en vooral zijn innerlijke onrust te verjagen. Denk eraan 5-mens, Graaf Linde staat waar hij staat en komt voor zijn mening uit zonder dat zijn omstandigheden hem daarvan kunnen afhouden, maar hij wordt nooit fanatiek.
Hij vindt zijn rust in een onvergetelijke herinnering, die hem de levensmoed en de levensblijheid schenkt.
GRAAF LINDE IS EEN ZOON VAN VADER ETHER
Graaf Linde is een zoon van Vader Ether, die hem zijn lichtende en etherische kracht meegaf, evenals zijn innerlijke adeldom, die soms zelfs hoogmoed kan worden.
Een alleenstaande Linde is net als een enorme lichtgevende persoonlijkheid, een imposante figuur, heel zijn omgeving dominerend. Maar hij is nooit onvriendelijk. Hij past uitstekend bij de Boogschutterfiguur, die zijn pijl op de verten, dan wel op z'n irriterende paardenhelft houdt gericht.
De Linde houdt niet van platvloerse praatjes, hij is zich bewust van z'n afkomst. Daarom is hij bij uitstek geschikt voor de Boogschuttermens, die zo graag zijn naasten beleert, (om niet te zeggen bemoeiallerig is) en een instinctieve verbintenis heeft met de natuur.
Alle Boogschuttermensen, die deze natuurband verloren hebben, bewijzen daarmee "uit het lood" te zijn geslagen, gespannen te zijn, zichzelf te verraden. Voor hen dagelijks Lindebloesemthee!
De dikwijls overgevoelige Vissenmens zou Lindethee moeten drinken om zijn hang naar "modderige wateren, sensatie of roddelpraat" te miniseren. Hij leert van Graaf Linde dat de schoonste vissen rondzwemmen in de Oceaan van Ea, het etherische gebied, maar dat angst, minderwaardige gebeurtenissen of zinnelijke gedachten dit water kunnen vertroebelen en hij daardoor weldra zelfs niet meer in staat zal zijn te zwemmen of adem te halen. Dan drijft hij als een stervende vis rond, op zijn rug, ten prooi aan de golven.
Zo kan een Vissenmens totaal van de kook raken door de emotionele golven, die hem vanwege bagatellen en onwaardige gebeurtenissen omringen. Vissenmens, pas op!
Luister naar wat Graaf Linde zegt: De ziel is meer waard dan enige andere schat op aarde. Adem de Lindegeur diep in, Vissenmens, mediteer onder zijn adellijke kroon en luister naar zijn lessen, want dáár waar Graaf Linde staat, daar kan geen onreinheid groeien.
KLEUREN MOETEN BESCHAAFD BLIJVEN,
ZEGT GRAAF LINDE
Er is vrijwel geen plant, die zo de mode is binnengedrongen als de Linde met zijn kleur Lindegroen.
Ook siert zijn naam vele huisdeuren als: van de Linde, van der Linden, Lindeboom, enz. Hij is niet weg te denken uit de mensheidsgeschiedenis. Zijn kleur is een teer groen, overhellend naar geel, maar beide kleuren zijn van een zeer fijne nuance, alsof zij diep willen doordringen in de menselijke ziel. Het is een kleur die verlicht en ook doet slapen, een kleur van vertrouwen en blijheid.
Hij is genezend voor het darmstelsel, voor het hart en voor de lever. De gele nuance werkt goed op de huid en op reuma, het groen is prima voor de ogen en de ingewanden.
Het is de kleur van de bemiddeling, de overgang tussen stof en geest. De groene Lindeblaadjes met daartussen de zachtgele bloemen zijn een stimulans voor het gezichtsvermogen en kalmeren de hersenen. Dit geldt dan speciaal voor het Linde-geel, waarin veel wit is verwerkt.
LICHTEND MOET MIJN STEEN ZIJN,
VINDT GRAAF LINDE
De edelsteen van Graaf Linde is de geelgroene chrysoliet, fijnvezelig als goudgele zijde, met als 't ware een lichtende vonk in het midden.
Hoe lichtender de steen is des te meer waardering Graaf Linde voor hem heeft. De zuivere Chrysoliet werkt tegen ontuchtigheid en wellust, zodra zij op de blote huid wordt gedragen. (zie symbool van de Lindebloesem en de zwakte van de Vissen-mens)
Hij straalt zozeer op het hart in, dat dit zijn verborgen minderwaardige gedachten betreurt en een mens daardoor van gedachten verandert. In de zon gehouden lijkt het of er een gouden ster in de steen verborgen is, een leidster des levens voor degenen, die bij hem en de Linde behoren.
Zie voor de Chrysoliet ook blz. 109, 122.