(Borago officinalis)
Komkommerbloem, Nachtlichtje, Prikneuzen, Parapluutje
Je stond langs de weg als een kerstboom in de zomer, je blauwe lichtjes overmoedig naar de blauwe hemel richtend, deze uitdagend met je te wedijveren. Je was blij en blauw, blauw, blauw.....
Sterk stonden je stengels opgericht, blauwe en paarse bloemlichten sierden je grove groene stelen en bladeren.
Ze was één van de eerste Bernagies die we ontdekten en ze trok direct de aandacht, precies zoals ze wilde, toen we langs reden, tè snel naar haar zin, zodat we terugkeerden en haar eerbiedig groetten. Ze was als een klein boompje, hoog uittoornend boven het gras, de distels, het duizendblad, de felrode klaprozen en de bescheiden klaver.
"Ik ben blij! " riep ze ons toe, "zien jullie niet hoe de zon schijnt, zie je die blauwe hemel, die het niet haalt bij mijn blauwe lichten en zie je die nerveuze wolken, altijd op reis naar niets? Ik ben blij, ik sta hier temidden van mijn vrienden en ik zing mijn lied: "Ik ben de Bernagie, ik geef 't
hert altijd couragie!"
Inderdaad stralen je blauwe ogen, als die van mensen, die altijd optimistisch de wereld inkijken. Hoe zou een schepsel met zulke blauwe ogen kwaad in de zin kunnen hebben?
Schaam je je niet, onvolprezen Bernagie, dat je zó blauw bent? Blauwer dan de korenbloem, die immer bezongen wordt, blauwer dan de hemel, blauwer dan enig ander kruid.
Neen, we kijken niet naar je grove, behaarde bladeren, noch mopperen we over je ruige stengel, laten we alleen maar in je blauwe bloemen kijken, die, als ze net ontluiken, paars zijn, als rebellen, niets dan de vrijheid minnend, niet denkend aan plichten, wetten, verordeningen.
Paars als het bosviooltje, dat meent dat zij het enige recht heeft op dat diepe violet, mooier dan het overhemd van Hippie Centaurie.
Paars zijn je jonge bloemen totdat de middelbare leeftijd komt, dan wordt je blauw, de kleur van de overgave, de kleur van de voortdurende hoop; dan heb je geleerd dat rebellie niets helpt, maar dat een gelukkig en rijk hart àlles is.
Wat deert je de wanorde om je heen, het wild door elkander groeiende kruid, de wikke, het gras, de bosclematis die elkander bevechten om een plaats onder de blauwe hemel.
Jij staat daar, die hemel groetend met je grof behaarde armpjes, hem je blauwe lichten aanbiedend, eigenlijk als een uitdaging, want je weet dat je blauwer bent dan de wijdse hemel in de zomer.
Plinius, de grote plantenkenner, noemde je Euphrosinium, hetgeen "gelukkig makend" betekent.
Inderdaad maakt je drank het hart gezond, verwek je blijheid. Maar laten we niet vergeten, dat niet iedereen zomaar naar je grijpen kan om ineens blij te worden.
Je lacht hartelijk, Bernagie? Ze moeten eerst in je blauwe ogen kijken, je prachtig witte hartje vinden, zelfs je ruwe stengel aanraken.
Ik heb gehoord, blijde Bernagie, van iemand die je gedroogd kocht in een Gezondheidswinkel. Grauw was je, krakerig je blaadjes en bloemen en je leek al je vreugde verloren te hebben.
Toen hebben ze je gekookt, Bernagie, ja, je hoort het goed, gekookt! Daarna dronken ze het aftreksel van die grauwe verdorde massa en toen (lach niet, Bernagie!) toen beklaagden ze zich dat ze niet blij werden en zeiden dat je helemaal geen uitwerking had.
Hoe kunnen we de mensen vertellen dat je vreugde zit in je leven, in je ziel, in je stralende, fijne witte hartje?
Hoe kunnen we hen vertellen dat ze, samen met jou, de geur moeten opsnuiven, je moeten zien praten met de hemel, je moeten zien staan in de milde zomerwind, blauw, blauw, blauw.....
Je bent als de onvervangbare hartsvriendin.
Klare blauwe ogen vol milde vriendelijkheid op me gericht, bereid te luisteren naar de zorgen die m'n hart bedrukken. Om haar heen liggen boeken, een onafgemaakt breiwerk, vol ongeduld in een hoek geworpen, een open tijdschrift vol vrolijke japonnetjes, aan de wand veel schilderijen van bloemen, een gouden korenveld, en aan haar voeten een bruinogige
hond en een kat met saffierblauwe ogen, bijna een concurrent van je, Bernagie.
En de kamer is vol genegenheid. Tijd is een onbekend begrip, stiptheid onzin, plichten noodzakelijk kwaad en in een vaas, temidden van allerlei onherkenbare rommel, sta jij, blauw, blauw, blauw.....
Jouw ogen en de hare richten zich vriendelijk op iedere bezoeker: Wat deert je, nieuwkomer?
Je doet me ook denken aan een geliefd chanson, waarin de zanger zingt over ".....des yeux, bleu, bleu, bleu..... Profond comme la mer, Si je me plonge dedans, je me perd dans une eternité, bleu, bleu, bleu..... "
Slechts je fijne witte hartje biedt houvast. De School van Salerne, serieus geciteerd door menige plantenkenner, zegt van je:
"De Borage kan zeggen in waarheid,
Ik ondersteun 't hart en wek blijheid."
Je knikt bevestigend en buigt even omlaag om de kleine gele klaver een bemoediging toe te fluisteren, onderwijl streelt je blik het koortje van het duizendblad en dan sta je weer rechtop, een versierd boompje, de concurrent van de blauwe hemel.
Verlies je ooit de moed, Bernagie?
De bijen bezoeken je veelvuldig, dol op je zoete smaak, hun gezoem vermaakt je, nietwaar?
Soms plant men je bij de aardbeien, die rode snaken waarop de mens zo verzot is, en dan groeien ze beter. Wellicht zien ze hun lot dan opgewekter tegemoet?
Zouden de mensen hun angst voor je beharing opzij zetten en je meer plukken, dan zouden die blauwe boeketten hen in een goed humeur brengen, hen hun zorgen doen vergeten.
Precies zoals jij niet let op de wanorde om je heen, op de kleine kibbelarijen van je vriendenplanten, op de irritante ijdelheid van klaproos en de preutsheid van duizendblad.
Omhoog het hart, wijd open de ogen, licht, vertrouwen. moed en hoop, dat zijn de kwaliteiten die je iedere mens toewenst. Zorgeloos lijk je, onbezorgd maak je.
Alle ziekten, die uit melancholie ontstaan, genees je.
Er is nooit reden voor melancholie, zo onderwijs je streng, neem mijn bloemen, plaats ze naast je bed en je zult mooie dromen hebben. Je hebt een hekel aan mensen, die zichzelf vergiftigen door teleurstellingen; die hysterisch worden, slechts op zichzelf gericht; die wondend fanatiek zijn en zichzelf en anderen vernietigen door giftige roddelpraat.
Het is niet verwonderlijk dat je bloem een schoon symbool draagt: "Het schaadt de liefde, wanneer men meer aan de wil dan aan het geluk van de aandringer denkt."
O jé, Bernagie, wat een diepzinnigheid, wat een mooie omschrijving echter van de liefde.
Onbaatzuchtigheid is je parool. Nooit aan jezelf denken, maar je met hart en ziel wegschenken, zonder echter afhankelijk of onderworpen te worden. Dat zegt je behaarde stengel.
Och, blauwe blijde Bernagie, het opnemende tegen de zomerhemel, je verdedigend tegen de opdringerige wikke, die altijd zich aan iemand wil vastklampen, je eveneens beschermend tegen bijterige honden, of tegen ruwe, onnadenkende handen, welk een geschenk van de Schepper ben je!
Laat je vijfpuntige blauwe sterren lichten, zodat we blijven geloven in de liefde en blijven hopen op een eeuwige zomer, waarin het licht nooit zal uitdoven.
HEERLIJK DAT ER HOMEOPATHIE IS,
ZEGT DE BLIJDE BERNAGIE
De Bernagie is een fantastisch middel tegen melancholie en uitputting na langdurige ziekte, hetgeen ze gelijk heeft met haar concurrentje de maagdepalm.
In de psychofarmica wordt Borage, in homeopathische verdunning, gegeven tegen overdreven plichtsgevoel, waardoor het ego zichzelf kwelt.
Ook bij overdreven rouw en zelfbeklag. Maar dan in de hoge potenties. (een enkele maal genomen!)
Mensen, die zich ongelukkig gevoelen, vinden baat bij Borage D 12 of D 10, ook bij de zenuwprikkelhoest. Dan nog degenen, die hun ontevredenheid en zorgen opzouten en daardoor leverstoornissen krijgen en een te sterke urine-afscheiding (neurose).
Treurige, gedeprimeerde mensen, die. zichzelf allerlei kwalen op de hals halen, maar niet ziek behoeven te zijn, worden geholpen door de Bernagie.
Ga maar eens kijken. Lichtende blauwe sterren met alles omvattende witte hartjes begroeten je. Zij is een hartsvriendin en is bereid àlles op zij te zetten, wanneer je haar hulp nodig hebt.
VOOR REKENEN HEB IK GEEN GEDULD, ZEGT BLIJ DE BERNAGIE
Rekenen vraagt accuratesse, en dat haat de Bernagie, daarom laat ze het rekenen graag aan anderen over, terwijl zij glimlachend toeziet.
Ze wil zelfs wel even haar gezellige rommel terzijde schuiven om een plaatsje vrij te maken voor de berekeningen.
Welaan dan: Zij is de sympathie van de 3-mens, die altijd een oplossing weet, maar liever zijn handen niet vuil maakt. Zij helpt hem vormelijkheid te voorkomen, zijn hart open te houden, niet onder te gaan in eerzuchtige plichtsbetrachting.
Ze is uitstekend voor zijn hart en voorkomt uitputting van zijn denken.
De 5-mens, die eigenlijk antipathisch staat tegenover de Bernagie, kan haar gebruiken tegen zijn roddelzucht, voorkomt een hysterische inslag, vermijdt zelfvergiftiging door slapeloze nachten, waarin de zorgen hem kwellen.
De Bernagie reinigt zijn hart, die soms een modderige, emotionele poel kan zijn.
Bernagie, Bernagie, geef hen steeds je couragie!
DE STERREN VIND IK PRACHTIG, ZEGT BLIJ DE BERNAGIE, VOORAL BLAUWE!
Zij is een kind van Jupiter, hoe kan het ook anders. Ze is een wonder van Moeder Natuur en even trots als de Jupitermensen, vooral de Boogschuttermens.
Ze heeft het voordeel dat ze tegen vormelijkheid werkt, die bij de Boogschuttermens de levensvreugde en vooral de spontaniteit kan wegnemen.
De Vissenmens zal ze meer positiviteit en onafhankelijkheid geven en dat overdreven medelijden, waarbij ze zelf kunnen wegzwemmen in krokodillentranen, voorkomt ze.
Het schijnt dat de Rammens, een sterke Mars, erg aangetrokken wordt door de Bernagie, en dat is wel te verklaren. De Rammens en de Bernagie hebben één ding gemeen: opofferingsgezindheid en optimisme. Beide bersten ze van energie en als ze concurreren kunnen, zijn ze in hun element.
Daarom Ram, vergeet je je doorzetting, houd je het, na een rammerige inzet, wel voor gezien, maar moèt je verder, neem dan Bernagie, pluk een boeket, of neem in werkelijk serieuze gevallen, Borage D 12. 0
Bij huidirritaties, soms zelfs mazelen. kan ook Borage D 12 helpen.
Denk daaraan Jupitermensen!
HOE VIND JE ME IN 'T BLAUW? VRAAGT DE BLIJDE BERNAGIE ZELFVERZEKERD
Het blauw van de Bernagie is vrijwel ongeëvenaard, een diepe en rijp overlegde nuance, geboren uit het paars van de jonge bloemen die niet konden besluiten of ze de rode of de blauwe kant zouden kiezen, maar anders dan Hippie Centaurie, besloten ze op middelbare leeftijd de blauwe kant uit te gaan, hoewel ze het rood nooit vergaten.
Daarom is het Bernagie-blauw zo warm. Ooit een warm blauw gezien?
Juist, bij de saffier.
Het is de kleur die tegelijk rust geeft en stimuleert. Niet de kleur van een gouden hart, maar van een levenslustig, nooit gedeprimeerd of teleurgesteld hart. Het is nog niet de kleur van de bezonkenheid, van het verzadigde geel, neen, het is de kleur van levende wijsheid.
Kom op, leven, ik lust je! Kom op, hemel met je gouden zon, ik ben minstens zo blauw als jij!
Het is de kleur voor hen, die zich lichamelijk èn geestelijk uitgeput gevoelen, de kleur van de levende geest die over de wateren zweeft of die de ontvankelijke harten aanraakt.
Het is het blauw van de werkelijke vrede, de Diepe Vrede van Bethlehem.
Zij, die woorden en letters in kleur zien, zien het woord Bethlehem in blauw, een rustig, hoopgevend, maar zeker niet slaapverwekkend blauw. De kleur van een intens vertrouwen: Eens word ik verlost uit de pijnen, uit de nood, uit de zorgen.
Bernagie-blauw, de kleur van de Diepe innerlijke Vrede, of de te"vrede"nheid van een wijze en milde glimlach.
DE STENEN? IK KEN ER MAAR ÉÉN DIE MIJ WAARDIG IS, MEENT DE BLIJDE
BERNAGIE
Er is maar één steen zo blauw als de Bernagie en dat is de Saffier, de steen van de Vrede, de steen die, wonderlijk genoeg, een warme blauwe kleur heeft.
Men noemt hem ook de steen van de erotiek of de liefde, de steen die het hart verwarmt (analoog met de Vissenmens).
Hij bevordert de spijsvertering en geneest hartaandoeningen.
De roodgele Saffier maakt vredig en bevordert de devotie; hij koelt het fanatisme af.
De diepblauwe geneest melancholie, herstelt de levensvreugde en heelt ontstekingen, die door bloedvergiftiging zijn veroorzaakt. Met een diepblauwe Saffier over een pijnlijke plek wrijven geeft snel verlichting.
Maar ook de Saffier moet men een tijdje (meestal 2 tot 3 weken) dragen, voordat hij werkt.
Ook bij koortstoestanden kan de Saffier genezing brengen, als hij door de zieke wordt gedragen. Indien men aan een kwaadaardige tumor lijdt, draag hem op die plaats, want hij geneest alle kwaadaardigheid, ook in het organisme. (Verwaarloos daarbij de geneeskundige alternatieve therapie niet, die door de arts wordt voorgeschreven!)
De Saffier reinigt de emoties en beheerst het sexuele leven.
Iemand, die gekweld wordt door allerlei minderwaardige begeerten zou een Saffier moeten dragen, en zijn zelfrespect zal terugkomen.