Elk astrologisch type heeft zo zijn goede en slechte eigenschappen, die het materiaal vormen waarmee hij zijn levensschip zo goed mogelijk over de wateren van de levenszee moet laveren.
Verschillende andere invloeden werken op ieder type in en doen hem zo van zijn zodiakaal gelijke verschillen. Ook het bewustzijnsniveau, dat hem via opeenvolgende incarnaties is ingegrift, draagt zijn steentje bij aan het gebruik van dit astrologische levensmateriaal.
Er zijn echter een paar basisgegevens waaraan niemand ontkomt en deze worden bepaald door een fundamentele levensdriehoek, die uitstraalt naar de midhemel, die het ideaal symboliseert waarnaar de betrokkene moet streven.
Ten eerste is er de plaats van de zon in de horoscoop: hij vertegenwoordigt de waarachtige mens, die zich verbergt achter zijn ascendant, of het teken dat oprijst aan de horizon op het moment van zijn geboorte. Iedereen verbergt zich achter het masker van zijn ascendant.
Dan is er nog de plaats van de maan in de horoscoop, die het emotionele leven van de betrokkene uitdrukt. Zon, ascendant en maan bepalen, in grote lijnen, de aard van de mens. Het midhemelteken herinnert hem eraan, dat hij diens kwaliteiten mist en deze zo goed mogelijk moet nastreven. Zo zal hij, indien hij deze kwaliteiten verwerft, het ideële doel van zijn leven herkennen en hierin zulk een bevrediging vinden, dat hij een waardevol levensmiddelpunt krijgt.
Het komt dan ook dikwijls voor dat mensen een hekel hebben aan de eigenschappen die bij het midhemelteken behoren, zij staan er antipathisch, d.w.z. opposiet tegenover, omdat zij er volkomen van zijn gespeend.
De zodiakale edelsteen, die bij een bepaald type past, drukt in werkelijkheid uit hoe deze mens moet worden, indien hij zijn sterrenmateriaal goed zou gebruiken. Zijn edelsteen is hem tot een voorbeeld, gelijkt op hem; maar transformeert tevens zijn zwakke eigenschappen in nuttige kwaliteiten.
De individuele edelsteen werkt psychisch op het karakter in en soms kan het gebeuren dat men zijn "eigen" steen niet zo graag ziet, omdat er karaktereigenschappen, ook uitgedrukt in de kleur, in te herkennen zijn, die men in zichzelf ook niet zo graag ziet.
Heel anders werkt de wet van anti- en sympathie bij therapeutische stenen. De mens grijpt naar datgene dat hij "mooi" vindt, dat sympatisch overkomt, of waaraan hij behoefte gevoelt.
Slechts weinig mensen gevoelen behoefte aan levenslessen, zoals de individuele zodiakale steen die kan geven.
Er zijn dus in wezen drie stenen die bij een mens kunnen passen: zijn zonnesteen, zijn ascendantsteen en zijn maansteen.
De zonnesteen is echter zoals de mens innerlijk is. Hierin kan hij zichzelf herkennen, mèt zijn zwakten en zijn kracht. Ook kan hij erin terugvinden op welke wijze hij zichzelf het beste kan bedienen van zijn levensmateriaal, dat ieder bij zijn geboorte meekreeg, als het rugzakje van de Dwaas in de Tarotkaart no. 0.
Het kan ook gebeuren dat, als men zijn zonnesteen niet mag, men in diepste wezen zichzelf ook niet mag, ontevreden is met zijn kwaliteiten, zich ergert aan de eigen fouten. Het verste komt men door eerlijk tegenover zichzelf te staan en de feiten te aanvaarden; dan zal de zonnesteen een leermeester worden waarin men zich zacht en leérrijk spiegelt.
Een zonnesteen, doorlopend op de blote huid gedragen, kan daarom een hulp zijn op de moeilijke reis, die wij "leven" noemen.
Moge dit boekje nuttige reislectuur blijken te zijn.