De Henk en Mia Leene Bibliotheek

In een tijd waarin esoterie, filosofie en geneeskunde hand in hand gaan, beginnen de sekten en religieuze groeperingen een steeds groter plaats in te nemen, terwijl de astrologie, de getallenleer en nog enkele andere vóórchristelijke zienswijzen zulk een aantrekkingskracht op het publiek uitoefenen dat zij hierdoor de betrokken religie of groepering in de belangstelling plaatst. 

In verschillende sektarische opvattingen speelt "het zevenvoudige Pad" een voorname rol, afwijkend van het Boeddhisme waarin "het achtvoudige Pad" en "de acht Waarheden" de centrale factor vormen. 

Het zevenvoudige Pad is, kabbalistisch gezien, het "Pad van Hart en Hoofd", dus een samenvoeging van wat het hoofd denkt en wat het hart wenst, een vrijwel onmogelijke opgave voor de moderne mens, die in een voortdurende strijd is gewikkeld tussen hoofd en hart, zodat hieruit allerlei ziekteverschijnselen voortkomen. 

Niet voor niets nam het hart zulk een belangrijke plaats in in de oudste Egyptische geneeskunde en komt men in de oudste Chinese anatomische afbeelding het hoofd of de hersenen nooit tegen. 

Hart en hoofd moeten worden teruggevoerd tot hun oorspronkelijke opdracht, indien zij een harmonisch huwelijk zouden willen aangaan. Het intellect en de bloedpomp hebben echter niets gemeen met elkaar, doch de intuïtie en het ge-weten kunnen wel nauw samenwerken. 

Het hart is intuïtief en in het brein liggen de onuitwisbare geheugencentra opgesloten, waardoor iemand altijd zal kunnen zeggen: "Ik heb het ge-weten." 

Het zevenvoudige Pad is dus het Pad van Hart en Hoofd en het schijnt op velen een magische aantrekkingskracht uit te oefenen, want iedereen zoekt tenslotte naar harmonie, nietwaar? 

Bovendien beveelt men dit zevenvoudige Pad aan als de "top van de spiritualiteit", als je dat bereikt hebt dan..... 

Over een mogelijk achtvoudig Pad wordt niet gesproken. 

Het streven naar het onbereikbare of het jagen naar de worst, die steeds weer wordt weggetrokken, laat iemand in totale frustratie en ontreddering en met een vrijwel geruïneerd zenuwstelsel achter. 

Niet voor niets is de eerste remedie om de zenuwen te kalmeren: doen wat je hand nu te doen vindt, nooit méér plannen dan je kunt en vooral niet streven naar beelden, die vrijwel onrealiseerbaar zijn. Niettemin worden met zulke beelden horden spirituele zoekers zoet gehouden, tot nadeel van henzelf en hun organisme. 

Het krioelt in de desbetreffende sekten en groeperingen van neurasthenische, neurotische en gefrustreerde mensen, die ook, helaas maar al te vaak, gaan lijden aan kankerachtige ziekten. 

Het iets wensen en het niet kunnen realiseren is de oorzaak van deze stoornissen. 

In het getal 7 ligt, zoals de overleveringen vertellen, een spiritualiteit of een heerlijkheid verborgen, want het werd op een dag heilig verklaard. Door wie is nooit bekend geworden. In ieder geval was het geen Boeddhist, noch enige andere wijze van oosterse oorsprong, want in de landen aan de andere kant van de evenaar heeft men andere opvattingen. In die landen is het westerse spirituele streven ook onbekend, die drift naar het bereiken. 

Het getal 7 heeft echter ook te maken met de herhaling. De maan heeft een zevenvoudige cyclus, de week heeft zeven dagen, er zijn zeven planeten. 

Met het getal 8 begint er iets anders, of wordt er iets opgeheven. Het zevenvoudige is in werkelijkheid een voorbereiding, iets dat men moet aangaan om tot een bepaald resultaat te komen en dat resultaat schijnt in de acht besloten te liggen. 

In het Westen lijkt men niet van die 8 te houden en zich doorlopend te bewegen in de voorbereidende stadia, zo intensief zelfs, dat men deze heilig heeft verklaard en als doel-op-zich heeft geaccepteerd, waardoor er echter een universele waarheid verloren ging, die in vooral Oosterse landen of bij zg. primitieve volkeren nog wel in ere werd of wordt gehouden. 

Ten eerste kan er een discussie worden begonnen over het begrip: Pad. 

Wat is eigenlijk een Pad? 

Ligt dat Pad niet in onszelf, opgetekend door de levenservaringen? Ervaringen, die vastgelegd worden in onze blik of ogen, bewijzen dat wij onze levenslessen hebben geleerd en wij dus een rijpingsproces doormaakten, een lering die tenslotte, want dat is het doel van rijpen, een resultaat moet oogsten. Er moet altijd een einde komen aan de zevenvoudigheid, het zg. zevenvoudige Pad en aan de voorbereiding. 

Eens is de mens rijp. Voor wat? 

Voor de spiritualiteit, voor de acht Waarheden van Boeddha, voor het uitbreken uit de zodiakale gevangenis, alle horoscopie achter zich latend. 

Deze realistische levensrijpheid kan niet worden aangeduid door het ene of andere etiket van een religie of sekte, want elkeen verwerft zijn individuele etiket, dat uitstraalt via zijn aura en beslist zal worden opgemerkt door zijn Schepper. 

Welke mens zal de andere oordelen? 

Men oordeelt zichzelf. 

Aan het zevenvoudige Pad gingen natuurlijk andere stadia vooraf en het is interessant deze te vergelijken met de Paden in de Kabbala, die alle vertellen over een indaling van de ziel in de stof. Het is onwerkelijk te veronderstellen dat het vervolmaken afhankelijk zou zijn van het betreden van Zeven Paden. 

Het gaat om de symboliek van het getal, dat een bepaald stadium aanduidt. 

Iedereen moet zichzelf ontwikkelen via de fasen van 1 tot en met 9 om als een 10, een vereniging van tijd en eeuwigheid, te besluiten. 

Het zich blind staren op een zg. zevenvoudig Pad wil zeggen dat men niet verder ziet dan de zevenheid, een zevenheid die uitsluitend heerst binnen de zodiakale omheining met zijn 12 dienaren. 

De 8 of het achtvoudige symboliseert een ander land met andere verhoudingen, zoals elk getal waarin de 0 of de cirkel voorkomt duidt op een verbintenis met de eeuwigheid. 

De 5 heeft het "bijna" bereikt, de 3 laat die eeuwigheid ontsnappen, de 6 is, als getal De Beslissing, het eerste dat kiest voor die eeuwigheid en een voelspriet uitgestoken houdt naar de hemelen. 

De 7 maakt van die voelspriet een vlag, een overwinningsteken, maar als die gestreken wordt komt de realiteit van de 8, als een getal waarin twee velden in en uit elkander leven, opgericht naar de hemelen, door en door bezield door de eeuwigheid. 

De 7 verbindt de 6 met de 8. Iemand die niet kan kiezen tussen materie en geest wordt nooit een 6, kent geen zesvoudig Pad, komt dus eveneens niet tot de 7, maar verpersoonlijkt die zeven als een voortdurende herhaling, het teruggezonden worden naar de fase die niet werd voleindigd: de één, de twee, de drie, de vier, de vijf en uiteindelijk opnieuw de zes, waarop weer geprobeerd mag worden of de vlag van de zeven werkelijk de lading dekt. 

Het zevende Pad wordt aangeduid als een samengaan van hart en hoofd, emoties en denken. Dit zevenvoudige of zevende Pad wordt dikwijls gememoreerd in esoterische en ook mystieke kringen, hoewel het tamelijk irreëel blijkt, daar een samengaan van hart en hoofd een vrome wens is van velen, maar realiteit wordt voor weinigen. 

Het is vanzelfsprekend, en dat herken je ook in de psychosomatiek, dat zodra emoties en denken onderling harmoniëren er geen sprake zou zijn van ziekten, bovendien zou er dan niet zulk een onevenwichtig spiritueel zoeken zijn, als gevolg van allerlei neurotische aandoeningen. 

De neurose wordt onderschat. In de middeleeuwen zijn heel wat heksen verbrand vanwege hun geëxalteerde neurotische gedrag, dat totaal niets te maken heeft met het heks zijn, d.w.z. het kennen van oude volksgebruiken, vooral op medisch gebied. Indien er gesproken wordt over Paden, dan moet als eerste worden vermeld dat elk Pad associeert met een proces of een ontwikkeling, die gesymboliseerd wordt door het cijfer. 

In het universum is het getal 9 een begrip voor planeten, gebruiken, opeenvolgingen, samen een afgerond geheel. Na 9 komt de herhaling van de 10, 1 + 0. 

Iemand die dus het negende Pad of een negenvoudig Pad zou bewandelen zou een volmaakt wijze zijn, de wijsheid die wordt gekarakteriseerd door de 9. 

Een mens van een negenvoudig Pad, indien je dit al zo noemen kunt, is als een Hermes Tresmegistos, de driemaal drie Grote. Wijsheid is onderhevig aan stadia. Zelfs de cijfertekens bewijzen deze stadia als groeiproces: de 1 is als een bescheiden streepje, dat de indaling vanuit de hoogte kenmerkt, een aanraking van hemel en aarde; de 7 is een streep met een overwinningswimpel, de 8 is een verbintenis tussen twee afgesloten sferen, twee nullen verenigd door een kruis, en de 9 is een hemelse sfeer van waaruit een dunne streep nog de aarde raakt. 

Alles begint met de 1, de afdaling, het eerste contact tussen hemel en aarde, waarna de ervaringen komen, het afstoten en weer samengaan van hemel en aarde en dit gaat door tot aan het getal 6, dus tot aan de ervaring die door de 6 wordt gesymboliseerd: de keuze. De keuze waarbij de hemel zich neerlaat in de "buik" van de 6, een spoor nalatend die door de steel van de 6 wordt voorgesteld; hierna verandert het gegeven in de 7, de "buik" heeft haar inhoud doorgegeven aan het hele cijfer, de verbintenis tussen hemel en aarde toont zich in de wimpel aan de kop van de 7. 

Een werkelijk spiritueel mens, iemand die dus niet meer kan worden gemanipuleerd door materiële dingen, zal de zesde fase achter de rug hebben, inclusief de religieuze of occulte fasen die daarbij behoren. 

Dan is men er diep van overtuigd dat het materiële niet gelukkig kan maken en dus handelt men daarnaar. Het is natuurlijk een groot onderscheid, of men iets intellectueel weet, dan wel of men er innerlijk van overtuigd is. Zulk een overtuiging dwingt om kennis te praktiseren. 

Dezulken weten voor eens en voor altijd dat zij op aarde nooit totaal be"vred"igd zullen kunnen worden, daar zij zich meer en meer bewust werden van een ziel, die vanuit een andere levenssfeer is gekomen en dus, noodzakelijkerwijs, verlangt deze ziel terug te gaan naar haar levenssfeer. 

Indien er geen bewustzijn van deze sfeer voorhanden is, dan zal een "zevenvoudig" Pad een ongelukkige situatie oproepen, ofwel louter theoretisch blijven, een verstard woord zijn. 

Hoe zou je je kunnen voorbereiden op de eenheid van hart en hoofd, indien "de keuze" niet eens definitief is beslist. Het gestuntel, de schone frasen en de ontstane frustraties zijn herkenbaar binnen alle groeperingen, die de heiligheid en de noodzaak van de zevenvoudigheid prediken, maar die in de praktijk nergens op lijkt, integendeel, men ziet hun aanhangers nog steeds wankelen tussen materie en spiritualiteit, bezit of geld en geestelijke eenvoud en Kennis. 

Zij vallen automatisch terug in de zesde fase, nooit in de vijfde, die vooral kennis toevoert en kennis bezitten dezulken meestal in overvloed, hetgeen herkenbaar is aan hun denkfanatisme. Niemand ontkomt aan de beslissende keuze. 

Daarna komt de eenheid tussen hart en hoofd, een huwelijk tussen geloof en verstand, waardoor de achtergronden van de spiritualiteit kunnen worden onderkend. 

In dit stadium worden de vervoeringen, de momentopnamen van een aanraking met de geest of God, zoals de mystici zeggen, ervaren. 

Deze ervaringen zijn echter vluchtig, zij worden niet omvat, want er is geen cirkel te bespeuren in het schrijfteken van de 7. De schrijftekens zijn immers een uitvloeisel van een antiek, heilig schrift, dat verwees naar diepere achtergronden. In het getal zeven, het getal van de "heilige geest", wordt de adem van deze Trooster dikwijls bespeurd, een belevenis die dringt tot het zoeken naar de aard en de omvang van deze heiligende geest. 

Er zijn velen die zulke ervaringen kennen, onvergetelijke momenten temidden van soms slopende omstandigheden. Het zijn maar al te dikwijls de harde omstandigheden, de noden, die dringen tot zoeken naar iets anders. Na een definitieve keuze tussen materie en geest komt er vrijwel altijd een einde aan de verbijstering of het leed, dat de omstandigheden kunnen veroorzaken. 

Er wordt nu geloofd in een oplossing, hoe dan ook. Er is dan die overtuiging van iets anders, het geloof in iets beters, het uitzien naar het einde van een persoonlijke hel. 

Helaas blijkt uit de praktijk dat een mens pas tot zulk een inzicht komt wanneer hij flink is vastgelopen. Mede door de alternatieve therapieën wordt het besef, dat slechts een evenwicht tussen hart en hoofd iemand kan helpen, spiritueel zowel als lichamelijk, zeer actueel. Niet voor niets is er die vlucht in de mystiek, in de vorm van meditaties, met daarnaast allerlei ontspanningsoefeningen om het lichaam weer in evenwicht te brengen. 

Iemand die eenmaal een geestelijk extatische ervaring heeft doorgemaakt, zonder hier te denken aan mentale of/en emotionele onevenwichtigheid, kan aan vrijwel niets anders meer denken, hij wordt een fanatieke zoeker, een zoeker naar een blijvende extase. Een analogie, zonder de genoemde voorbereiding, is te vinden in het zich drogeren. 

Dit wordt een vlucht, waarbij het realisme, de aarde, totaal wordt vergeten, zodat er een situatie van ont-aarding wordt geschapen, die zowel mentaal, emotioneel als lichamelijk funest wordt. 

Als lunarisch getal toont de 7 reeds dat hij niet de hoogste ervaringen, de hoogste trillingen vertegenwoordigt. Hij toont een afspiegeling van iets dat ongezien blijft. Het zevende Pad of de zevenvoudigheid zal dus nooit de volmaaktheid uitdrukken, want er is altijd nog zoiets als een drempel tussen schijn en zijn, een drempel die duidelijk wordt gesymboliseerd door de 8, de acht van de poortwachter Saturnus. 

Een wijze poortwachter, die echter harde lessen moet ondergaan om tot die wijsheid te komen. De symboliek in het boek Het Scheikundig Huwelijk van Christiaan Rosencreutz is overduidelijk voor de goede verstaander. 

De maan is degene die schijnt als de zon afwezig is, zij houdt de herinnering aan het licht levend, hoewel zij het licht niet is. Als je dit wilt vergelijken met de bijbelgeschiedenis, dan kun je de maan zien als een voorloper, een Johannes de Doper, een manende, voordat de enige Zoon van de Zon verschijnt. 

Zuiver historisch is dit echter niet te verklaren, daar er heden teveel stemmen opgaan die Johannes zien als de predikende gnosticus en Jezus als de rebel, de revolutionair, die zeer realistisch werkt. 

Neemt men de figuren symbolisch, als een universeel gegeven, dan is een Johannes - Jezus eenheid noodzakelijk, gelijk een samengaan van maan en zon, mystiek en Rede, niet het intellect dus, dat onder de maan staat, als een weerspiegelend orgaan, weergevende datgene wat ingevoerd wordt. 

Niemand kan ooit een bepaalde fase, of een zg. Pad, uitroepen als het enige echte, omdat men zichzelf daardoor opsluit in een fase en gedoemd wordt tot de herhaling. 

Elk pad, elke fase is voorbijgaand, een passage; er is niets statisch, want alles is onderhevig aan beweging. 

Een zich vastklampen aan een bepaalde fase leidt onherroepelijk tot het verlies van een status, tot een verlaging, zelfs als men zich daarvan niet bewust zou zijn. 

Stilstand is onbekend. Er is achter- dan wel vooruitgang. 

Verharden in de volmaaktheid van het zevenvoudige, of prat gaan op het volgen van een zevenvoudig pad, mondt altijd uit in een lunair bewustzijn. Men gaat zich spiegelen, aan die of aan dat. 

Er worden maanmeditaties gehouden, maanmagie wordt beoefend, maancultus wordt in het leven geroepen. Men neemt dus genoegen met de weerspiegeling van het licht inplaats van het Licht zelf te durven ontmoeten. De basis voor de kennis ligt bij deze maancultussen uitsluitend in de extase, een voorbijgaande ervaring, waarvan men de kern niet doorziet, niet onderkent, omdat de Rede afwezig is. 

Bijbels gesproken moet men de Jordaan in; de samensmelting tussen Johannes en Jezus vond plaats in de Jordaan, niet op de oever. De Jordaan is tevens de scheidingslijn tussen twee gebieden. Dit voor degenen, die zich uitsluitend bijbels willen oriënteren. 

Daar de bijbel een verzameling is van voornamelijk vóórchristelijke verhalen, dikwijls gefundeerd in een vergeten werkelijkheid, kan men met de bijbel in de hand net zo esoterisch, gnostiek, mystiek, occult denken als men wil. 

Uitgezonderd het Oude Testament, dat een Joodse geschiedschrijving is, met hier en daar verborgen Joodse mysteriën, hoewel de Kabbala hierin natuurlijk veel dieper gaat. Het is wijs zich niet vast te klampen aan de exclusiviteit van een bepaalde religieuze, occulte, esoterische overtuiging, omdat er nooit één zaligmakend geloof, één alomvattende overtuiging bestaat. Gelukkig maar! 

Begonnen bij de 1, de eerste fase, als zielen, die indaalden in de stof, neerdaalden vanuit een hemelse sfeer tot op de aarde, moet er een ontwikkeling worden gevolgd die deze zielen bewijst, dat zij zich vergist hebben en terug zullen moeten naar de sfeer, van waaruit zij kwamen. 

Hierin past de opvatting in het Evangelie van de Pistis Sophia, maar eveneens al die oude wereldwijd verspreide verhalen over de goden die nederdaalden. Iedereen kan interpreteren naar eigen goeddunken, maar de gegevens verschillen minimaal. 

Elke geloofsovertuiging is analoog met het bewustzijn van de overtuigde. En bij iedereen is één van de paden herkenbaar, symptomatisch volgens de betekenis van het getal. 

Iemand die alle negen "paden" achter zich heeft kan zich onmogelijk aan enige vorm binden, daar alle vorm begrenst, en dat wat wordt begrensd past zich aan of staat stil, waarna het verval komt. Het enige wat een wijs mens voor zijn medemensen kan doen is te trachten hen uit een eventuele verstarring los te breken, want slechts op deze manier zal er nog een ontwikkelingsmogelijkheid zijn, een ont-wikkeling dan te verstaan als het in ere herstellen van de "god" die men eens was. 

De 8 of het achtvoudige Pad, bijbels gesproken, bevindt zich in de Jordaan, temidden van de woelige wateren, temidden van emotionele en mentale crisissen, ervaringen die het overgrote deel van de zoekers toch liever willen mijden. Er is echter geen andere mogelijkheid indien men van leven naar dood en vice versa wil gaan, ook de analogie met het geboren worden en sterven toont dat er tussen beide een reeks ervaringen liggen, die zowel de wijze van geboren worden als de wijze van sterven bepalen. 

Het leven is bepalend voor de groei, voor de overgang tussen licht en duister, tussen leven en dood. 

Wat is dood? 

Dood is niets anders dan een kristallisatie, maar deze zal vroeg of laat in een omzetting eindigen. De bijbelse Jordaan is symbolisch herkenbaar in het kruis van het schrijfteken van de 8: twee sferen verenigd door een kruis. 

Dat wat wij "sterven" noemen is de ervaring binnen dat kruis. Het ene gaat dood om plaats te maken voor het andere. De ene sfeer valt weg om plaats te maken voor de andere. Het is begrijpelijk dat zij, die bewust spiritueel leven, ervan overtuigd zijn geraakt dat het slecht is zich op te sluiten in de 

ervaringen, want een isolement snijdt af van de veranderende invloeden en trillingen. Hier stuiten we weer op de analogie tussen medische therapie en de spiritualiteit. De "touch for health" is een afspiegeling van de geestelijke aanraking. De uitdrukking "dat raakt mij" spreekt boekdelen. Wij raken elkander, indien we onderling begrip hebben en we hebben begrip indien we elkander mogen, liefhebben, vrienden zijn. 

Dit is heel iets anders dan van buitenaf in een groep te worden opgesloten, want een "spirituel touch" vlamt op en zakt weg, maar dooft nooit, zelfs niet als de mensen elkander uit het oog verliezen. Wanneer men op elkander let, zodat niemand verdrinkt in de "Jordaan", blijft dat louter een spontane hulpverlening, geen dwang om voort te gaan, noch een beletsel om te verdrinken indien men wil. 

Dat wat afgedwongen wordt, houdt nooit stand. Maar niemand lette uitsluitend op zichzelf, doch verzande ook niet in fanatieke bemoeizucht; er is slechts plaats voor milde wijsheid, uitgedrukt in mededogen, begrip, en de liefde van hart tot hart. 

Niemand mag ooit vergeten dat hij die staat, moet toezien dat hij niet valle.