"De tweede Sleutel ontbindt de samenstelling van de Steen der Wijzen, en begint met de scheiding van de Elementen.
Niemand heeft ooit het geheime vuur bekend gemaakt dat deze Steen sublimeert.
Hij die het niet kan begrijpen, laat hij niettemin de werken en de geschriften der filosofen lezen, en vooral bidden en mediteren, want de kennis van het grote geheimenis is eerder een geschenk des hemels dan een licht dat door de kracht van de rede werd verworven......."
----------
Ziehier enige regels waarmede de alchemist de omschrijving van de tweede Sleutel begint.
Voorwaar, een abstracte uiteenzetting die de intellectueel naar niets leidt.
Na inzicht te hebben gekregen in de aanwezigheid van de ziel, is de discipel bereid de "raaf het hoofd af te slaan", maar nu krijgt hij het' advies: "stoppen, bidden eh mediteren, en niet doorzetten met de macht van de rede ......"
Zoals ik al zei:
Geen alchemist heeft zijn arbeid verricht zonder de kracht van een innerlijk geloof. want juist uit dit geloof, omschreven aIs " bidden en mediteren" komt, de kennis van het vuur dat de Steen ontbindt.
Door ontbinding komt er "kracht" vrij; wij hebben ons aangewend om te spreken over "het ontwaken" der ziel.
Een latente Steen of ziel is nergens toe in staat.
De discipel moet bereid zijn het zwaartepunt van zijn leven te verleggen en aan het werk te gaan om de essentie van deze steen vrij te maken door "ontbinding", zodat de ziele-krachten door heel zijn organisme trekken.
Meestal gaat de mens van de gedachte uit dat er een ego is èn een ziel, en deze beiden liggen met elkander overhoop, in de clinch.
In werkelijkheid is er geen transmutatie van het ego mogelijk ZONDER een transfiguratie van de ziel en vice versa.
Het ego moet duidelijk op de hoogte kunnen worden gesteld van zijn toekomende levenshouding, opdat de ziele-krachten geen attaquerende tegenstand zullen ontmoeten op hun weg door het organisme.
Juist omdat de mens de verhouding ziel - ego niet verstaat, is hij doorlopend min of meer bezig wegen te bewandelen die nimmer tot een Transfiguratie of alchemie zullen leiden.
Toch zoekt iedere waarlijke zoeker hetzelfde, misleiding en foutieve inlichtingen concentreren zijn aandacht op een verkeerd doel.
Elk spiritueel zoekend-mens zoekt de "verlossing van zijn ziel" en een herstel van zijn archaïsche bestaan.
Hoe men hierover denkt is niet belangrijk, dat zijn details die tot doel werden verheven.
ln diepste wezen zoekt elk mens hetzelfde, slechts hun graad van misleid worden verschilt.
Die misleiding begint wanneer de mens zich bewust wordt van een inwonende ziel, eerder niet!
De tweede Sleutel plaatst de mens voor datgene dat hij buiten zijn ego moet doen: bidden en mediteren, d.w.z. zijn innerlijke geloof en zijn innerlijke overtuiging belijden.
Dit is de arbeid die vele godsdiensten de zoekende mens uit handen hebben genomen en georganiseerd, daarom is de Tweede Sleutel vrijwel onmachtig geworden; hij is verloren gegaan.
En zo blijft de mens staan in het: begeren, hunkeren, en het daarmede gepaard gaande zoeken naar een middel om deze hunkering te beantwoorden.
De Tweede Sleutel is verloren gegaan, bedolven onder ontelbare methoden, georganiseerd geloof, plichtsbesef en chaotische verwarring.
Daarom moeten degenen, zoals de alchemist zegt: "die het niet begrijpen hier ophouden en mediteren en bidden, dan zal hen de oplossing zeker worden geschonken...."
"Bidden en mediteren" hebben zelfs een eigenaardige bijsmaak gekregen in onze 21ste eeuw!
Van de Stoïcijnen wordt verteld dat zij "atheïsten" waren, uitsluitend omdat zij niet wilden geloven in een georganiseerde God.
De alchemist raadt de discipel eigenlijk aan van af dit moment op zoek te gaan naar de individuele inwonende God.
Bidden en mediteren kan de mens niet aanleren, maar moet hij opwekken, de steen ontbinden, is innerlijke kracht oproepen, vrijmaken.
De verborgen taal: "de omzetting maakt van aarde water, van water lucht, en van lucht vuur", zegt eigenlijk hetzelfde.
De schoot van onze persoonlijkheid, de saturnaIe aarde, moet ontvankelijk worden, water, water waarin het "zout der aarde" aanwezig is, en aIs dit water er is, moet het lucht worden, hemels zout dat in de lucht aanwezig is.
Een etherische substantie, een element, waarin de ziele-ontvankelijkheid reeds merkbaar is, en dan tenslotte moet lucht vuur worden; deze "lucht met het hemelse zout" moet aangestoken worden door het geestelijke vuur des hemels, opdat alles wat onrein is daarin verbrande, en het een vonk des geestvuurs worde.
De Tweede Sleutel is echter dit geestelijke vuur te leren kennen, een vuur dat slechts de enkeling ontdekt, want dit geestelijke vuur ontsteekt de ziel des mensen en iemand wiens ziel nog niet is aangeraakt door deze geest ontdekt en bezit de Tweede Sleutel niet.
Mediteren en bidden, twee activiteiten die miljoenen mensen praktiseren en voor het grootste gedeelte gebeurt er niets.
Bidden en mediteren zijn gemeengoed geworden.
Daarom werkt de Tweede Sleutel niet.
Bidden is hetzelfde aIs hunkeren, zich openen, de Steen der Wijzen toevertrouwen aan de "wateren" of de etherisch-ontvankelijk makende trillingen.
Water is een onontbeerlijk element bij de alchemie, en het duidt altijd op "ontvankelijkheid", een ontvankelijkheid die beweegt en leeft, die geen slaafsheid of gewenning betekent, maar die is aIs de "diepte van het meer, aIs de "gedienstigheid van de maan".
De ontvankelijkheid die in de mens opwelt zodra hij zichzelf aIs "ziel" herkent wordt direct ongeboren in slaafsheid, en horigheid, daarmede zijn de belanghebbenden ervan verzekerd dat de alchemie niet meer door deze mens kan worden bedreven, hoewel hij dit zelf misschien niet bemerkt.
"De Tweede Sleutel van het eerste werk besluit met een vertering en ontbinding in het goddelijke water."
In de discipel die, na inzicht en de onthoofding van de raaf de Eerste Sleutel hanteert, gebeurt er iets, zodra hij zich onder de hoede van de goddelijke of geestelijke inwerking plaatst, wekt deze de vrijgemaakte ziele-kracht in hem op en stuwt deze langzaam, in verhouding tot de hoeveelheid kracht, door het organisme.
AIs de mens waarlijk bidt, waarlijk ontvankelijk is, gevoelt hij een soort elektrische kracht door zich heen gaan, elk gebed en elke waarachtige meditatie zijn daartoe in staat.
Blijft deze elektromagnetische opwekking uit, dan waren noch het gebed noch de meditatie spiritueel.
Er was dan slechts sprake van een egocentrische hunkering, een aangeleerde meditatie, of een louter op het ego gebaseerde concentratie-methode.
Elke hunkerende ziel, zichzelf verheffende in het gebed wordt door de geest aangeraakt.
Leren bidden is eigenlijk de eerste opdracht voor de bezield zoekende mens.
De kracht van het gebed opnieuw vanuit de ziel oproepen, zoals de bloem en de vogel hun zon aanbidden.
De mens bidt met zijn zintuigen, maar zelden met zijn ziel.
Op bidden en hunkeren is het welzijn van de gehele natuur gefundeerd.
De ziel moet ons biologische instrumentarium benutten om haar gebed bekend te maken.
Velen willen niet meer bidden, omdat zij menen dat hun ego in gebed moet verzinken.
Hun ego kan de natuur aanbidden, de zon bewonderen, de schoonheid opmerken, maar het kan beslist NIET bidden, daartoe is het niet geschapen, het moet slechts willen medebewegen met het gebed der ziel, en daarvoor behoeft het niet allerlei gecompliceerde gebedshoudingen en gecompliceerde teksten te gebruiken.
De ziel overrompelt het ego door zijn gebed, indien zij dit wenst, en zij dwingt het ego dan stil te zijn.
Het ego wordt overrompelt door de intentie van de ziel, zodra deze werkelijk bidt.
Zoals een ego overrompeld kan worden door de schoonheid van de natuur en daardoor zichzelf vergeet.
Het ego bidt uit ego-nood, de ziel bidt slechts uit verlangen, heilsbegeerte.
Zielen zijn nooit in nood, in de betekenis die wij aan dit woord hechten.
Zielen zijn luciferisch, arrogant, zij kunnen latent zijn dan hunkerend, wordt de Tweede Sleutel gehanteerd, dan breekt hu weI????? n kracht door en straalt door het ego heen.
De Tweede Sleutel is de moeilijkste.
Zij wordt miskend, zoals in aIle opzichten de ontvankelijkheid, de Twee, de Aarde, miskend worden.
De werking van de Eerste Sleutel wordt genegeerd of ondermijnd, omdat wetende zielen de macht van de samenwerking van de Eerste en de Tweede Sleutel stellig onderkennen.
De Eerste Sleutel is geïsoleerd niets, de Tweede Sleutel kan zonder de Eerste zijn werk niet doen: bidden en mediteren.
Een teleurstellende en misschien weI lachwekkende raad, nietwaar?!
Doet de wereld iets anders dan eeuwenlang bidden en mediteren?
De Eerste Sleutel, het inzicht, de zekere wetenschap van het innerlijke geloof, moeten uitwerken in de mens, zodra zij ondervangen of georganiseerd opgevangen worden, komt de zoekende mens geen stap verder, integendeel, hij méént bezig te zijn met een geestelijke weg, terwijl hij in werkelijkheid niets doet, maar de arbeid uit handen geeft.
De Steen der Wijzen waarnaar nog menigeen zoekt, is een volmaakte materia, waarvan de elementen zich in ons bloed moeten verdelen, en dat kan slechts door deze materia te plaatsen in de stralen van de geestelijke zon door gebed en meditatie, eh aIs we daartoe nog niet in staat zijn, dan moeten wij in de geschriften en werken van de waarachtige filosofen van Hermes zoeken en lezen, totdat wij eindelijk begrijpen dat de ziel zich via ons hart moet oprichten tot de geest, zodat ons gehele denken van haar gebed wordt doortrokken en dit beeltenissen schept die ons zullen behouden en beschermen.
Zowel de biologische natuur aIs de spirituele natuur berusten op de alchemische wetten.
De onderlinge verschillen worden alleen bepaald door een onderscheid in trillingssnelheden.
Onze handelingen zenden trillingen uit, onze gedachten produceren trillingen en deze bereiken een overeenkomstig trillingsgebied.
Elk gebed komt dus aan in het gebied waar het thuishoort, waar, in werkelijkheid, het bewustzijn van de bidder thuishoort.
Ziele-trillingen overschrijden, doorbreken het hoogste biologische trillingsgebied en een ziele-gebed brengt dus onaardse trillingen in het organisme, vanzelfsprekend bewerken deze daarin iets.
De mens ondergaat dit altijd, verwonderd, verheugd, overrompeld.
Dit gebed is gelijk aan een ziele-extase, de ziel maakt zich vrij onder inwerking van een geestelijke impuls, die zij, mogelijk, door het lezen, of doorzoeken van de "filosofische werken" zoals de alchemist zegt, heeft ontvangen.
Het gaat slechts om de herkenning, om de erkenning dat de mens en de ziel, onmachtig zijn "zonder dat geschenk des hemels".
De alchemist leidt de discipel naar de autonome religieuze belijdenis, een handeling die aIle georganiseerde religies verafschuwen.
Daarom werden de vervolgingen ingesteld.
Daarom wordt de alchemische raad, en de arbeid onder eenvoudig aandoende bewoordingen versluierd.
Men kan hen zeer licht misverstaan.
Godsdiensten kunnen zichzelf vleien met de gedachte dat zij "gnostiek of alchemisch" zijn, terwijl zij niets anders doen dan het Individuum, de Steen der Wijzen te beletten het resultaat van de Tweede Sleutel te ervaren.
De ingeboren devotie van het biologische ego tegenover zijn schepper, gestaltenis vindende in natuuraanbidding, in het "eert uw vader en uw moeder" is nog geen alchemische Transfiguratie.
Het kan medewerken aan een ego-transmutatie, maar zodra de ziel het ware Werk gaat verrichten moet het zwijgen.
God, zoals de religies deze zien, houdt zich buiten al die kunstige en geraffineerde methoden om het ego te misleiden.
Hij antwoordt niet op het egocentrische gebed der ego's, elk ego koestert zijn eigen afgod.
God of de Geest is alomtegenwoordig en iedere ziel die bidt, ondergaat Zijn aanraking aIs een werkelijkheid.
Iemand die deze geest ervaren heeft, verandert; niet in een fanaticus, in een bekeringsdriftig ego, maar hij gaat de waarachtige Transfiguratie verstaan, begrijpen dat zijn Steen der Wijzen opnieuw kan worden tot een Hemels Lichaam.
En hij zal niemand betrekken in de wisselwerking tussen zichzelf en deze geest, omdat hij bemerkt dat de geestelijke aanwezigheid hem heelt, heiligend op hem inwerkt.
Hij verdraagt dan geen tussenpersoon, want het is natuurlijk onzin dat de tussenpersoon de geestelijke kracht zou moeten afzwakken, omdat de ziel deze nog niet zou kunnen verdragen. De ziel roept de trillingen op in de hoeveelheid die zij verdraagt.
De geest gaat niet roekeloos en sadistisch vernietigend met de Zijnen om, de Zijnen die God terugroept, waartoe de gehele tijdelijke natuur in stand wordt gehouden.
Zou de geest deze terugkerende zielen willen vernietigen door hen Zijn machtige Kracht aIs een vernieling te doen ondergaan?
Evenredig wordt de zielskracht ìn de mens ontbonden, langzamerhand worden ego en ziel aan elkander gewend.
Er is NIETS om beangst voor te zijn, MITS de mens zichzelf vergeet in het gebed der ziel, waardoor deze de geest ervaart aIs een reinigend bad, een verwarmend vuur en een lumineuze verlichting.
Hij die de geest kènt zal deze woorden beamen.
Moge ook u onder hen zijn, die bidden en daardoor hopen!
Dat is een wijsheid die in alle universele taal terug te vinden is, en al begrijpt de mens niet hoe eenheid krachtig kan zijn in verdeeldheid en toch een eenheid blijven.
De geest die alles en allen vervreemdt maakt dit mogelijk, omdat hij zichzelf uitstort in alle schepselen die uit hem zijn voortgekomen.
Deze eenheid bezit geen angst om verdeeld te worden, noch om zichzelf te offeren, want zij verliest de geestelijke essentie nooit.
Dat wil de Derde Sleutel ons leren.
Hij, die op dit Pad staat, versta het!