(Betula pendula Roth)
Ruwe Berk, Witte Berk, Zilverberk
Ineens stond je daar in onze tuin, precies op de plaats waar we een week tevoren onze geliefde kater begraven hadden.
Als een tere groet uit een etherisch gebied hield je de wacht in het gras. Waar je vandaan kwam wisten we niet. Maar je was er, dat was het voornaamste, de Berk, onze meest geliefde boom.
De naam "boom" verdiende je nog niet, want je was uiterst teer en klein, en je minuscule blaadjes fladderden als grappige vleugeltjes bij elke zucht wind, zo een slaapliedje zingende voor onze kameraad Caesar, die een toonbeeld van geduld en verdraagzaamheid was geweest.
Je zilverwitte stammetje glinsterde zowel in het maan- als in het zonnelicht en je beloofde ons prachtige berkekatjes, als een stemmige voorjaarsgroet Elke dag werd je groter en elke morgen groetten we je vrolijk, blij om je wake aan het nietige poezengrafje.
Dikwijls keken we naar je sierlijke dans in de wind, naar je soepele buigingen, die je nooit breken. Eeuwenlang, ja zelfs miljoenen jaren, ritsel je jezelfde lied, dat vertelt over de naastenliefde, de verdraagzaamheid en de openhartigheid.
Lang geleden stond je als vriendelijke wachter welwillend te luisteren tijdens de bijeenkomsten van de Druïden, die je liefhadden omdat, zo zeiden ze, je milde wijsheid verspreidde en de gedachten harmoniseerde.
Ga eens onder een Berk zitten en luister. Laat je meedrijven op haar Berkelied en ontdek wat mediteren is. Alles valt weg, rommelige, piekerige gedachten drijven uiteen en innerlijke hardheid smelt.
Als het lente is of zomer, kijk dan omhoog langs de Berkestam en laat de fijnzinnige compositie van haar tere groene blaadjes, de helblauwe hemel en de zilverwitte bast op je inwerken. Zelfs tegen een bewolkte hemel steekt ze mooi af, de grauwheid speels verdrijvende met haar lieflijkheid, de zwaarte van de eventuele donderwolken verlichtend door haar ranke gestalte.
Ach, en haar schilferige stam, als de bast van een mens, die liefde nodig heeft. Hoe fragiel is haar afschilferende zilveren velletje. Houdt haar stam omvat met je linkerhand en voel haar gebed om liefde, haar kinderlijke vraag, gericht tot de hemel.
Kracht heeft ze nodig, doorlopend kracht en ze schaamt zich niet er voortdurend om te bidden. Leer van haar bevallige, vriendelijke toegenegenheid, die geen hoogmoed en trots uitstraalt, maar slechts aanvallige toewijding.
Er is niets slechts in haar, haar gedachten zijn rein en welwillend en helpen een mensenkind zijn verdriet te vergeten. Wie zou niet van haar kunnen houden? Kan haar aanwezigheid ooit storend zijn?
Hoevele malen zou zij samen met de paars bloeiende heide zijn geschilderd, schapen vredig grazend aan de voet van haar stam, de herder wegdromend in de verten, lieve heerbeestjes, bijen en vlinders druk doende om haar heen, terwijl zij vriendelijk op hen neerziet, zich slechts goedmoedig verwonderend over hun drukdoenerij. Teder is de slanke Berk, maar ook trots. Ze lijkt een schone Venus, getooid met een onnavolgbare glimlach, die van milde wijsheid en innerlijke adeldom getuigt.
Heel de wereld kent de schone Venusafbeeldingen, maar ook, welk mensenkind kent de Berk niet? Baby's sliepen bij haar slaapliedeke, kinderen vlochten kransen van madeliefjes, terwijl zij over hen waakte, liefhebbende paartjes smeedden toekomstdromen in haar nabijheid en oude vrouwtjes en mannetjes droomden met haar over een gevuld verleden.
Haar naam is zo oud dat vrijwel niemand meer de precieze herkomst weet, maar men zegt, dat hij komt van het Keltische betu of betou. Of van het Oud-Indische bharg, hetgeen een Indogermaanse uitdrukking is en zo kun je herkennen hoe de Berk twee volkeren aan elkaar smeedt, want het Indogermaans is de oorspronkelijke Druïdentaal.
En wie waren dan die Druïden wel, die mediteerden onder de Berkenboom en de mensen eerst een Berkenbos of Berkenlaan lieten doorlopen, voordat hun ceremonie begon?
Zij waren de wijzen van de Kelten en iedere historicus, die hen beschuldigt van bloedoffers en kindermoord, moet zijn studiegeld terughalen, want deze Druïden waren vegetariërs, weigerden elke vorm van geweld en hadden een levensmoraal, die gefundeerd was in hun wijsgerige triaden, waarvan er een zegt: "Er zijn drie dingen die de geest van elke mens zouden moeten bezighouden:
1. God aanbidden,
2. Vermijden iemand kwaad te doen,
3. Handelen in belang van al het levende."
Zuiver uw gedachten in het Berkenbos en wend u pas daarna tot de Schepper. Zo dachten de Druïden over de spiritualiteit en zo heeft de Berk het meebeleefd en tracht nu die aloude, diepe wijsheid met een milde glimlach over te dragen aan hen, die hun leven vergallen door twist, haatdragendheid en geweld, maar ook aan hen, die hun ziel belasten met ongefundeerde angsten.
"Kijk toch naar mij, mensenkind," ritselt de Berk, "ik buig mede op de wind, ik zing een vergevensgezind liedeke en altijd weer hef ik mijn kroon naar de hemel, vanwaar mijn levenswijsheid komen moet. Waar zou deze anders vandaan komen moeten?"
Ook komt de gotiek in haar naam terug, want het Gotische woord "bairth" betekent glanzend. Voorbij is de tijd van de gotiek en de gotische kathedralen, waarbinnen een magnetisch veld van uiterste verfijning werd geschapen door de diverse oude symbolieken, gevormd door devote en fijnzinnige kunstenaars, die slechts één wezen waardig vonden om hun scheppingen aan op te dragen: de Schepper.
Hun kunstwerken zijn de geschiedenis ingegaan onder de naam: "Het laatste geestelijke getuigenis in steen."
Zulk een taal verstaat de Berk. Zij is eigenlijk een getuige uit de Druïdentijd, één die wéét waarover zij ritselt.
Natuurlijk heeft ze vanaf het begin van haar bestaan haar plaats in de geneeskunde ingenomen en logischerwijs werd zij een medicijn tegen zweren en wonden, tegen vervuiling dus. Bovendien werkt ze waterafdrijvend voor mensen, die watervasthoudend zijn, flegmatieke figuren, broeiend op miskenning en mokkend over te weinig attentie.
Zij worden als dode stilstaande wateren, waarbinnen het onreine kan voortwoekeren. Spreek met de Berk, mokster, leun tegen de Berk, mopperaar, en leer jullie les en neem jullie medicijn. Laat alle angstigen en alle onzelfstandigen toch eens met hun rug tegen de Berk leunen, zittend in het groene gras of in de paarse heide, hun hoofd gestut door de zilveren stam.
Hoe rustgevend hangen haar okergele katjes naar beneden.
"Er kan je niets gebeuren wat je zelf niet wenst," zo benadrukt de Berk. Drink mijn sap en je blaasstenen zullen verdwijnen; je nieren, die zich afgemat hebben door al de onreinheid en schijnheiligheid te reduceren, zullen zich door mijn bloed gesterkt voelen.
De Berk opent het hart, zeiden de Indianen. Wel, stort je hart bij haar uit, terwijl je haar streelt en je zult bemerken dat je gesterkt het juk van het leven weer op je schouders zult nemen. Teer en breekbaar komt ze over, de lieflijke Berk, maar vergis je niet, ze is innerlijk sterk, ze buigt door, maar breekt niet. Ze bidt en bidt en zingt en zingt en houdt haar wijsheid levend, want elke nieuwe morgen brengt de afgezant der goden haar een kelk vol dauw, levend water dat door de Schepper gezegend werd.
O, lieflijke Berk, die voedsel, medicijn en schoonheid schenkt, ga voort met je ritselende lied dat van wijsheid spreekt en verteder de harten der mensen, zodat de wereld wellicht éénmaal beter worde.
DE LIEFLIJKE BERK GLIMLACHT OM DE WETENSCHAP
Daar waar wijsheid is, is de Berk. De homeopathie is een herontdekking van oude wijsheid door het genie van Hahnemann.
De Berk behoeft niet opnieuw te worden ontdekt, want zij siert nog heden menige wastafel met haar haarwater en menigeen drinkt haar sap tegen suikerziekte, een zoet, aangenaam smakend sap, dat mensen, die het "zoete" van het leven prefereren boven het bittere hun weerstand tegen dit bittere hergeeft.
Alle huidaandoeningen, door innerlijke opkropping ontstaan, kunnen worden geheeld door de huid in te wrijven met het Berkensap. Maar ook hier zijn het dagelijks toeven in haar buurt en het aanraken van de Berk reeds helend. Voor deze wisselwerking moet men echter zijn hart openen.
Cynisme, sarcasme of verharde intellektualiteit moet men afleggen in haar nabijheid en vooral een bereidheid tot samenspraak tonen. De rest gaat vanzelf.
Nierzieken zijn mensen die het zichzelf te moeilijk maken, zij streven naar doeleinden die ze niet of nog niet kunnen volbrengen en bovendien houden zij een schijn op, die eigenlijk niet bij hun hartewensen past. Hun boom is de meebewegende Berk. Inplaats van "tegen de stroom op te roeien", leert hij hen soepelheid en acceptatie van de omstandigheden.
Want hetgeen komen moet komt toch en zoals het komt zal het goed zijn. Trek uit alles een lering en het leven zal rijk worden.
ONTELBAAR ZIJN DE BLAADJES VAN DE LIEFLIJKE BERK
Ja natuurlijk is de Berk er voor de 6-mens, hij die moeilijk kan kiezen tussen twee wegen, zoals de Tarotkaart no. 6 uitbeeldt. (Zesde kaart van de Egyptische Tarot: de beslissing)
In de zesde Tarotkaart moet de beslissing vallen, al wordt hij tot in den treure uitgesteld, maar hij kan nooit vermeden worden.
Zou de 6-mens niet moeten leren de beslissingen in zijn leven onder de ogen te zien?
Je ja zij Ja en je nee zij Nee, zes-er!
Een onuitstaanbare uitspraak voor dit type.
Vandaar dat hij veel kennissen, maar weinig trouwe vrienden zal bezitten. Hetzelfde ontmoet hetzelfde, het gelijke gevoelt zich thuis bij het gelijke. Ook de Berk heeft vele sympathisanten, er zijn weinig mensen die de Berk niet waarderen.
De 6-mens kan niet leven zonder sympathie en zal al het mogelijke in het werk stellen om die sympathie te veroveren of te behouden en de spanningen te verjagen. Hij wil zich offeren terwille van de vrede, maar dat wil maar al te dikwijls zeggen dat hij zichzelf verraadt of zijn individualiteit verliest, omdat hij geen spanningen, geen antipathie en geen strijd kan verdragen.
Je geeft jezelf te vlug weg, zes-er, maar je neemt jezelf ook net zo snel weer terug. Je bent net als de Berk: meebewegend tot aan het uiterste, vriendelijke complimentjes, leugentjes in ieders oor fluisterend, genietend van de sympathie die zo'n houding dikwijls oproept.
Het "gelijke geneest het gelijke", dus plant de Berk in je tuin, omring je in het voorjaar met Berkekatjes om de aan jezelf ontstolen rust te herkrijgen. Behoudt je rust niet op de verkeerde wijze, maar wordt wijs, zamel levenslessen, laat je glimlach sprekend en niet nietszeggend zijn.
En jij 9-mens, die je tot de Berk zal voelen aangetrokken, omdat ze heeft wat jij mist, wat kun jij opsteken van die luchtige, maar toch stabiele Berk?
De 6-mens zal wijsheid van haar moeten overnemen, diepte en een
stabiliteit, die ondanks het meebewegen aanwezig is. De trots van: mijn ja is mijn ja en mijn neen is mijn neen.
De 9-mens moet leren luisteren naar zijn naasten, niet pronken met oppervlakkige kennis, niet arrogant zijn, (waartoe ook totaal geen reden is) maar bescheiden aanwezig zijn, en wachten totdat de medemens zijn diepte herkent.
Niet zich afsluiten, omdat hij toch niet wordt gewaardeerd en niet doordrammen met een harde kop. Het is beter eerst te luisteren, dan je hoofd te pletter te lopen op keiharde ervaringen.
Reinig je bloed van het vuur van het fanatisme, drink het zoete sap van de Berk en je zult de bitterheid vermijden. Jij behoeft van haar niet de openheid te leren, negen-er, maar leer van haar het gebed tot de hemel en vooral de devotie voor de ware wijsheid.
DE LIEFLIJKE BERK GLANST IN HET STERRENLICHT
Venus, de morgen- en avondplaneet is de moeder van de Berk.
Zij is de geschiedenis ingegaan als een lieflijke en liefdevolle beschermster, maar ook als de hoedster van het "kleine geluk".
Venusmensen zijn liefdeminnende mensen en dat kan men op allerlei manieren opvatten: hoog spiritueel, oppervlakkig, materieel of sexueel. Vriendelijk gezegd houdt de Venusmens van harmonie, schoonheid, liefdevolle aandacht, huiselijkheid (Stier) en materiële zekerheid, soms zelfs van materiële luxe.
De Berk is eigenlijk de Weegschaalboom, het zodiakale teken dat het dichtste bij haar schoonheid, tederheid en vooral fragiele, maar sterke kracht past.
De Weegschaaltypen schijnen vrolijk, gaan glimlachend door het leven, tonen uiterlijk welwillendheid, houden van comfort, (soms luxe) en schijnen innerlijk zwak en breekbaar.
Ze mijden spanningen, zeggen liever ja dan nee en drukken hun ongenoegen weg. Maar dat ongenoegen hoopt zich op en wat komt er dan te voorschijn? Nieraandoeningen, nerveuze hartbezwaren, huidaandoeningen, soms zelfs kanker, hoewel het Weegschaaltype geen kankeraar is, of het bloed verziekt.
"Open je hart, Weegschaaltje," raadt de Berk aan. Glimlach niet als je het niet meent. Durf "neen" te zeggen, besluiteloos mensenkind, twee partijen kun je toch niet tevreden houden.
Door de moeilijkheden heengaan is beter dan er omheengaan, want maar al te dikwijls komen ze weer terug. Laatje tranen maar eens vloeien, laat je opgekropte angst maar eens vrij, en zeg eens waar het op staat.
Kom bij me, Weegschaalmensje en ik zal luisteren naar je zorgen, drink mijn sap en ik zal je kracht geven om het "bittere" te doorstaan.
Maar ook de Stiermens kan wat van de Berk leren. Meebewegen is moeilijk, is 't niet Stier? Star kunnen je ideeën zijn, rechtlijnig je gedachten, en je gunt jezelf niet de vrijheid om grenzen te passeren, waarachter je het land niet kent.
De Berk leert je soepel te zijn, minder star, minder bonkig, minder zeker van de dingen die je slechts uiterlijk waarneemt. Hij leert je niet beangst te zijn voor dat wat je niet kent.
Durf mede te bewegen met andermans gedachten, luister naar het onwaarneembare, speur de wijsheid achter de vormen.
Wat is zekerheid, Stier? Zeker is, dat de toren staat op het onzichtbare fundament. Zeker is, dat het zichtbare eerst aanwezig was in het onzichtbare.
Kijk rustig en geduldig naar de Berk, Stierenkind, tijd is onbelangrijk, geld maakt niet wijs, slechts de hemel en de aarde blijven een zekerheid in een wereld vol dwazen en een maatschappij die dol is gedraaid.
Hemel en aarde verbergen geheimen die de moeite van het ontdekken waard zijn, luister naar de Berk, zij weet waar de onuitwisbare wijsheid te vinden is.
DE LIEFLIJKE BERK HOUDT VAN KLEURENHARMONIE
Bescheiden is haar smaak, fijntjes en rustgevend zijn haar kleuren, zoals het okergeel en het bruin van haar katjes. Bruin is een samengestelde kleur en komt uit een vermenging van rood en groen, energie en natuurlijke harmonie; maar groen is weer een vermenging van geel en blauw en zo vind je in het harmonische natuurlijke bruin een bron van natuurlijke kracht: groen, rood, geel en blauw. Bruin, diep en vol bruin, is daarom de kleur van de rust.
De Berk geeft rust. Bruin werkt genezend op geestelijk uitgeputte en/of lichamelijk doodvermoeide mensen. Het hangt van de nuance bruin af in hoeverre hij kalmerend dan wel iets stimulerend werkt.
De resultaten worden bepaald door de overheersing van één der vier kleuren. Maar een verzadigd bruin is als de gerijpte wijsheid, vol maar niet overvol, nooit overspannen, nooit agressief, nooit vermoeiend opdringerig.
Bruin is de kleur van een rustbed vol herfstbladeren, die eveneens de tonen van geel laten zien.
De Berk schenkt de herfstkleuren in de lente, als een waarschuwing: "Pas op, de zomer komt, maanden van heI licht, felle kleuren, activiteit en openbaring.
Pas op, ga je niet te buiten, overspan je niet, overdrijf naar geen enkele zijde. Verdeel je krachten goed, beheers hen vóórdat zij jou overheersen. Wissel activiteit af met rust en houdt je hart beschermd tegen onreinheid, maar open het voor schoonheid en zuiverheid."
Dat is de lering van de Berk, de adeldom van de tolerante wijsheid, die nimmer vermoeiend wordt, noch voor zichzelf noch voor anderen.
Ook de symboliek van haar bloemen vertelt van adeldom:
"De liefde streelt mijn ziel met voorzichtige vingertoppen, zoals de dauwdroppel mijn bloemkelk streelt."
Is er een schoner diepzinnigheid denkbaar als lering voor de Venusmensen.
DE BERK HOUDT VAN VERFIJNDE SIERADEN
De steen die bij de Berk en dus bij zijn typen past is bruin-rood en heette vroeger Sardonyx, nu zegt men Sarder , een bescheiden Marmersteen, die echter door het polijsten prachtige strepen krijgt.
Hij heeft aldus de overeenkomende signatuur met de Venusmens of de 6-mens en is tegengesteld aan de 9-mens.
Het "polijsten" geeft hem zijn schoonheid, zoals alle Venusmensen pas hun innerlijke waarde verkrijgen of geforceerd worden die te tonen, door harde ervaringen, het geslepen worden door de slijpsteen van het leven.
De Sardonyx of Chalcedoon (Onyx) heeft diverse kleuren, maar zij hebben alle iets gemeen: zij werden gebruikt als zoenoffersteen voor de goden, een soort gebed om de goden welwillend te stemmen. (Denk aan je verzoeningspogingen, zes-er, en aan je schijnsympathische manoeuvres, Weegschaal!)
Er gaat een leuk verhaal over het gebruik van de Sardonyx:
"Polycratus, die eens de tiran was op Samos, gerespecteerd en gevreesd door de eilandbewoners, wilde door een gebrek of een verlies bewijzen hoezeer hij de goden liefhad, in zijn hart hopende dat zij hem daardoor genegen zouden worden. Wellicht zou door zulk een zichtbaar verdriet om het verlies van een prachtige steen Vrouwe Fortuna hem haar gunst bewijzen.
Zo scheepte hij zich in op één van zijn schepen, voer naar het midden van de zee en wierp een grote Sardonyx in zee. Vol goede moed en gerustgesteld, tevreden met zichzelf, omdat zulk een eenvoudige steen zijn rijkdom toch niet verminderde, keerde hij huiswaarts."
Maar de goden laten zich niet bedriegen. Zij vragen hart en ziel en schenken daarvoor wijsheid en innerlijke vrede terug.
Wat gebeurde er dus?
"Toen Polycratus 's avonds een copieus maal tot zich nam om zijn offerande te vieren, zeker van het succes daarvan, werd er een grote vis opgediend, overvloedig versierd met bloemen en vruchten, rijk gekruid met de toenmaals gewaardeerde kruiden.
Dan kwam, bij het opensnijden van de vis, de verrassing: in zijn buik prijkte de grote Sardonyx, afgewezen door de goden, want geld noch goed vermurwt hen!"
Zij vragen een ziele-offer, waarmede het hart accoord gaat. Hij, die de hierin verborgen les vinden kan, lere hem.
De Sardonyx onderwijst over de offerande en is de Weegschaalsteen bij uitstek, want elke zodiakale steen houdt een lering in voor het karakter van de betreffende mens.
Indien dit niet zo is, is het niet zijn specifieke steen. De Chalcedoon of de zwarte Onyx is een steen die de gevoelige mens kan belasten met zorgen; hij geeft slechte dromen en maakt dat men de schuld van de eigen fouten afschuift op anderen (negen-er en zes-er).
Iemand, die een Onyx aan een kind geeft veroorzaakt bij hem een speekselvloed of slapeloosheid. Maar de Chalcedoon of de Onyx hebben ook iets goeds: een zware bevalling wordt er direct door verlicht, als de vrouw hem in het haar draagt. Als men een Onyx wil dragen, kies dan de doorschijnende, rosegetinte kleur, want deze versterkt de lichaamskracht.
In deze glanzende Onyx ligt het licht van Venus en Jupiter. Kies nooit de zwarte.
De lichtgekleurden beschermen de drager tegen het kwade lot en de epileptici vinden er genezing bij.
Hoewel hij een bescheiden steen is, een soort marmer, heeft hij kracht, indien hij een tere kleur heeft met de glans van Venus, en zij die hem dragen zullen de glimlach der goden op zich voelen rusten, mits hun hart rein wordt als de doorschijnende Onyx.