"Van zijn leven een eenvoudige en rechtvaardige
zaak maken.
Zichzelf zijn, eenvoudig en open.
Eenvoudig, zoals de wilde bloemen en het gras.
Zij groeien naast elkander.
Hun bloemkronen en hun stengels smelten ineen,
maar zij veranderen niet van type, noch van kleur,
noch van geur;
de rode klaver blijft rood en de blauwe salie blijft blauw
en de gele distel blijft geel;
en de hartjes van het trilgras blijven altijd trillen,
terwijl het hoge haver zich buigt
en het sterkere vingerhoedskruid rechtop blijft staan.
En vanaf de dag dat zij uit het zaad ontwaakten
tot op de dag dat zij bloeien en verwelken
blijven de bloemen en de grassen trouw aan zichzelf,
aan het type dat zij ontvangen hebben".
Le livre de Lézard.
Kleurentherapie geraakt meer en meer in de mode en wordt daardoor enorm gepopulariseerd, waardoor de oudste geheimen over de werking van de kleuren verloren gaan, daar men meent dat de massa toch niet openstaat voor deze spirituele waarden.
Niettemin verliest ook het geheim van de kleurenwerking zich in de schoot der tijden, hoewel de moderne onderzoekingen grote delen daarvan ontsluierden en, zoals gewoonlijk, erkennen moest dat de oude wijzen het bij het rechte eind hadden.
Ook hier is Egypte weer de bakermat van de kennis, hoewel de Hebreeën ook met kleuren werkten. Kleurensymboliek ontmoet men vanuit de vroegste tijden in de religieuze ceremoniën, in de heraldiek en in de volksgebruiken.
Ten tijde van de eenheid tussen religie en levenspraktijk vloeiden de gewoonten natuurlijk voort uit de ceremoniën en deze werden voorgeschreven door de religieus-politieke leiders, vooral de priesterkoning, die hen weer uit oude overleveringen, mondeling dan wel schriftelijk, putten. Vele overleveringen kwamen uit de hiëroglyfen, de aantekeningen op steen en in klei, en voerden terug op "toen de goden op aarde vertoefden......"
De betekenis der kleuren behoort dus tot die oude kennis, die als basis de zeven Heilige Wetenschappen of Kunsten heeft, een heilige zevenheid die de kristallisatie van de Hemelse Kennis in de aardse vorm, als uitgangspunt bezit. Uit hen vloeiden diverse stromen van kennis, die echter tenslotte vrijwel alle verontreinigd of gepopulariseerd werden, ofwel totaal opdroogden.
De schoonste zeven kleuren ziet men in de regenboog, een stralende eenheid, het symbool van de goddelijke belofte en dus tevens een symbool van hoop en optimisme. Een leuke bijzonderheid is dat b.v. het Walstro (Galium Verum) het sterkste en heerlijkste geurt zodra er een regenboog aan de hemel verschijnt. Het wordt dan ook wel het "kruid van de hoop" genoemd.
In de middeleeuwse schilderijen, in de kathedralenbouw en in de ceremonieel-religieuze klederen is er de symboliek, die eveneens de werking van de kleuren uitbeeldt. Kleur en symboliek behoren bij elkander. Hier was nog eerbied voor hun oorspronkelijke adeldom, wat wil zeggen, dat er rekening mee werd gehouden dat de ene kleur een verfijnder, spiritueler, verhevener werking had dan de andere.
Deze meerdere dan wel mindere verhevenheid staat in verband met hun trillingsdichtheid, de langzame dan wel de snelle trilling. *)
Indien we de therapeutische werking van de kleuren willen begrijpen moeten we iets van de chemie van de kleuren weten. Hiervoor wordt de spectrale analyse toegepast, waardoor men de chemische eigenschappen van bepaalde lichamen kan bepalen. Wanneer een element tot aan witgloeiende hitte wordt verwarmd, of in lichtend gas wordt omgezet, zal dit zijn specifieke karakter door kleuruitstraling tonen.
Hoewel het zonnespectrum slechts zeven kleuren aanwijst, is het bekend dat er veel meer kleurschakeringen zijn. Het culminatiepunt van de hitte ligt in het spectrum in de nabijheid van het thermale en wel als volgt: bij licht in het geel van de vlam; bij elektriciteit in het blauw en het indigo en bij de fijnste elektriciteit in de violette vlam. De sterkste elektriciteit werd aangetroffen in het chloorwaterzuur in de violet-indigo vlam.
De spectraal-kleuren van enige substantie tonen onder de invloed van chemische combinaties een reflecterende kracht.
De normale verschijning van een geïsoleerd of koud element toont welke kleur van het element wordt teruggestoten; wordt het echter verhit of krijgt het een chemische inwerking dan verandert de kleuren-repulsie en reflecteert gewoonlijk verschillende kleuren, die naar de bekende atoomwetten geïdentificeerd kunnen worden.
Elementen die in hun koude of geïsoleerde karakter wit zijn, verhouden zich in hun gewone voorwaarden elektrisch, maar hebben een voorliefde voor thermisme (warmte), wanneer zij blootgesteld worden aan chemische inwerkingen, zoals men b.v. kan zien bij alkaliën en andere witte metalen.
Zwarte of donkere elementen hebben ook een thermale voorliefde en dus een elektrische plaats in het spectrum.
Grijs, en ook de doorschijnende elementen, hebben in 't algemeen de thermale en de elektrische elementen in het spectrum sterk ontwikkeld. Geen enkel element heeft in zijn normale stadium positief-elektrische kleuren, maar enige elementen hebben positiefthermale kleuren.
Diegenen die onder hitte of chemische inwerking staan, neigen naar de aanname van een grotere fijnheid en werken zeer elektrisch. De doorschijnende substanties zijn de machtigsten, hetgeen komt doordat zij thermale en elektrische krachten in zich verenigen. Onder hen zijn de volgende elementen: Water als het machtigste oplossende middel van de natuur. De meeste sterke zuren: zwavel, salpeter, azijn-, zout- en blauwzuur.
Alle gassen zijn sterk doorschijnend. Als onzichtbare potenties, die tevens zelf alles doordringend zijn, kan men noemen: gravito-ether, elektro- en psychico-ether en bovendien alle ethersoorten.
Alle substanties die onder een vrije chemische werking staan hebben een neiging die substanties aan te trekken of zich daarmee te verenigen, waarvan de kleuren een chemische affiniteit met hen hebben.
Dit is voor de medische therapie zeer belangrijk.
Roodachtige kleuren stimuleren het aderlijke bloed; geel en oranje stimuleren het zenuwstelsel en de hersenen, maar kunnen eveneens overgeven, afvoeren en urineren bevorderen.
Blauw is de kleur van de hemel en de oceanen; groen is de kleur van de bladeren en komt overeen met de kiemkracht, heeft aldus affiniteit met de wetten van de kiemkracht.
Alle substanties, die onder een algehele chemische werking staan, hebben de neiging zich te verenigen of te harmoniseren met die substanties, waarvan de kleur een chemische affiniteit met de hunne bezit. De chemische werking van de geneeskunst uit zich als groen, zoals de geneeskracht van de zon, de fotografische invloeden, de homeopathische verwrijvingen en nog veel andere dingen.
Het helende en harmoniserende principe uit zich in de kleur groen. De aIIerfijnste krachten wordt door het zonlicht uitgestraald. De therapeutische werking van de kleuren zijn duidelijk herkenbaar in de voortbrengselen van de natuur, zoals ik steeds in de kruidengeneeskunde vertel.
Perubalsem heeft een bruinrode kleur b.v. en een warm-bittere smaak, die na het slikken nog voortduurt en werkt daarom stimulerend. Cayenne peperbloesems zijn wit, de gladde vruchten vuurrood, soms oranje en geel. Cayenne-peper vermalen is stimulerend, wekt een hittegevoel op in de maag en verwarmt het lichaam.
Kruidnagelen zijn uiterlijk bruin, inwendig roodachtig, en hebben bij het kauwen een hete aromatische smaak. Bij acute diarree vier tot vijf nagels gedurende de dag kauwen helpt direct.
IJzeroxide is een roodbruin zout; ijzer is altijd stimulerend en tonisch, versterkt de pols, bevordert de secretie. Kan de maag echter bederven, vooral de zwakke maag, omdat het te stimulerend is.
Aconitum met zijn blauwe bloemen vermindert de koorts, verlangzaamt de pols.
Rood werkt altijd opwekkend, geeft energie, bevordert de bloedsomloop, hoewel er voorzichtig mee moet worden omgesprongen, omdat het, net als het ijzer, te provocerend op geest, ziel en lichaam kan in werken.
*) Licht und Farbengesetze - Dr.Med. Gg von Langsdorff - Protzmann Ver/ag